RSS(mijn) restaurant
Na de verhuis werd het kabelabonnement niet opnieuw aangevraagd. Eigenlijk heb ik daar nooit spijt van gehad, vermits er een zee van tijd vrijkwam. Tot gisteren, that is, toen ik hoorde dat de vtm met een Vlaamse versie van “my restaurant rules†op de proppen kwam (zie actuabericht). Vitaya zond de Australische succesformule op de meest onmogelijke uren uit, wat voor iemand met een beetje een verknipt bioritme een heuse verrijking is.
Ik was zwaar fan. Het concept is dat een koppel dat er al jaren van droomt een eigen restaurant uit te bouwen die kans krijgt. Die kans houdt een krot in en een som geld. Vervolgens dienen de koppels voor de “bank†te verschijnen alwaar ze hun concept dienen te verdedigen. Naargelang die jury overtuigd is, wordt een variabele som aan ieder koppel gegeven. En dan gaat de reeks van start… Enkele elementen werden toegevoegd om het allemaal boeiend te houden. Een recensent, een actrice die een moeilijke graseter speelt, acteurs die overdreven opdringerig doen naar de koppels in kwestie toe,… De show is uiteindelijk een combinatie tussen culinaire zaken en de goede oude reality televisie. Vele scènes omvatten die ene luie ober, of de huwelijksperikelen die voortkomen uit de verbouwingswerken. De jury nomineert, maar uiteindelijk is het televisiekijkend, en dan vooral telefonerend, Vlaanderen dat beslist. Verfrissend in beide seizoenen van de Australische versie is dat het niet het trendy vlotte koppel is dat wint. Tweemaal waren de winnaars het iets blekere, oudere koppel. Gooi er nog wat kleuters tegenaan en je hebt een winnaar!
Ditmaal in Gent dus. Ik ben best wel eens benieuwd om te zien of het hier ook zo’n een hype zal worden. Ik betwijfel of het provinciaal patriottisme hier even erg zal opspelen als in Australië. Want in Australië, daar kropen de mensen uit het oerwoud om het deelnemend restaurant van hun provincie uit te proberen. En in Vlaanderen, tsjah, zelfs tussen steden is het toch nog altijd een beetje familiaire potteke stamp.
De twee Gentse deelnemers lijken sympathiek. Ze hebben in ieder geval niet te klagen over de locatie. De oude Veneziana kijkt immers uit op het Gravensteen, de toeristenhoer van Gent bij uitstek. Met een fantastische cocktailbar als buur dan ook nog! De schoonbroers willen de vergeten keuken promoten, en dat wel onder de toepasselijke naam van “de vergeetputâ€. (Ik hoop trouwens voor hen dat ze zich haasten bij de registratie van hun site). Ik vrees wel een beetje dat het een zoveelste bistro wordt waar je “Gentse stoverij†en “hespenrolletjes†kan eten. Want die hype, die passeerde hier al enkele jaren geleden. Veelbelovend klinkt in ieder geval dat ze gebruik gaan maken van vergeten ingrediënten. Niet dat ik van plan ben ooit van mijn leven pastinaak of aardpeer te vreten (het had in de tweede wereldoorlog mogen blijven, wat mij betreft), maar een originele invalshoek valt altijd toe te juichen.
For the record: mijn geld gaat naar het koppel van Oostende. En naar 15 maart als sterfdatum voor Amy Winehouse.
© 2008 GENTBLOGT VZW
ik was ook fan van de australische versie en het bioritme is ook op zijn minst uitdagend te noemen hier thuis. Misschien kunnen we VTM vragen heruitzendingen op te nemen in de nachtloop…meer kans dat ik dan kan kijken.
Eerste aflevering gezien, en ge zijt verkeerd: oostende gaat niet winnen wegens te klassiek en denken dat ze het allemaal al weten. de limburgse meisjes zijn jong maar onstuimig, de antwerpenaars veel blahblah, de gentenaars weten waar ze mee bezig zijn, en die andere hebben een geniale naam “ons ma en ik”: ik zag al een heel concept voor mij, maar zij denken blijkbaar in een andere richting…
Gelukkig kan je ook op de site de video’s bekijken, amai als de jury zo bezig blijft dan verliest het idee toch wel zijn charme.
ah dat wist ik niet, merci voor de tip. we gaan eens kijken sie.
oei verkeerde login.
