Gentblogt

De Kreuners op Sint-Baafs

donderdag 24 juli 2008 23u10 | Tom Van Steenbrugge (tekst), Bart Haeve en Thierry Lammertijn (beeld) | 8 reacties
Trefwoorden: De Kreuners, Sint-Baafs.

Hahaaaa! Voor één keer ben ik er bijna zonder problemen in geslaagd de volledige setlist te reconstueren voor een verslag. Ziehier, mesdames et messieurs, van bolleke tot bolleke, het volledig concert van… De Kreuners!!!

• Gezellig Samenzijn
• Nee oh Nee

Twintig jaar geleden begonnen de Kreunerconcerten ook al met deze twee oerklassiekers. Ik vind ze nog altijd staan als een belfort met vier drapeaus aan en een draak erbovenop. Bij Nee oh Nee kunnen we trouwens voor het eerst onze zangkwaliteiten demonstreren aan meneer Grootaers. “Harder, godverdomme!”, is het antwoord.

• Altijd alleen

Nog een turbo-fossiel van een nummer. Net zoals de vorige twee komt deze uit de debuut LP met de fantastische naam ’s Nachts kouder dan buiten (1981).

• Einde der tijden

Ik moet toegeven, ik ben niet helemaal zeker of het dit nummer wel was. Het was alleszins voor mij een nobele onbekende. Ik had in mijn boekje “Einde van de wereld?” genoteerd, maar ’t zal dus wel deze track zijn uit het titelloze album uit 1995 – een periode waarin ik de rol van de Kreuners een beetje gelost heb.

• Cous-cous kreten

Hier geboren maar ze heeft een vreemde naam
Haar eigen taal klinkt haar te vreemd
Gelijk wat ze doet ze weet het
Ohohoh, cous-cous kreten hoort men niet
Ohohoh, cous-cous kreten geen verdriet
Cous-cous dromen kan alleen in eigen land
Welk is het hare, ze weet het niet
Wat ze ook doet ze weet het …

Als iedereen het nog een beetje serieuzer zou nemen met de hulp van dit nummer, dan ziet het er al bij al niet slecht uit voor de verdraagzaamheid. Tobback is deze keer niet komen meezingen, en gelukkig maar…

• Hetzelfde lied

Neeneen, niet nog eens Cous Cous kreten, maar wel een verloren gewaande song uit de onvolprezen CD Knagend Vuur (1992).

• Het regent meer dan vroeger

Alweer uit een LP met een krankzinnige titel: Natuurlijk zijn er geen Alpen in de Pyreneeën (1983). Met de levenswijsheid “we willen leven, niet bestaan”.

• Op zoek

Joepie! Het eerste nummer op het concert uit Hier en nu (1990, u leest het goed, ’t is 18 jaar geleden dat ze met hun bloemekeshemd op de hoes poseerden…). De bas van Axl Peleman, de drums van Ben ‘Blokken’ Crabbé en de gitaren van Jan Van Eyken en Erik Wauters stuwen deze song vooruit als was het een op hol geslagen stoomlocomotief. Eén van mijn all time Kreuners favorieten.

• Stil in mij

De nieuwe single, maar veel meer kan ik er niet over zeggen dan: het bleef stil in mij.

• Zo jong

Dat meiske waarvoor Walter indertijd dit nummer heeft geschreven, zal ondertussen ook al wel een rijpere vrouw geworden zijn. Ik miste bij dit nummer wel de backing vocals van Berre Bergen, de vroegere bassist ten tijde van Hier en nu. Maar voor de rest is dit nog steeds een geweldige kraker.

• Er komt een tijd
• Meisje, meisje 

Twee mindere rockmo(nu)menten wat mij betreft – ik word oud zeker? De titel van het tweede nummer doet mij trouwens altijd denken aan Philemon Persez: “Miraa maasje”…

• Layla

Ik zie je graag, en niet alleen vandaag. Is dat niet simpel en mooi gezegd?

• Ik dans wel met mezelf

Kijk, zowaar een cover, en wat voor één – van Billy Idol. Walter rukt nijdig aan zijn microfoon terwijl hij “Nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, neeeeeeeeeee!” schreeuwt. Over rukken gesproken, juist, dit nummer gaat erover. U moet trouwens eens de clip hiervan bekijken op www.dekreuners.be. Hilarisch!

• Maak me wakker

Een beetje een lauw nummer, maar de fijne solo van Jan Van Eyken maakt dat allemaal weer goed.

• Ja

Meneer Grootaers, eerst zingt ge Nee oh nee en nu Ja. Wat is het nu eigenlijk? Wij zeggen veel te veel ‘nee’ volgens Walter. Maar eigenlijk vind ik Nee oh Nee veel beter dan Ja. In kreunerscontext dan toch…

Op dat moment worden we getrakteerd door een streepje White Stripes’ Seven Nation Army. Het zou mij niets verbazen dat de laatste aanwinst Axl Peleman daar voor iets tussen zit. Alleszins, de finale met achtereenvolgens Verliefd op Chris Lomme (potverdomme!) en Ik wil je (“Hàrder, godverdomme!”) is dé perfecte uitsmijter voor een concert als dit.

Ondertussen leren we ook bij dat we altijd met twee woorden moeten spreken (Ja, Walter). Grootaers wordt een moment gespeeld verontwaardigd wanneer iedereen gewoon antwoordt met “Jeeeeh” in plaats van “Ja, Walter, wadist?”. Eigenlijk heeft hij wel reden om zich af te vragen waarom we het nu nog niet weten. Na 30 jaar dezelfde grap op de optredens zou een mens het toch mogen beginnen weten. Maar het blijft hilarisch zijn altijd even vettig lachje ertussen te horen!

Oh ja. De bisnummers nog even vermelden: Zij heeft stijl (‘iedereen wil erop maar ze is te steil’ – woeha!) en de tweede cover van de avond – eentje van Tröckener Kecks deze keer: Nu of nooit. Nog eentje om bij de klassiekers in de glazen porseleinkast te steken – als je op oorverdovende wijze van het porselein en de glazen kast af wil, welteverstaan…

Ja, ’t is waar, de Kreuners bestaan niet alleen, ze léven nog. En wij welgemutst, wij leven méé.

© 2008 GENTBLOGT VZW