RSS‘t Begin van ‘t Einde
Sinds jaar en dag zetelt onze vriendenkring in ‘t Begin van ‘t Einde. Op onbewaakte momenten probeerden we soms andere oorden uit, maar later op de avond kan je er ons dan meestal toch nog vinden.
Waarom is moeilijk uit te leggen. De muziek is vaak degelijke, goede oude rock. De Irish coffee is er goedkoop. Meestal heb je er ook altijd zitplaats. Je kan zelf kiezen om tussen het volk te kruipen of iets rustiger te zitten. En goh ja, de Irish coffee is goedkoop…
Je kan ook kiezen uit een lijst van redelijk betaalbare cocktails. Die heb ik echter nog nooit zelf uitgeprobeerd want in ‘t Begin van ‘t Einde drink je ofwel pintjes, ofwel Irish coffee. Het café wordt ook uitgebaat door twee sympathieke zussen. Alhoewel je zelf je drank moet gaan halen aan de toog, gaat dit verbazingwekkend vlot.
Twee minpunten zijn de wc’s en de klanten. Wat de wc betreft, functioneert het slotje meestal niet, de nodige hippe one-liners staan er op de muur geschreven en de trap naar de wc’s is altijd een ware beklimming. Qua klanten trekt het café een gevarieerd publiek aan: soms een kliekje van 16 jaar, soms een hoopje depressieve gothics. Algemeen gezien valt dit allemaal meer dan behoorlijk mee, maar sla me niet dood als er een zatlap je aanklampt onderweg naar de toog en iets diepzinnigs probeert te formuleren.
In ieder geval een leuke start voor een avondje stappen!
‘t Begin van ‘t Einde, Vlasmarkt 14, 9000 Gent
© 2008 GENTBLOGT VZW
Met alle respect voor de schrijfster van dit artikel en het café, maar kan je mij uitleggen waarom men soms beschuldigd wordt van het voeren van reclame bij dergelijke artikels (reviews over cafés, restaurants,…) en andere keren dan weer niet?
Zelf heb ik er niks op tegen, maar het is me soms al eens opgevallen… Nu vroeg ik me af: is dit de policy of zijn het die paar enkelingen…
wát?! ik had gratis drank kunnen vragen of zo?
Ja, natuurlijk: alle publiciteit is publiciteit, ook de minder goede: maar remember, het doel van Gentblogt is publiciteit maken. Yep. Voor de stad waar we leven en al haar aspecten, en volledig volgens de goesting van de redacteur. Of het nu over een optreden gaat of over een winkel of een café of een bericht van de overheid. En we doen dat objectief of compleet subjectief. De mensen weten meestal niet eens dat we over hen geschreven hebben, laat staan dat ze ons geld geven of zelfs maar een pint trakteren.
sorry, lvb,
dit is een van de meest objectieve beoordelingen op gentblogt. positief, negatief.
als je iets anders wil lezen, ga naar turkse restaurants, daar pas zie je hoe het kan misbruikt worden. of pizzeria’s, of broodjeszaken…..
je leest ogenblikkelijk met welke ingesteldheid een stukje geschreven is, dus je insinuaties, misplaatst.
claire, ik ken je niet, maar wel een goed verslag, ben er ook al eens binnengewaaid, en het is zoals het is.
Dit stukje weegt wel erg licht als bespreking.
Jullie klinken hier allemaal redelijk vijandig tegenover lvb… Ik vind zijn vraag niet echt misplaatst. Elke vorm van aandacht is toch een vorm van publiciteit?
Hij beschuldigt de schrijfster van dit artikel ook niet van reclame te willen maken om gratis drinken of zo te krijgen, of als eventuele vriendendienst voor de uitbaters.
Het is dus wel degelijk een vorm van publiciteit, maar daarom niet om die reden gemaakt.
