Gentblogt

Laatste nachtmerrie

vrijdag 22 februari 2008 12u30 | patricia | 3 reacties
Trefwoorden: CAMPO, performance.

Gelooft u in toeval? Ik soms wel, ik had mijn kaartje al besteld bij Campo toen er een mailtje onze redactiebus kwam binnenwaaien of we geen lezers blij konden maken met duotickets. Omdat Campo best een toffe plek is, omdat we onze lezers wel eens een vrijkaart gunnen, om nog talloze redenen doen we dat dan ook met plezier. De kaartjes zijn ondertussen uitgedeeld, vermoed ik. En ook wel omdat jonge, beloftevolle theatermakers beter verdienen dan een halflege (halfvolle) zaal.

Laura van Dolron is zeker zo’n jonge theatermaker. Ik zag haar eerder aan het werk toen het nog het Nieuwpoorttheater was en ze er speelde met Walden Revisited. Nee, u hoeft niet te zoeken naar een recensie hier op Gentblogt. Niet omdat het niet goed was, maar omdat ik niet goed wist wat er mee aan te vangen, hoe de juiste woorden te vinden om te beschrijven wat ik zag, dacht of voelde. Gisteren had ik weer dit gevoel, maar voor het me goed en wel kon besluipen, snoerde Laura het de mond.

Ze heeft zichzelf het etiket stand up philosophy opgekleefd, of was het toch de pr? In elk geval bespaart het haar vragen achteraf in het café als “is dit nu theater?” Het is een truuk die ze in de loop van de voorstelling meermaals toepast. Ze spreekt het publiek heel spontaan toe als theatermaker en geeft wat uitleg, zoals waarom ze Guillaume en Wouter meebracht. Ze waarschuwt het publiek ook voor het eerste deel want dat gaat over politiek en dat is altijd even doorbijten, maar wel de moeite, want het tweede deel is dan weer persoonlijk en zorgt voor kippenvel. Net als je dreigt af te dwalen herinnert ze je aan haar waarschuwing van bij het begin. Meteen bent u weer bij de les.

Ze switcht voortdurend van rol en zit er niet mee in om zichzelf of haar personage in vraag te stellen of uitleg te geven waardoor ze weer de dynamiek van het spel onderuit haalt. Ze doet dat echter op een heel frisse manier, waardoor u het haar wel vergeeft. Er worden een aantal correcte vragen geformuleerd, ook een aantal spitsvondige antwoorden, wat natuurlijk onder de noemer filosofie valt en er wordt gelachen, dus stand up is ook niet uit de lucht gegrepen.
Laura heeft voor de gelegenheid twee acteurs meegenomen die ze het ene moment als marionetten bespeelt en het andere moment hiertegen in verzet gaat. Maar dat legt ze het publiek ook allemaal uit, beter dan ik het zelf zou kunnen.

Ik heb er alle begrip voor dat dit artikel u geen meter verder helpt over wat u te zien zal krijgen. Ja, Bush en Bin Laden spelen een rol, ook Reagan en Hitler. Laura heeft een heel eigen manier om de geschiedenis te bekijken. Het is vrijdag en als u vanavond nog geen plannen heeft is dit misschien de moment om naar Campo Nieuwpoort te gaan. Na de voorstelling drinkt u een glas (of twee) in het café en ik garandeer u dat u gesprekstof zult hebben. Wie het gisteren reeds gezien heeft, daag ik uit om een betere commentaar te verzinnen in de commentaren.

Laatste nachtmerrie van Laura van Dolron, gezien op 21 februari in Campo Nieuwpoort. Ook nog op vrijdag 22 februari, kaarten (€ 9/6) via de site van Campo (voor 17u) of 09 223 00 00

© 2008 GENTBLOGT VZW