RSSThe Eye
Enkele dagen geleden bezorgde mijn zusje mij twee vrijkaarten voor The Eye in een zaal en op een dag naar keuze. Omdat de film al een tijdje in roulatie is, besloot ik dan maar een vriendin op te trommelen om de maandagavond naar de Kinepolis te trekken.
The Eye is opnieuw een remake van een ongetwijfeld bloedstollender Aziatisch origineel, Jian Gui(2002), maar niettemin wel redelijk te pruimen.
Jessica Alba speelt Sydney, een talentvolle violiste die op jeugdige leeftijd haar gezichtsvermogen verloor. Uiteindelijk ondergaat ze toch een operatie waardoor ze de ogen van een donor ingeplant krijgt. Vanaf dat ogenblik wordt ze vreemde angstwekkende verschijningen gewaar die haar totaal in de war brengen. Niemand gelooft haar. De horror blijft haar achtervolgen en Sydney probeert een antwoord op haar vragen te vinden.
Het is de zoveelste film over mensen die dode mensen zien. En toch vond ik het in het begin vrij angstwekkend. Eenmaal ik doorhad hoe de vork aan de steel zat, kon ik me erover zetten en was de film al een stuk minder boeiend. Veel diepgang vind je dan ook niet in de film, maar alle elementen uit het genre zijn wel aanwezig. Vage verschijningen die zowel het personage als de toeschouwer angst inboezemen en met grote vraagtekens opzadelen, de steeds heviger wordende visioenen en dromen en waanbeelden, de scepsis van de omgeving, die naar gelang de zoektocht van Sydney bijdraait, de radeloosheid van Sydney en ten slotte haar zoektocht naar de oorzaak en de verklaring van wat ze ziet wat de anderen niet zien.
Een echte karakterstudie van de personages krijg je niet. Er wordt gelukkig niet aan overacting gedaan en meermaals zit je zelf met je ogen te knipperen in de hoop iets anders te zien als je ze terug open doet. Een vage wetenschappelijke verklaring van hoe de gave door de donor wordt doorgegeven lijkt vergezocht, maar is dan ook niet de essentie van de film.
In die zin is de film gelijkmatig opgebouwd, met de nodige horror en vreemde verschijnselen.
De doden hebben iets te vertellen. Is Syndey sterk genoeg om de tekens te zien en te interpreteren of zal ze ten onder gaan aan de horror die haar de stuipen op het lijf jaagt?
Uiteindelijk is het einde een einde dat we al teveel gezien gezien hebben en blijft er enkel wat popcorn over op je stoel die misschien tijdens het beven uit je beker is gevallen.
Gezien in Kinepolis, Ter Platen
© 2008 GENTBLOGT VZW
De Japanse originelen van al dat soort films blijven wat mij betreft toch steeds een stuk beter dan de Amerikaanse bewerkingen. Maar dat is met de meeste films zo. Wie zat bijvoorbeeld te wachten op Funny Games US met een veel beter en authentieker Oostenrijkse productie?