En ik denk dat dat een antwoord is op de vraag van lvb: Waarschijnlijk reageert men sneller vijandig op een artikel dat overduidelijk reclame is, in plaats van een gewone bespreking zoals hier (wat uiteindelijk ook een vorm van reclame is, maar waarschijnlijk niet zo bedoeld).
Overduidelijk reclame? Is dat dan wanneer men te positief is?
Vooral als men onrechtvaardig positief is, eerder. Denk ik… Maar het is zo moeilijk voorbeelden te geven.
Gentblogt is geen test-aankoop of Michelingids. De besprekingen zijn subjectief, daarom dat opmerkingen door de lezers ook aangemoedigd worden. Wat de ene ‘onrechtvaardig’ positief vindt, vindt de andere terecht.
Veel mensen vergeten dat en beginnen dan maar met verwijten te gooien.
Hoe dan ook, nog niemand heeft deze bespreking afgedaan als reclame als ik dat hier zo lees, en maar goed ook.
Trouwens, alsof die objectief zijn.
Het woord reclame impliceert dat wij in opdracht van en gesponsord door het etablissement iets positief zouden schrijven, wat nergens, maar dan ook nergens op Gentblogt het geval is.
En nu over het café: mijn ervaringen: slecht gekuiste leidingen, irritante zatlappen en op je hoede zijn voor de foute signalen of ambras…
–
En ik denk dat dat een antwoord is op de vraag van lvb: Waarschijnlijk reageert men sneller vijandig op een artikel dat overduidelijk reclame is, in plaats van een gewone bespreking zoals hier (wat uiteindelijk ook een vorm van reclame is, maar waarschijnlijk niet zo bedoeld).
–
Inderdaad, dit is een antwoord op mijn vraag. Ik had niet de bedoeling het café of de schrijfster van het artikel aan te vallen. Mensen voelen zich te vlug aangevallen…
Bedankt WPV!
één derde Appelogen zit daar ook regelmatig. ‘t Begin van’t Einde serveert mij altijd gratis een brok nostalgie bij mijn pint.
Ik herinner me dat ik dit café zo’n 7-8 jaar geleden (of zelfs langer) gefrequenteerde toen het ‘de STAX’ heette en uitgebaat werd door een zekere Thierry en zijn schone (Engelse?) madam.
Typerend was de stank van de WC’s (in de kelder nota bene) en het hoog R&Roll gehalte. Heel vaak aan de toog gezien: Danny Mommens en Els Pynoo, Bart Vanneste, Gunther Lamoot, broers Dewaele, én op ‘t 1e verdiep regelmatig kleine optredentjes, waaronder een van de eerste wapenfeiten van ‘t Hof van Commerce.
De muziek kwam vakkundig uit de platenspeler en niet uit een PC. Cafés met een PC als jukebox mogen voor mijn part zonder uitzondering allemaal naar de Overpoort verhuizen.
Klinkt de muziek uit een PC anders dan die uit een CD?
het café trekt me niet aan, maar enkeel jaren geleden ben ik er toch wel aan den toog beland ooit alvornes naar de charlatan af te zakekn voor een try-out van arsenal (of een ander onbeduidend groepke)
t begin is de max
Vraag me af dit nu nog een bespreking is van wat al dan niet verdoken reclame is en wat niet, of van het ‘T BEGIN VAN ‘T EINDE zelf?
Persoonlijk vind ik het een verademing tussen alle potsierlijke, ongezellige en zielloze loungebars en andere trendy cafés.
Een echt bruin rock café waar ze zich niet beperken tot de top 40 rock hitjes en andere ééndags-trendjes.
Waar het normaal is dat de men de dames achter de bar bij naam noemt en de klanten elkaar kennen.
Tevens een plek waar geregeld goede optredens te zien zijn en waar ze een podium ter beschikking stellen voor lokale, beginnende bandjes.
Een café waar ik steeds terecht kan voor een stevige en geslaagde caféavond!!!