RSSJan Fabre wil Smak-benefiet
De bekende kunstenaar Jan Fabre belde Smak-directeur Philippe Van Cauteren met de melding dat hij een benefiet voor het Smak wil organiseren. ‘Men vergeet te gemakkelijk wat het Smak niet allemaal gedaan heeft voor de kunst’, zei Fabre.
Lees meer bij De Gentenaar
© 2008 GENTBLOGT VZW
goed idee !!
Dan kan Fabre eindelijk ook eens iets voor de kunt doen …
;-)
kunst ipv kunt ….
‘kunt’ is alleszins beter dan ‘kut’ !
Laat hem maar doen, voor zover niemand verplicht wordt om er naartoe te gaan.
Als benefiet kunnen we misschien gratis met zijn allen de rest van de binnenmuren gaan slopen om ruimte te maken voor de volgende grote tentoonstelling? :-)
Als ik dat had geweten…..
Gisteren is hier net het grof vuil opgehaald.
Daar zat heel wat tussen dat niet zou mis staan in het smak.
Bij de verkoop daarna zou het mischien nog veel geld hebben opgebracht.
Nu is helaas ivago met het materiaal gaan lopen
Fabre kan het SMAK vol hangen met hesp, ontvette hesp, wel te verstaan.
amai ,amai ,… met wat is men daar bezig ! Jan Hoet heeft +/- 30 jaar van zijn leven gevochten voor een nieuw museum .Nu staat het daar , en een bende prutsers is het op een paar jaar al aan het verknoeien. Buiten , allemaal , bende snobs.
Wie was de prutser?
Wie was de snob?
Waar was Ivago?
Het leven zit vol vragen………..net zoals vele kunst :-)
ik hoor het al u bent waarschijnlijk een zeer miskend talend
Een talend met tanente kleuren….
Ze kunnen misschien het containerpark sluiten en alles naar het Smak brengen… en is daar achteraan toch opslagruimte genoeg. En ge kunt er misschien nog geld krijgen voor uw “groot vuil” !!!
Nog meer geld voor kunst? 30 jaar geleden (ik was 17 toen) probeerde men ons al wijs te maken dat veel geld aan kunst en cultuur moest besteed worden. Onder de noemer: het brengt de mensen samen, betere samenleving, minder rasicme, noem het en de kunst zou het wel oplossen. Wel tot mijn grote teleurtstelling en jawel fustratie zijn we nog steeds geen stap verder dan 30 jaar geleden, integendeel. En daar zullen mosselpotten voor de prijs waarvan een doorsnee gezin een huis mee koopt,niks aan veranderen. Voor mijn part kan het geld die we aan “kunst” besteden veel beter worden uitgeven aan “sociale” projecten. En ja, nu zal ik wel worden gecatalogeerd onder de “zure mensen”. Who cares.
Waar ik mij aan stoor is dat Philippe Van Cauteren het zich kan permiteren om niet aan het kostenplaatje te denken. De structuur van het SMAK zoals ze tot nu toe was met een creatief directeur die niet na hoeft te denken over de financiën is toch te gek om los te lopen. De prijs van het plaatje is toch een wezenlijk onderdeel van het museumbeheer. Zolang men dat niet snapt heeft het weinig zin om benefiet-acties e.d. te organiseren.
martello, jan vens, kristof, natuurlijk jef pedal, en de rest: jullie moeten niets meegeven met de vuilkar! dat is wel uiterst dom. je moet daar zelf iets mee maken, creatief zijn, kunstwerken scheppen. jongens, zijn jullie de tijd vergeten dat je in de kleuterklas met kaasdoosjes en yogurt.potjes, de meest artistieke geschenkjes maakten voor moederdag? doen! we hebben zo iemand gehad die met oude piano’s en tafelpoten, prachtige dingen heeft gemaakt. internationaal erkend. hij heeft er zelfs een muzeum aan overgehouden.
misschien komt er dan in gent nog eens een internationaal gerespecteerd kunstenaar naar boven.
ik heb niets met die zo gezegd grote namen. waar je bij drie takken een plaasteren ei, een boek nodig hebt om het te begrijpen. waar iemand papieren zakdoekjes met sperma inkadert: “eenzaamheid in wereldsteden”.
integendeel. ik ben van de oude stempel. wel iets meer meegegaan in de tijd dan jm. dat komt omdat ik er in ben blijven rondzwemmen, in dat vijvertje vol met pirana’s. maar vakmanschap, met een boodschap, en meer dan dat beeldje, is voor mij belangrijk.
daarom dat ik nooit zal zeggen dat ik een kunstenaar ben.
maar het smak heeft een andere taak: hedendaagse kunst.
dat zit al alleen in de naam.
ik kan me voorstellen dat je liever naar werken van rubbens, rembrandt of tijdgenoten gaat kijken.
monet, van gogh is al iets moeilijker, en de stap naar de chericho, chagal, picasso heel moeilijk. zwijgen we nog over de omgedraaide pissijn van duchamp. allemaal mensen van voor 1950.
als j.hoet zijn taak, eerder roeping, in het smak heeft willen en kunnen realiseren, hoedje af.
het zijn tenslotte geen debielen die hem op die leeftijd nog altijd vragen. mij vraagt niemand om zo iets op te zetten, jullie wel? (nb. ik hoorde hem hier op een duitse zender, jm. de keeper, iets beter)
wat met de financien gebeurt is in het smak, is eigentlijk gewoon. door de structuur, je zit daar met verschillende verantwoordelijkheden, die duidelijk niet in mekaars boeken willen laten kijken, ontstaat zoiets.
te gek? ik weet dat niet. als ik zeg, binnen mijn budget schrijf ik dat af op vijf jaar, en de andere zegt, nee, elk jaar, dan zit je met een probleem.
vergelijk het met een bedrijf: wij kopen machines, aflosbaar binnen x.jaar, afbetaald door de productie, maar de boekhouding zegt: onze boeken moeten nu kloppen.
dan heb je een put. heel simpel.
ik heb jaren in een stom cultureel centrum gezeten, bestuur. je kan je niet voorstellen welke kunst- en vliegwerken we hebben moeten uithalen om die stomme kas te laten kloppen.
vb.je boekt iemand in april voor volgend jaar in maart. dat moet zo, of je hebt ze niet meer. uitgaven dit jaar, want die artiesten willen hun gage bij boeking, opbrengst volgend jaar. daar slaat die boekhouder van de gemeente van tilt. “jullie hebben schulden”, en meestal is de schepen van cultuur een plaatselijke onderwijzer of bakker met zang.pretenties, en daar heb je het al.
jullie moeten eens eerlijk zijn. om een muzeum te mogen leiden heb je diploma’s en referencies nodig, een examen doorstaan. dat lijken me toch geen debielen.
krijgt daar iemand de kolder van in de kop, dat kan zijn. maar dat zie je toch als bestuur, als je natuurlijk de moeite doet om het in het oog te houden.
noch wat we als kunst ervaren, noch over hoe zo’n muzeum moet beheerd worden is eenvoudig.
als belastingbetaler, die vermoedelijk er nooit komt, maar wel het normaal acht dat de stad voor miljoenen uitgeeft aan voetbalwedstrijden en fietstochtjes, kan ik me voorstellen dat het moeilijk geld is.
en de verbinding cultuur en sociale voorzieningen moet je me maar eens uitleggen. ik zie daar een verband tussen. cultuur, en daar heeft die mosselpot niets mee te maken, trouwens heeft gent die gekocht?, is nog iets anders dan het smak. dat zijn de buurtfeesten, enz. dat is ook geld.