RSSPuppetbuskersfestival 2008: een handpop, een mini theater, circusspektakel en sprookjesfiguren
Vandaag stonden twee voorstellingen van oud-winnaars van de Luk Vincentprijs op het menu. Eigenlijk drie, maar de derde was de winnaar van vorig jaar, Lorgnette, en alhoewel ik haar fantastisch vond en dus een terechte winnaar van de prijs, ben ik vandaag niet gebleven. Maar ik raad u alleszins aan om te gaan kijken als u haar nog niet zag. Misschien op 21 juli om 15u in het EFTC en om 17u in het Vredeshuis, of nog een laatste keer op 22 juli om 15u op het E. Braunplein.
De eerste voorstelling was deze van de winnaar van 2002. Met een vernuftige handpop creëert Toon Maas een uniek dubbelpersonage. Het beeld is van zo’n verbluffende eenvoud, dat je niet weet wat je ziet. Het “twee-in-een”personage loopt, gebaart, zit, praat en improviseert: tussen de mensen, naar zichzelf, naast elkaar, met het publiek en op alles en iedereen. Het ‘praten’ moet u niet te letterlijk nemen: veel zinvols komt er niet uit, wat dan absoluut niet betekent dat het belachelijk zou zijn. Integendeel. De eenvoud siert. Het enige dat aanwezig is is de acteur, de pop een vouwkruk en een transistorradiootje. Om het met platitudes te zeggen ‘meer moet dat niet zijn’ om een magische voorstelling te krijgen.
Nog te zien op 22 juli om 15u30 in het EFTC en om 18u15 op het E. Braunplein en op 23 juli om 15u in het EFTC en om 17u in het Vredeshuis. Mijn advies: mis hem niet.
Daarna gingen we kijken achter de vrachtwagen. Daar stond een doos op een poot: langs de ene kant de toeschouwer met zijn hoofd onder een zwarte doek en een koptelefoon op, aan de andere kant een poppenspeler die vier kleine personages tot leven brengt. Het duurt nog geen drie minuten en het is opgebouwd rond het afgezaagde zinnetje “Quelle heure est-il, Madame Persil†(hoe laat is het, mevrouw Peterselie), een mini-voorstelling dus van Les Chaussettes en Pâte à modeler, uitsluitend voor volwassenen. Niet dat kinderen geshockeerd zouden zijn door de voorstelling, integendeel. Maar de voorstelling is in het Frans, de humor en de situatie zijn van zo’n subtiliteit dat het de meeste kinderen, zelfs de Franstaligen, het niet grappig vinden.
Ook nog te zien op 21 juli op het E. Braunplein, op 22 juli op de Kalandeberg en op 23 juli in de Veldstraat, telkens vanaf 15u en doorlopend tot (de eerste dag toch) 19u. Als uw Frans goed genoeg is om woordspelingen te vatten, mis dit pareltje dan niet en schuif gerust aan in de rij wachtenden.
Daarna was het de beurt aan Noisy Oyter. Twee poppenspelers/acteurs/circusartiesten brengen een traditionele familieshow waar 18 prachtige handgemaakte poppen samen met de poppenspelers een drie kwartier durend circusspektakel brengen. Zij wonnen de Luk Vincentprijs in 1993 en aan de kwaliteit te zien hebben ze de prijs meer dan verdiend gewonnen. De hele show hangt goed aan elkaar en poppen en acteurs vullen elkaar zeer goed aan. Of beter, de poppenspelers vullen de poppen goed aan want zij maken overduidelijk de hoofdact uit en spelen hun ‘spelers’ van het podium.
Ook nog te zien op 21 juli om 15u op het E. Braunplein en om 17u15 in het EFTC. Een klassieker om van te genieten.
Tussen de voorstelling van Noisy Oyster en de volgende, kregen we een optreden van Theater Exces. Dit jaar zijn zij te gast bij het Puppetbuskersfestival. Ik herinner me nog een aantal jaar geleden toen Theater Exces een vast gegeven was in het straatbeeld tijdens de Gentse Feesten. Ze gaven toen (bijna?) dagelijks een optreden in openlucht en het was dringen om hen bezig te zien. Alles was steeds tot in de puntjes verzorgd met prachtige kostuums en al even prachtige voorstellingen. En toen waren ze niet meer te zien in openlucht en dat vond ik zeer spijtig. Dit jaar dus wel weer, als gast. Wij zagen hen vandaag met hun ‘Eminences Grises’ en net zoals ik mij herinner was alles weer top. Een streling voor het oog, zowel de performance als de kostuums.
Ga ze zeker eens bekijken. Ze zijn nog te bezien tot en met woensdag 23 juli op het E. Braunplein, telkens om 16u30.
Tenslotte de voorstelling die mij het minst kon bekoren. Het verhaal lijkt nochtans simpel genoeg. Een zigeunerin vertelt de jonge Tailor Thread dat hij koning zal worden. Samen met Vogelschrik gaat hij op zoek naar zijn lot. Zo komt hij in het land waar het altijd regent. Maar Tailor Thread lost dit probleem wel op. Het verhaal gebracht door Theater Arlekin is gebaseerd op het Poolse sprookje “Krawiec Niteczka“. Door de uitleg van de mensen van het Puppetbuskersfestival had ik begrepen als zou het het verhaal van het dappere kleermakertje betreffen, maar dat kon ik er niet in herkennen.
Het hele verhaal wordt verteld en gezongen in het Pools en persoonlijk vond ik het te lang duren. En versta mij nu niet verkeerd: het was niet langdradig omdat het in het Pools was. Ondertussen heb ik al vele voorstellingen gezien in voor mij onbegrijpbare talen, maar waar het bij de ene groep niets uitmaakt, gaf het bij deze groep, voor mij toch, wel een probleem: ik kon absoluut niet volgen waarover het ging en wat er gebeurde. Gelukkig zijn decors en de poppen mooi en er zijn er verschillende soorten poppen, dus dat allemaal bestuderen verdreef de tijd wel. En als ik het al een beetje langdradig vond, de kinderen vonden dat niet. Die zaten gebiologeerd te kijken naar het hele spektakel en de actrice/poppenspeelster.
Nog te zien op 21 juli om 16u30 in het EFTC. Misschien denkt u er anders over.
Maandag heb ik een dagje ‘vrij’, maar dinsdag ben ik weer van de partij. Tot dan.
© 2008 GENTBLOGT VZW
die meneer met zijn blauw hoedje en zijn pop: zo wijs. ik moet op elke foto eerst kijken wie de pop is.
Bedankt voor de tip Noisy Oyster, onze kinderen en ikzelf genoten.