RSSGroen experiment
Ik ben opgegroeid op de buiten. Denk: koeien, maïsvelden, aardappelen, graan en vlas. Ik haatte het. Er viel niks te beleven. Nee, ik zal altijd wel een stadskind geweest zijn. Het groen mis ik niet echt, er zijn de parken, Bourgoyen, de bloembakken van Stad Gent die er altijd heel fleurig uit zien. Of hou ik mezelf voor de gek? Ik kan niet voorbij de Kouter lopen op zondagmorgen zonder een fleurig potje of een kleurrijke ruiker mee te nemen. Ik moet bekennen dat ik niet echt over groene vingers beschik. Eens een plant het een aantal maanden bij me volhoudt maak ik een vreugdedansje, het is een blijver. Maar dan nog…
Blijkbaar kruipt het venijn waar het niet gaan kon. Ergens vorig jaar begon het met een klein experimentje. Ik was de potjes basilicum beu, u kent het wel, u knipt er twee blaadjes af, geeft ze mooi water en duimt tegen beter weten in. Ik kocht een pakje zaadjes in het tuincentrum, een bloempot en wat tuinaarde. Het was even wachten maar ik kon genieten van lekkere verse basilicum. Ik kreeg de smaak van zelfgemaakte pesto te pakken en van het ene pakje kwam het andere. Rode eikenbladsla die je tot drie keer kon afknippen deed het wonderwel op mijn koertje. De radijsjes waren dan weer aan de slakken overgeleverd. Het suikerbrood dat ik in plantjes op de boerenmarkt kocht, overleefde de eerste vrieskou niet.
Al bij al een geslaagd experiment dat dit jaar navolging krijgt op de nieuwe koer. De potten werden gevuld met aarde, slaplantjes, peterselie en paprika van op de boerenmarkt, tomatenplanten van de werkgever van mijn wederhelft en nog een hoop pakjes zaadjes: basilicum, raketsla (ook wel rucola), rode eikenbladsla. Alle potten kregen een plaatsje in de zon, de trap werd al voor de derde keer voor een ander doel gerecycleerd en dan was het wachten.
En u moet toegeven, het heeft nog niet meegezeten. Storm, onweer, kou,… er zijn geen seizoenen meer. De sla heeft het begeven, te nat blijkbaar. De rucola belandde al in ons bord, net als peterselie. De radijsen hebben het andermaal begeven. De tomatenplanten kregen bruine blaadjes, de raad van mijn nonkel was om er voor te zorgen dat ze geen bladeren op de grond hadden, want het “plaagske komt uit de grond”, ook al staan ze in bloempotten. Bij zoveel boerenwijsheid zwijgen wij deemoedig en dus vergaten we te vragen wat “luizen” nu eigenlijk is. En ons geen zorgen maken, bladeren zijn niet belangrijk, die eet men niet, althans niet bij tomaten. We zagen het met lede ogen aan, gaven ze nog eens water op een enkele droge dag of zwaaiden met onze vuist naar de regenwolken.
Maar de vreugde was des te groter, toen de eerste tekenen van tomaten verschenen. Het raadsel van de “luizen” is ook opgehelderd en we zien de toekomst weer rooskleurig tegemoet. Temeer omdat er ook bij de paprika merkbare tekenen zijn van vruchten. We houden de vingers gekruist en kunnen het iedereen aanraden. Het is nog niet te laat, sommige zaadjes mag u het hele jaar zaaien, en anders loopt u gewoon eens langs bij de boerenmarkt achter een plantje van de één of andere groente. Het moeten niet altijd bloemen zijn.
Al uw raadgevingen voor stadstuiniers, klein en groot, gooi ze in de commentaren. Gentblogt, voor boer en tuinder, ook al wonen die in de stad.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Wie maar een klein stadstuintje heeft, zoals ikzelf, raad ik toch aan om geen pompoenen of courgettes te zaaien. Voor je het weet is je halve gazon overwoekerd heb ik tot mijn eigen scha moeten ondervinden ;-)
Sowieso is het beter om niets eetbaars in volle grond te zaaien, maar in potten. Kwestie van gezondheid zullen we maar zeggen!
Niet in de volle grond? Zou dat veel uitmaken? Onze tuin is hoogstwaarschijnlijk nooit bebouwd geweest en altijd goed afgeschermd gebleven, dus denk ik dat het wel moet meevallen qua grondvervuiling. We slagen er ondertussen trouwens al in om een vijftiental soorten fruit te kweken. Op de druiven na geen gigantische oogsten, maar toch gevarieerd genoeg om van mei tot september te blijven snoepen.
Ook heel leuk voor een stadstuintje zijn eetbare bloemen, zoals de blauw-wit-paarse bernagie, oranjerode oostindische kers, kleine pimpernel, leeuwenbekjes en het schijnt dat longkruid ook een mooie eetbare bloem krijgt, maar die heb ik nog niet zien opduiken. Zelf kweek ik mijn groenten ook vooral in potten. Zo krijgen de slakken minder kans en weet ik zeker dat mijn katten daar niet ‘op de bak’ zijn geweest…
Klinkt leuk, maar hoe doe je dat dan? mengen in slaatje?
Ja, door slaatjes (zowel hartige als zoete slaatjes), door de yoghurt of gewoon als klein hapje in het passeren…