Gent Jazz – 18/07: Hasta siempre!

zaterdag 19 juli 2008 13u49 | patricia (tekst), Bruno Bollaert (beeld) | 2 reacties
Trefwoorden: , , , .

Voor een Cubaanse avond werden de mojito’s en dikke sigaren bovengehaald. Er was opmerkelijk veel volk komen opdagen en er heerste bijna een zuiderse sfeer. Hier en daar hoorde ik Spaans. Een beetje zon was mooi geweest, maar dat hebben ze ook bij Gent Jazz niet in de hand.

Het is misschien overdreven om te stellen dat Roberto Fonseca de zon mee bracht, maar hij kwam aardig in de buurt. Deze pianist die de toekomst van de Cubaanse muziek wordt genoemd is niet enkel een goede pianist, hij had ook goede muzikanten mee. Javier Zalba (klarinet, fluit, saxofoon) kon regelmatig een spontaan applaus van het publiek ontlokken. De piano van Roberto Fonseca stond tegenover de drums van Ramsés Rodríguez wat voor een boeiende dialoog tussen beide zorgde. Technische problemen zorgden ervoor dat Roberto verplicht werd het publiek toe te spreken. Zelf vond hij zijn Engels maar niks, een dame met Cubaanse vlag van op de VIP-tribune sprak hem moed in. Een Spaanstalige voor het podium zei dat hij gerust Spaans kon spreken. “Oh, I didn’t know. Lo siento”, en meteen bleef hij Spaans spreken. Voor ons niet gelaten, zijn set was gevuld van ingetogen pianomuziek waarbij Roberto vreemd genoeg naar het plafond staarde tot echte fiesta muziek. Me gusto.

it's jazz, baby

Omara Portuondo is een krasse dame. Ondanks haar ver gevorderde leeftijd (°1930) is het niet moeilijk om te zien waarom ze de leading lady van de Cubaanse muziek wordt genoemd. Ze heeft een zekere flair over zich en dwingt respect af. Ze kwam het podium op met de song “gracias, gracias” en stimuleerde meteen het publiek om mee te doen. Tegen een oude dame zeg je niet zomaar nee. Ik had ook de indruk dat het publiek voor haar gekomen was. De tent stroomde vlot vol. Omara Portuondo moest regelmatig gaan zitten, maar dat weerhoudt haar er niet van om klasse en levenslust uit te stralen. Vergis u echter niet, het volgende moment stond ze al weer te dansen en het publiek aan te moedigen. Bij momenten klonk haar stem verrassend jong. Maar toen ze “Adios felicidad” zong, klonk die heel doorleefd, wat u van een dame op haar leeftijd kan verwachten. Haar repertoire bestaat uit allerlei klassiekers zoals Quantanamera. Ze eindigde haar set met het nummer dat ze begonnen was “gracias, gacias” waar zelfs een “dank u” in geslopen was.

it's jazz, babyDaarna was het de beurt aan de Orquesta Buena Vista Social Club en hier had iedereen duidelijk op gewacht. Zelfs de VIP-tribune stroomde voor drie kwart vol. Het is een groep met een sterke traditie die zichzelf al die tijd heeft weten te handhaven. Van een legendarische dansclub in Havana in de jaren 50 naar een heropleving met de documentaire in de jaren 90: deze mannen hebben geschiedenis geschreven en blijven hier relatief rustig onder. Toen de bassist Orlando ‘Cachaíto’ López door de bandleader aangekondigd werd als een stuk Cubaanse traditie bleef hij onverstoord voor zich uitkijken. Hij is de enige muzikant die op alle albums van iedere muzikant in de Buena Vista Social Club heeft gespeeld. Zijn vingers gingen nog steeds heel vlot over de snaren. Iedere muzikant ademt gewoon muziek en traditie. Idania Valdés en Carlos Calunga die instaan voor de zang en de dans op het podium trekken de gemiddelde leeftijd naar beneden, maar de sfeer van de Buena Vista traditie blijft bewaard en kan zo nog wel aan een volgende leven beginnen.

Roberto Fonseca
Robertico Fonseca (piano & keyboard), Joel Hierrezuelo (percussie), Javier Zalba (klarinet, fluit, saxofoon), Ramsés Rodríguez (drums), Omar González (contrabas)

it's jazz, baby it's jazz, baby

it's jazz, baby it's jazz, baby

Omara Portuondo
Omara Portuondo Pelaez (zang), Harold Lopez Nussa (piano), Felipe Cabrera (contrabas), Swami Jr. (gitaar), Andrés Coayo Batista (percussie), Rodney Yllarza Barreto (percussie)

it's jazz, baby it's jazz, baby

Orquesta Buena Vista Social Club
Cachaíto López (contrabas), Guajiro Mirabal (trompet), Manuel Galbán (gitaar , toetsen), Aguaje Ramos (trombone), Barbarito Torres (laúd), Amadito Valdés (pauk), Idania Valdés (zang, percussie), Rolando Luna (piano), Filiberto Sanchéz (bongo), Angel Terry (conga), Carlos Calunga (zang), Luis Alemany (trompet), Raúl Nacianceno (klarinet, fluit, saxofoon)

it's jazz, baby it's jazz, baby

it's jazz, baby it's jazz, baby

Gent Jazz Festival, van 17 t.e.m. 20 juli op de Bijlokesite. Tickets: in voorverkoop betaalt u 27 euro voor een dagticket of 68 euro voor een driedagenpas.

© 2008 GENTBLOGT VZW

2 reacties »

  1. Reactie van TomVS

    Wat een ontroerend, broos beeld toen Cachaíto López telkens weer op en af het podium begeleid moest worden, de jaren hebben duidelijk de man getekend. Maar wilden zijn benen niet meer mee, zijn vingers en zijn geest duidelijk wel. Hoe die onverstoorbaar en genietend zijn instrument bespeelde doorheen alle kalme en stormachtige momenten. Een héle grote meneer.

    Heb je gezien hoe Guajiro Mirabal en Luis Alemany zich stonden te amuseren toen ze niét moesten blazen? Geweldig!

    En wat Roberto Fonseca doet, schuilt evenzeer in de traditie van de oudjes: hij laat zijn andere muzikanten meerdere keren toe op de voorgrond te treden, net zoals we hem een paar jaar geleden zichzelf zagen ontplooien bij die andere grote, Ibrahim Ferrer. En zo wordt de fakkel der traditie doorgegeven.

    Klein puntje op de i: ‘t is Guantanamera, naar Guantànamo.

    Maar voor de rest; voor mij een mojito of drie alstublieft.

    • Reactie van patricia

      Het was zeker indrukwekkend om die mannen bezig te zien. Muziek is duidelijk hun leven. Guantanamera, ik ga proberen het te onthouden, Qoogle was niet meteen mijn vriend.