Gentblogt

Gent Jazz – 17/07: alles onder controle

vrijdag 18 juli 2008 17u49 | patricia (tekst), Bruno Bollaert (beeld) | 4 reacties
Trefwoorden: concert, festival, Gent Jazz Festival, Muziek.

Ze beginnen stipt bij Gent Jazz. Ik stond zeker niet alleen aan de kassa toen Buscemi het podium al beklommen was. Maar dankzij de schermen ving ik nog een glimp op van het zilverkleurige kleed van de zangeres. Toen ik over de blauwe loper liep, bedacht ik dat Gent Jazz blijkbaar wil bijdragen aan de 10.000 stappen per dag van elke bezoeker. Maar voor de rest niks dan lof, het festival is veel opener. Maar terug naar de muziek.

Het optreden van Buscemi met een volledige Big Band in samenwerking met pianist Michel Bisceglia en zijn live ensemble was een exclusief concert. Het recept klinkt niet slecht: jazzversies van bekende nummers, die dit najaar op cd uitkomen. Maar het leek me vooral een moeilijke evenwichtsoefening tussen de draaitafel en de instrumenten. Persoonlijk vond ik één van de betere momenten toen Michel Bisceglia en trompettist op de voorhand traden, de camera toonde een plaat die draaide. Buscemi zelf was verdwenen. Wanneer hij op de voorgrond kwam met zijn samples leken de instrumenten te verdwijnen naar de achtergrond. Nee, de jazz versie van de bekende nummers klonk me al bij braafjes in de oren. Misschien ontdekken Buscemi fans op die manier jazz? Ik ben niet meteen overtuigd, omgekeerd lijkt me moeilijk. Gedurende de hele set werd mooi binnen de lijntjes gekleurd. Buscemi heeft een reputatie om mensen aan het dansen te krijgen, maar dit leek deze keer niet echt te lukken. Een kwartier voor het voorziene einde van hun set verdwenen ze van het podium, de klassieke truk van de foor om een bisnummer af te dwingen. De presentator stak hen daarbij een handje toe.

Daarna was het de beurt aan The Herbaliser, ook al een draaitafel, muzikanten en zangeres. Vanaf de eerste noten was het echter duidelijk: deze jongens spelen een klasse hoger. Evenwichtstoornissen zijn hen vreemd: draaitafel en muzikanten spelen als gelijken. Zag ik daar een dwarsfluit, het instrument dat iedereen in de lagere school wel leek te moeten spelen? Jawel, maar dan in een hip kleedje. Ook Jessica Darling had een hip kleedje aan en dit is de enige opmerking die ik daarover ga maken. Als een stormwind kwam ze regelmatig over het podium waaien. Bij momenten deed haar stem (en misschien ook haar benen) me denken aan een jonge Tina Turner, luid en rolling like a river. Soms hoorde je dat ze de grenzen van haar stem aan het aftasten was, maar een kniesoor die er zich aan stoorde. Ze is niet zomaar een poppetje op het podium, maar bespeelt het publiek op meesterlijke wijze. The Herbaliser is niet langer een dj-set maar een live act en daarin speelt ieder instrument zijn rol. En als de draaitafel een instrument is, dan doet die toch ook een solo? Clap your hands, hun nieuwe single was maar één van de momenten waarop ze de interactie met het publiek aan gingen. Naar eigen zeggen is Gent wel een stad waar ze zouden kunnen wonen. Het publiek verwelkomde hen met open armen. Het bisnummer moesten ze alvast niet afdwingen. Na de energieke set, klonken de nummers verrassend rustig, bijna ingetogen.

