RSSEindigen in schoonheid: Scopitone & cie
Juist. Voor mij was het woensdag de laatste keer dat ik ‘verplicht’ ben gaan kijken naar het Puppetbuskersfestival. ‘Verplicht’ als in de zin van dat ik dat wou doen om dan verslag voor jullie uit te brengen en jullie te vertellen dat je deze of gene voorstelling zeker niet mocht missen.
Maar eigenlijk is het voor mij dus helemaal geen verplichting, eerder een voorrecht en het is ook niet omdat ik nu niet meer over het Puppetbuskersfestival zal schrijven, dat ik niet meer ga kijken: er zijn veel te veel goede dingen dit jaar en die wil ik niet missen.
Ik mocht nog eens naar Scopitone & cie gaan kijken. Nog een keer, zegt u? Wanneer dan nog? Wel, zij waren reeds te gast bij het Puppetbuskersfestival, maar dan twee jaar geleden. Toen vond ik hen al fantastisch en ze zijn het nog steeds. Uiteindelijk wonnen zij in 2005 de Luk Vincentprijs, en daar was duidelijk een goede reden voor.
Deze keer geen Schone en het Beest maar Doornroosje. Het concept is nog compleet hetzelfde als twee jaar geleden: in een caravan voor maximaal tien personen (alhoewel, wij zaten er deze keer met elf) wordt vanuit een oude televisie het sprookje van Doornroosje gemimicked. Het verhaal zelf wordt verteld op een oude gramofoon en de poppen zijn … alleen poppen zoals Scopitone & Compagnie ze maakt. Veel meer kan ik er niet over vertellen, gewoon dat, net als twee jaar geleden, je het moet gezien hebben om te snappen waarom het zo goed is. En ook: er is een ‘pauze café’, letterlijk te nemen dan en zeer amusant.
Nog te zien op 26 juli om 14u30 en op 27 juli om 15u15 in de Trommelstraat.
Nog een kleine verduidelijking: de voorstelling duurt ongeveer een kwartier en toen ik ze ging bekijken was ik 15 minuten te vroeg en stond er al een lange rij wachtenden voor mij. De eerste voorstelling heb ik dus gemist. Er zouden nadien nog drie voorstellingen gegeven worden, ongeveer telkens drie kwartier later. Koppig als ik ben was ik bereid, geheel en alleen voor u, om dus drie kwartier te wachten om toch maar in de volgende voorstelling binnen te kunnen.
Eens de eerste voorstelling op gang was en de mens buiten zag dat men bleef wachten, is hij begonnen met ‘tickets’ uit te delen waarop het uur stond van de volgende voorstelling. We konden dan gerust een wandelingetje in de buurt maken. Toen we dus een goed half uur later terug waren, had hij uiteindelijk maar twee tickets meer over voor de laatste voorstelling, of m.a.w. ondertussen was de derde voorstelling ook al volzet.
Een raad dus: wees op tijd en wees volhardend, maar vooral: ga kijken.
En als u dacht dat u nu van mij af was, vergeet het: MiramirO is volop begonnen, en ik zal dan voornamelijk daar te vinden zijn, met de nodige schrijfsels nadien.
© 2008 GENTBLOGT VZW