RSSCiné Privé
De living van Ann en Christophe zat donderdagavond goed vol voor de voorlaatste dag van Ciné Privé, een initiatief van Cultuurcentrum Gent die met dit filmfestival een kans wil geven aan filmmakers om hun werk te tonen ten huize van gastvrije Gentenaars. Maar niet enkel in het stadscentrum, ook in de Gentse deelgemeenten kon je afgelopen weken genieten van kortfilms, video-installaties, documentaires…
Al van ver kon je gisteren in de Heiveldstraat in Sint-Amandsberg het mobiel meetingpoint van Ciné Privé zien staan: een oude witte Citroën-camionette die me deed terugdenken aan de films van Louis de Funès, Bourvil of Fernandel. De filmavond bestond uit twee delen. Voor de pauze kregen we twee docu(films) te zien van kunstenaar Luc Gobyn. In deel twee stelde Emmanuel Massart zijn kortfilm “Sporen van Jehay†voor.
Luc Gobyn, die in 2000 de Provinciale Prijs voor Beeldende Kunst van de provincie West-Vlaanderen kreeg voor zijn installaties The Race Table en Quartier Baraque Frituur had voor de gelegenheid de living volgehangen met vlaggen. Zijn vlaggeninstallatie maakte deel uit van het nationale gevoel dat zijn twee films typeerden. In W.K. Boereleute (2007 , 17 min.) kregen we een eigenzinnig verslag te zien over het WK Veldrijden van vorig jaar in Hooglede. Op twee flatscreens werden we meegesleurd in Vlaamse boereleute met bier, slijk en vlaggen.
Het leuke aan Ciné Privé is ook dat de kunstenaars zelf aanwezig zijn en hun films ook kort toelichten. Zo vertelde Luc Gobyn ons over zijn liefde voor de autosport en hoe zijn trilogie Mama Brazil/The Last Lap (2006, 47 min.) tot stand gekomen is. Een werk over de dood van de Braziliaanse autocoureur Ayrton Senna in 1994 en de herdenking ervan precies 10 jaar later. We kregen drie verhalen te zien en als toeschouwer werden we verplicht al kijkend te kiezen. Verhalen over gewone mensen en over hun pijn en verdriet bij het verlies van een idool. De prachtige muziek van Olivier Messiaen kon het gevoel van verdriet alleen maar versterken.
Terwijl men tijdens de pauze de living klaarmaakte voor het tweede deel, werden we buiten getrakteerd op Vedette, sponsor van dienst. Het had wel iets om zo eind februari op de stoep van de straat te staan kletsen. Ciné Privé is zeer zeker ook een sociaal gebeuren.
Twintig minuten later was het Emmanuel Massart zelf die tekst en uitleg gaf bij zijn kortfilm Sporen van Jehay (20 min.). Een documentaire over de kinderen van spoorarbeiders die tijdens de tweede wereldoorlog in een kasteel in Jehay verbleven. We kregen getuigenissen te zien afgewisseld met beelden van treinen, stations en andere beelden die zijn overgebleven uit de periode van het Kasteel.
Als verrassingsfilm hadden de initiatiefnemers gekozen voor Broere (11 min.) Een kortfilm over het leven en werken van twee broers op den buiten. Grappig en zeer herkenbaar.
In de woonkamer van Ann en Christophe was er ook werk te zien van Fries Vansevenant en Marjolein Hamelinck, studenten Master in de Grafische Vormgeving KASK te Gent.
Voor deze editie van Ciné Privé vielen meer dan zestig gastvrije Gentenaars uit de boot. Als je ’t mij vraagt, reden genoeg om dit boeiend initiatief volgende jaar te herhalen.
© 2008 GENTBLOGT VZW