RSSMugison kleurt buiten de lijntjes
Het werd geen jobke in de visfabriek van Reykjavik voor Mugison, de muziek lonkte. Op étoiles polaires in 2004 stond hij moederziel alleen op het podium met zijn laptop. Dit belette hem niet om het café in te pakken, volgens Wim Wabbes muziekprogrammator van de Vooruit. Mugison herinnerde zich vooral de “mojito royal in a Mexican bar around the corner”.
Zijn laptop heeft hij ondertussen laten staan, Mugison is een groep geworden. Eentje die voor de tournee van Queens of the Stone Age in Amerika en Canada het voorprogramma verzorgde en een laaiend enthousiast publiek achterliet waar ze langs kwamen. In de Vooruit kwam hij zijn nieuwe cd Mugiboogie voorstellen.
Voor wie zich aan Ijslandse elfjes met ijle stemmetjes en gebreide truien had verwacht, had dit al een belletje moeten doen rinkelen. Maar de muziek die op de site van de Vooruit beloofde rustige deuntjes. De beschrijving en de reacties hadden het over vette rock& roll. Maar Ijsland is toch postrock toestanden, niet? De eerste nummers klonken dan ook veelbelovend, ook al was het naar eigen zeggen de eerste keer dat ze het lied lieve brachten. Mugison en zijn broer hebben niks van elfjes, wel van stoere zeebonken met een hip kapsel of hip hemd compleet met baard.
Het tweede nummer werd opgedragen aan hun aller vader “Elvis” en kreeg al snel een echo uit de zaal. “I’m singing…” “Singing…” antwoordde de zaal “I’m swinging” “Swiniging” “the blues away…” Zijn stem klonk zoals het hoort bij een bluesnummer, diep, voorzichtig brekend…
De echo uit de zaal bleek geen toeval. Nee, het was geen handvol fans maar de rest van de groep die na het nummer het podium bestormde.
Prompt bestond Mugison, de groep, uit vijf mannen en werd de muziek uitgelaten. Ze hadden er duidelijk zin in. Het orgeltje werd nu versterkt door twee gitaren, een bas en een drum, en bij momenten ook nog een trompet, ideaal voor wat honkie tonkie muziek. De tweede gitarist had de allures van een jonge Mick Jagger, lippen en skinny jeans incluis. De zaal laat zich niet kennen en hier en daar wordt gedanst of welwillig gewiegd. De stem van Mugison blijft die bluesy klank hebben, vooral op de eerder zeldzame rustige momenten valt dit op. Deze mannen spelen rock&roll, geen twijfel mogelijk. De nummers volgen elkaar in sneltempo op en het bisnummer is een andere versie van hun “singing, swinging the blues” maar nu met voltallige bezetting.
Toch is de doortocht in de balzaal van dit Ijslandse vijftal geen onverdeeld succes. De zaal is voor de helft gevuld. Hier en daar vertrekt iemand. Tja, met een titel als Mugiboogie kan het niet anders of de plaat ademt levenslust en rock & roll. Hun voorliefde voor de blues komt regelmatig om de hoek kijken. Op het podium gaan ze voluit. Ijsland is dus niet enkel het land van geisers en zweverige muziek.
Mugison, gezien in Vooruit op woensdag 28 mei 2008.
© 2008 GENTBLOGT VZW