RSSVergeten schrijvers: Erwin Penning (1)
Gentblogt pakt uit met zijn eigen literaire lente die meteen het hele jaar doorloopt. Daniël van Ryssel, lange tijd redacteur van het tijdschrift Yang, is voor ons in zijn uitgebreide archieven gedoken. Hij heeft een reeks mooie stukjes geschreven over literaire figuren die op de achtergrond zijn geraakt, maar ooit een rol van enige betekenis hebben gespeeld.
Erwin Penning is de volgende in een rij vergeten schrijvers die weer voor het voetlicht worden gebracht.
Ik heb Erwin Penning leren kennen tijdens de Gentse feesten in de jaren zeventig. Jaren na elkaar ging ik toen iedere dag naar het Artistiek Aperitief van 12 tot 13 u. in de foyer van het NTG. Hij deed dat blijkbaar ook en daar hebben we elkaar voor het eerst ontmoet. Zelf is hij er aan de beurt gekomen in 1977. Vermits we allebei met woorden bezig waren, konden we het al vlug met elkaar vinden, al duurde het na de Gentse feesten opnieuw een jaar voor we elkaar terugzagen.
Erwin Penning is geboren te Gent in 1954. Hij woonde op de Brusselsesteenweg, waar hij vandaag nog steeds woont. Sedert 1977 is hij advocaat. Hij was enige tijd medewerker van die andere woordkunstenaar John Bultinck (tijdschrift Cyanuur 1955-1956). In diezelfde jaren zeventig en tachtig was hij ook heel creatief met taal bezig.
Erwin is eerder klein van gestalte en hij maakt ook een eerder schuchtere en bescheiden indruk. Maar eerste, dus oppervlakkige indrukken zijn soms bedrieglijk. Hij kan heel vlot en goed met zowel het geschreven als gesproken woord overweg en hij heeft een uitstekende stem. In 1973 was hij laureaat van de Wedstrijd Voordrachtkunst en Welsprekendheid Dr. de Gruyter. In 1974 won hij de debutantenprijs voor poëzie Basiel de Craene. In 1978 de Prijs voor Nederlandse Literatuur van de stad Gent voor de monoloog Autopsie van een keizer, in 1978 gecreëerd door Teater 19 te Brugge, in 1983 gevolgd door Palais de Justice, remake (auteurscollectief) en in 1986 Casanova (cabaretmusical).
Op het einde van de jaren zeventig hebben we elkaar toch iets beter leren kennen. Zijn literair tijdschrift Filter (1976-1979) was inmiddels ter ziele gegaan en het lag voor de hand dat ik hem het voorstel deed de overstap te doen naar ons tijdschrift Yang. Hij bleef redacteur tot alle oude redacteuren samen in 1985 ontslag namen.
Behalve zijn creatieve en kritische bijdragen in Yang, herinner ik me zijn regelmatige aanwezigheid op de onuitwisbare zaterdagse vergaderingen en werkmomenten als er nummers moesten afgewerkt worden… en tegelijk staat ook de medewerking van zijn moeder me nog altijd levendig voor de geest. Op een of andere manier was ik te weten gekomen dat zij drukproeven verbeteren een aangename bezigheid vond… en ze deed dat nog heel nauwgezet op de koop toe. Vermits er geen enkele redacteur was die dat ook graag deed, heb ik enkele jaren van haar welwillendheid gebruik (misbruik?) gemaakt en haar alles bezorgd wat moest nagelezen en verbeterd worden. Een waardevolle medewerkster in stilte ; een niet te vergeten element van het totaalbeeld.
De creatieve periode van Erwin Penning situeert zich tussen 1974 en 1986. Hij schreef cursiefjes (studentenweekblad Schamper), kritische bijdragen (Filter, Yang, Poëziekrant, Documenta), teksten en bewerkingen voor toneel (NTG en Arca) en poëzie (debutantenprijs, Schizofreen, 1977, Yang Poëziereeks), hij werkte mee aan bloemlezingen, o.m. Van gericht tot gedicht (1986) een bloemlezing van wat dichters aan poëzie hebben geschreven over recht en rechtspraak.
Zeker het vermelden waard, is de intense belangstelling voor toneel en poppentheater van Erwin Penning. Hij was freelance theaterrecensent van het dagblad De Gentenaar, lid van de raad van bestuur van Teater Vertikaal, medestichter van Toneelproducties De Tijd, artistiek medewerker van poppentheater Perolino en herhaaldelijk jurylid bij wedstrijden voor toneel en poppentheater.
Ondertussen heeft hij zijn gave van het woord aan zijn dochter doorgegeven, maar zelf is hij niet meer te overtuigen zijn creatieve pen weer ter hand te nemen. Ik vind dat jammer omdat talentrijke woordkunstenaars hier nu ook weer niet zo dik rondlopen en bescheidenheid geen excuus is om wat hij nog te bieden kan hebben, ongeschreven te laten.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Ja, jammer! Erwin weet echt heel veel over literatuur. Een jaar of tien las hij op een poëzieavond voor uit zijn favoriete gedichten, onder meer enkele van Sylvia Plath, die uiteindelijk mijn favoriete dichter(es) geworden is.
Ik was erg onder de indruk, en ik vind ook dat hij veel te bescheiden is. Go, Erwin!
En er is nog meer: Erwin schreef jarenlang snedige teksten voor de Revue van de Gentse Balie.