Leuk artike! In ieder geval eis ende verwacht ik van het Gentse koppel dat ze het onderste uit de kan halen! Dan mogen ze rekenen op de steun van mijzelf en mijn achterban en wil ik nog wel eens een paar telefoonrekeningen doen opdrijven. Ik wens die mensen veel succes!
Dat Oostends koppel kan de pot op, zie: http://blog.bmaes.be/2008/03/05/mijn-restaurant.html
Filmpjes bekeken. Die gast uit oostende is gelijk een beetje te lang kopje onder geduwd. Wat een kwal.
Ik verander mijn stem, naar gent uiteraard. Ze komen wel vlot over, vooral die kleine gast. En ze hebben dat typische underdoggehalte dat zo goed scoort in vlaamse wedstrijden.
Ela ela, geen slecht woord over de pastinaak he, sinds ik die ontdekt heb is het gepromoveerd tot mijn favoriete groente ;-)
mag ik die mensen van “de vergeetput” veel succes toewensen?
natuurlijk is witlof lekker, en ik ken zowat twintig recepten ermee.
maar beste josie, ik droom van patinaak, snijkool, raapkool, winterwortelen, schorseneren, boeretenen, labbonen, witte en andere kolen, ach zoveel groenten die mijn vader in de hof had. wat is er fout met rabbi?
waar is de doorlevende selder, de dikke witte, de knolselder? ja in een slaatje, met een sausje.
wie weet nog hoe je met paardebloemen of netels, heel lekkere pannekoeken kunt bakken?
ik kan eindeloos doorgaan, groot weegbree……..
nee, als ze echt willen, en het weten, kunnen ze daar wel iets unieks van maken.
Om nog maar te zwijgen van aardperen. Sinds ik daar eens soep van gegeten heb, en nadien zelf gemaakt, ben ik zwaar fan.
aardperen, dat eten we hier elke dag!
gebakken in schijfjes, in soep, gekarameliseerd in sojasaus………
wie kent er nog waterkastagnes? ooit gegeten in mijn jeugd, en nu pas, toch zo’n drie jaar, opnieuw ontdekt. gestoomd, gebakken, met varkensvlees.
mijn vader had waterkers, niet die slappe dingen op watte, dat was lekker.
eindeloos is die reeks vergeten groenten.
ik geef toe, sommige waren het eten niet waard, hongerlijdersvoedsel, maar er zit nog een schat aan recepten in voor de “vergeetput”.
waar ze ze nog gaan vinden is een andere zaak.
Zouden ze mespels als dessert geven?
brrr mispels = appelmoes met een pelleke rond.
je kan die trouwens “vinden” in de botanische tuin van het unief.
liefste claire,
mispels hebben echt niets gemeen met “appelmoes”. het is meer iets tussen een vijg en een pruim. (pa had er een andere naam voor, nogal…) ik heb het in het begin niet lekker gevonden, maar ja, mijn vader had er een boom van staan, en dan leer je dat eten. voor veel mensen is het feit dat je ze moet laten “overrijpen”, eufemisme voor rotten, een probleem. maar welk aroma, geparfumeerde smaak!
heb je al eens geprobeert een kweepeer te eten? je tanden vallen uit! maar de beste gelei maak je daarvan.
ongelooflijk lekker, maar ja, geen kat heeft ze nog in zijn tuin. bij onze vriend op de vrijdagsmarkt kan je ze nog bekomen, heel kort, vanuit het zuiden.
tot de volgende ronde, vergeten groenten en vruchten.
dan beginnen we aan vlees en vis, en andere rondkruipende en vliegende beestjes. vegetarieers zich onthouden, sorry. maar ik denk dat ik al alles dat eetbaar is, al gegeten heb, je hebt nu eenmaal mensen die varkens zijn. allerseters.
Ik ken mispels hoor. Op zich eet ik ze wel graag. Het laten rotten is op zich inderdaad niet echt smakelijk. Ik vind wel dat ze echt smaken naar appelmoes met kaneel (maar dan met grote pitten in).