Elk jaar komt er op Gent Jazz een r’n'b diva langs. En die moet je de trukken van de foor niet leren. Technische probleempjes stelden het geduld van het publiek op de proef. Toen het eerste nummer een opwarming was om de band in de schijnwerpers te zetten en Erykah Badu de grote afwezige bleek, begon ik al te vrezen voor de mooie foto’s die Bruno zou kunnen maken. Drie liedjes zijn sowieso kort maar zoals het een diva betaamt kwam ze met de nodige zin voor dramatiek en show opdagen ergens halverwege het tweede, gehuld in een rode Arafat-sjaal. Ondergetekende had een plaatsje tussen het jong geweld voor het podium bemachtigd, dus kan ik niet terugvallen op mijn notitieboekje en moet ik het van mijn geheugen hebben. Dit is alvast een dame die ik nog lang zal herinneren. Met klasse poseerde ze op de laatste noten: hier was ze! Het licht ging uit en weg was de sjaal. Een zwart jurkje is goed voor iedere gelegenheid moet ze gedacht hebben. Ik ben er zeker van dat ze in die korte tijd de fotografen aan het werk gezet zal hebben. Misschien is ze ook wel de enige diva die haar fotografen bedankt als ze verdwijnen. Het is in elk geval tekenend voor deze sympathieke dame. Vergis u echter niet, alles lijkt me tot in de puntjes afgesproken, de choreografie van de achtergrondzangeressen om maar iets te noemen. Divagewijs heeft ze haar kleine gewoontes, haar thermos thee (?), haar potjes,…

Erykah Badu putte voor deze set vooral uit haar laatste cd had ik de indruk. De titels zal ik u dus schuldig moeten blijven. Ik hoorde een flard apple tree waar ik stiekem op gehoopt had. Maar dit kon allerminst de pret drukken. Erykah Badu heeft een stem en présence om u tegen te zeggen. Het viel me op dat ze alles perfect in de hand hield, het ene moment bouwde ze een nummer op naar een hoogtepunt, om het dan abrupt af te breken en op een trommeltje te spelen, een andere stem op te zetten of gewoon verder te doen. Niet alleen het jong geweld ging uit de bol, en dan spreek ik niet alleen voor mezelf. Het publiek kon er niet genoeg van krijgen en liet zich gewillig bespelen. Haar begeleidingsband volgde dan weer perfect haar instructies. Onder controle uit de bol, zeg maar.

Zonder problemen werd hier een bisreeks aan vastgeknoopt, uiteraard met een man die ondertussen het publiek warm houdt zoals dat bij diva’s hoort. Net zoals in Couleur Café ging ze het publiek handjes schudden, onnodig te zeggen wat voor effect dit had. Ze reageerde enthousiast op een schilderij dat ze kreeg en dankte iedereen voor the love. Ze is een Amerikaanse, jawel. Was het om de technische problemen bij het begin goed te maken of had ze er gewoon heel veel zin in? Geen idee, deze dame werd duidelijk geen assepoes om middernacht, het was bijna één uur toen ze van het podium verdween, ruim drie kwartier na het voorziene einde van haar optreden. De muzikanten hadden hun materiaal al ingepakt. De man achter de computer deed verder en er werd nog gretig gedanst merkte ik toen ik de tent uit liep.

Los van alle clichés over diva’s was het vooral een indrukwekkende ervaring. Erykah Badu stelde allerminst teleur als hoofdact op de openingsavond van het tweede deel van Gent Jazz en ze heeft de lat wel heel hoog gelegd, als u het ons vraagt.

—

Buscemi Big Band feat. Michel Bisceglia
Dirk Swartenbroekx (sampling & turntables), Michel Bisceglia (piano), Patrick Deltenre (gitaar), Werner Lauscher (bas), Mimi Verderame (drums), Prova Quartet (strijkers)

The Herbaliser
Andrew Ross (sax, fluit, trombone), Jake Wherry (bas), Jessica Greenfield (vocals), Micah Moody (drums), Oliver Parfitt (keyboards), Oliver Trattles (decks & samples), Ralph Lamb (trompet)

Erykah Badu
Erica Wright (zang), Keisha Williams (zang), Koryan Wright (zang), Cherish Robinson (zang), Rachel Yahvah (zang), James Clemons (percussie), RC Williams (keyboard), Stephen Bruner (basgitaar), Chris Dave (drums), Burton Smith (DJ), Dwayne Kerr (fluit)

—

Gent Jazz Festival, van 17 t.e.m. 20 juli op de Bijlokesite. Tickets: in voorverkoop betaalt u 27 euro voor een dagticket of 68 euro voor een driedagenpas.

© 2008 GENTBLOGT VZW