Mijn ouders hebben namelijk ook een mispelboom in de tuin, en aardperen, pastinaak en een dochter die er weinig eet.
De gemene naam van de mispel komt ook in andere talen, ik vermoed dat het ergens met “cul de chien” te ziennheeft, dat was wel de naam die mijn vader eraan gaf.
Het rare van de mispel is dat het zo ongewaardeerd is. In mijn grootvaders tuin hadden de buurtjongens de neiging om tamme kastanjes, noten, of appels, peren, pruimen, of nog kersen te gaan “stelen”, maar van de mispels zijn ze altijd afgebleven.
Het eten ervan was wel technisch zo eenvoudig, met mes en vork geen gemakkelijke klus.
Tiens, wie eet nu nog een banaan, appelsien of appel met mes en vork?
beste j.m.,
twee opmerkingen:
je vader had een levendig taalgebruik. de officiele naam is mispilus germanica. nu ja, ik denk dat voor aardappelen ook veel namen bestaan.
ik eet al jaren met stokjes, maar desondanks kan ik fruit nog met stokjes en mes schillen.
dat mes, zo een met een bijtje op, rara welk, heb ik steeds bij.
oude burgermannetjes laten zich niet kennen. een rode rakker die zijn bestek, glazen, enz., mee naar hier heeft gesleurt. noblesse oblige.
Gisteren een aflevering gezien.De gasten van Gent gaan er nog iets van maken , maar de rest is toch behoorlijk rampzalig .Je zou er schrik van krijgen als dit het gemiddelde “kookvermogen” is van een startende kok .
De eerste genomineerde: Gent. Chris en Angelo, de Peppi en Kokki van Gent, maken geen restauranteten maar taverne-eten. De keuze van de producten, de schikking op het bord, de bediening in de zaal: alles doet aan een taverne denken, maar niet aan een restaurant. Is dit erg? Neen, absoluut niet. Want een taverne is de geëigende formule die het beste bij Peppi en Kokki past. Ze gaan daarmee het meeste succes oogsten. Wel ergerlijk is dat ze het zelf nog niet beseffen: Peppi kookt oervlaamse degelijke gerechten, maar ook niet meer dan dat. Een topchef zal het nooit worden. Angelo is de onverstoorde nonchalance zelve: hij geeft een cafébediening want wat er niet in zit kan er nou helemaal ook niet uitkomen, nl. een restaurantbediening.
De tweede genomineerde: Leuven. Jelle en zijn moeder zijn brave ‘menskens’. Ze willen wel, maar zijn te wereldvreemd om te beseffen wat een goed restaurant allemaal inhoudt. Ze pakken dit zowat aan zoals ‘God in Frankrijk’. Ik dicht Jelle wel degelijk chefkwaliteiten toe mits de nodige bijsturing. Moeder zou echter beter uit de zaal verdwijnen: ze kan zich veel nuttiger maken in de keuken, bvb. schillen van aardappelen of afwassen. Geen minderwaardig werk, want dit moet zelfs in een topkeuken gebeuren! En … daarin kan ze éénmaal wel in uitblinken.
De recensenten vond ik wel professioneel: ik heb dit aan de levende lijve kunnen ondervinden in de ‘Matizze’ te Antwerpen (later misschien meer hierover).
Van de jury staat enkel Peter Goossens, ontegensprekelijk de beste chef van België en misschien wel van de Benelux, op niveau. Die andere twee uit-de-kluiten-gewassen restaurantamateurs mogen ze terug naar af sturen: geen toegevoegde waarde voor het programma.
De presentatrice van de VTM-reeks, ‘ons’ Rani, heeft blijkbaar met dit programma haar natuurlijke habitat (terug?)gevonden.
ram maar door “braboneuker”
Aan rascist Sailor: verkeerde inschatting, geen Brabo …
ik vind het zelf moeilijk om t kiezen maar het moet …. daarom kies is … sorry Antwerpen maar jah … ik vind dat Hasselt mag winnen zij ( Yanaîka en Stefanie )werken serieus … jullie ook maar met de andere bedoelingen !
sorry Antwerpen !!