RSSMiramirO: Circus in alle maten en soorten… en één niet-circus
Van Puppetbuskers naar straattheater, het is een kleine stap: het is buiten en zorgt voor entertainment voor mij en vooral bewondering van mijnen kant. Mensen die die dingen kunnen en zich volledig geven om het goed te doen, daar doe ik mijn hoed voor af … moest ik er enen hebben toch.
Vanaf donderdag verdween het Puppetbuskersfestival uit het straatbeeld en werden de pleinen overgenomen door de groepen van Miramiro. Dus toogden wij naar het ons ondertussen zeer vertrouwde E. Braunplein voor onze eerste dosis gratis straattheater dit jaar.
Het eerst zagen we Cirk Urbain, wat staat voor hip-hop jongleren. Gewapend met ballen, kegels en stokken toont Cie Bankal ons haar manier om de straat te omvatten, met geremixte muziek en personages die beïnvloed zijn door de hip-hopwereld. Dit spektakel bestaat uit vier nummers en toont nog eens aan dat er niet altijd veel materiaal nodig is om een show te vormen: enkel ballen en stokken en het half uur dat de show duurt vliegt voorbij. Zeer onderhoudend en het lijkt, zoals altijd als iets goed gedaan is, veel gemakkelijker dan het uiteraard is: moeiteloos entertainment.
Nog te zien op vrijdag 25 juli om 18u (tot 18u35) en om 20u (tot 20u35), telkens op de Sint-Baafssite.
Een half uur later verscheen plots een sprintende fietser op een duivelse fiets, fluo shirt en belgerinkel. Daarmee verbreekt hij het dutje van de man die eerder in de zetel was gaan zitten: fin de sieste van Dujoli Cirkus was begonnen. Alles loopt op wieltjes tot dusver. En hoe! Zonder handen, zonder voeten, soms met een wiel minder, rechts en averechts, ondersteboven, maar zonder de pedalen te verliezen.
Maar de verstoorde slaper is hier niet mee opgezet. Met trompet en accordeon gaat hij de strijd aan, het regent harmonieën en acrobatiek, vanop de duizelingwekkende hoogten van zijn kokanjemast. Wat volgt is een crescendo van buitelingen en halsbrekende toeren. Een vrolijk freewheelend tweetal…
Nog te zien op zondag 27 juli om 16u (tot 16u30) en om 18u (tot 18u30), telkens op het Emile Braunplein.
Daarna was het de fiets op: een half uur later trad Morgan Cosquer op op de Sint-Baaffsite en aangezien het zijn enige optreden was én amper 8 minuten zou duren, wilden wij niet te laat komen.
Het werk van Morgan berust grotendeels op zijn samenspel met het publiek. Gewoon aan grote podia, zonder angst voor de kleine zaaltjes, jongleert hij zonder geluidsband. Hij speelt met de kwaliteit van de stilte en met de concentratie van het publiek. Virtuositeit spreekt voor zich.
Gevormd in het centrum voor circuskunsten ‘le Lido’ in Toulouse, integreert Morgan met verwarrend gemak, onzeker inherent jongleerwerk en beheerst de val met eenvoud en uiterste efficiëntie.
Morgan maakt ook deel uit van de groep Sacékripa waar bij compleet bij toeval op botsten toen we ons woensdagnamiddag in het Baudelopark installeerden om naar enkele circusgroepen te kijken. Ware het nog mogelijk geweest, dan had ik u zeker aangeraden om ook naar de groep te gaan kijken: meer dan een uur amusement, jongleren, acrobatie en dans van de bovenste plank, hilarisch, vloeiend, boeiend: nooit gemerkt dat ze zo lang bezig waren. Jammer genoeg hebben ook zij maar twee optredens gegeven en was het laatste al donderdag.
En toen waren we gesettled voor de rest van de dag. Op het podium van de Sint-Baafssite bracht Maza Loco Export (from Russia).
In volle overtuiging dat ze in Canada bij het grote Cirque Du Soleil zijn beland, beginnen twee Russische acrobaten aan hun act. Wanneer blijkt dat ze niet terecht zijn gekomen op de voorziene bestemming ziet het er even niet hoopvol uit. Maar al vlug nemen ze het heft in eigen handen en doen ze er alles aan om opnieuw te kunnen vertrekken naar daar waar ze zo graag heen willen: Canada!
Hun exportkist die oorspronkelijk dienst moest doen als transportmiddel, krijgt al vlug de functie van podium toegewezen. Ze gebruiken hun beste, weliswaar gebrekkig, Engels om het publiek duidelijk te maken waar het om gaat. In ruil voor ‘money’ halen ze het beste acrobatische in zichzelf naar boven. Op het eind van de voorstelling wordt duidelijk tot waar ze zullen geraken door de bijdrage van het publiek. Of dat een nieuw ticket richting Canada zal opleveren valt nog af te wachten.
Twee acrobaten/acrobatische turners van de bovenste plank. De toeren die zij uithalen op het podium en met elkaar zijn heel sterk en vereisen ook veel kracht. Ze zijn grappig, aandoenlijk, schattig en beresterk en ze mogen nog gezien worden ook. En ook al zeggen ze dat ze uit Rusland komen, laat u niet misleiden: het zijn twee Belgen om meer dan trots op te zijn.
Kom ze bekijken vooraleer ze verder reizen: nog één keer te zien op vrijdag 25 juli om 19u (tot 19u30) op de Sint-Baafssite.
Later op de avond gingen we erbij zitten voor La Chouing. Hun decor was opgezet binnenin de ‘muren’ van de gereconstrueerde abdij en het decor was al bepalend voor de sfeer van het stuk: bebloede schorten, wasteilen, vreemde belichting, een tafel en stoel, …
‘Plume’ is een passioneel drama tussen twee kiekenpluimers. Ze zijn verbeten door eenzaamheid en verblijven in een absurd en vervuild universum. De ene leeft op het ritme van zijn herinneringen uit de tijd dat hij in Spanje woonde. De andere heeft eigenaardige verhoudingen met kippen, vooral dan met één dode kip.
Beiden leven geïsoleerd zonder een enkele verbinding met de buitenwereld. Geen nieuwe invloeden, impulsen of nieuwtjes. Geconfronteerd met hun oude demonen bedient elk zich van de andere om te overleven. Het publiek wordt voyeur in hun gewelddadige intimiteit.
Dit is een tragisch-burleske voorstelling zonder tekst waarin trash, poëzie, bloed en pluimen (en veel dode kippen, échte dus) zich tot één geheel vermengen. Een hallucinante en bevreemdende voorstelling die u overvalt en overrompeld. Gedurende de hele voorstelling probeer je zin te geven aan de relatie tussen de twee personnages en te ontdekken waarom ze wat doen … niet dat je daarom een antwoord krijgt hoor. Het is alleszins niet voor gevoelige kijkers.
Nog te zien op vrijdag 25, zaterdag 26 en zondag 27 juli, telkens van 22u tot 22u45 op de Sint-Baafssite.
Als afsluiter van de avond gingen we kijken naar Bash Street: van de Sint-Baafssite naar het Spaanskasteelplein is maar een kleintje en gelukkig, want uiteindelijk liep de voorstelling van La Chouing een beetje uit. We waren duidelijk niet de enigen die geïntigreerd waren door de omschrijving van hun productie, Cliffhanger, want het plein zat al goed vol.
Cliffhanger is een levensechte stomme film met waaghalzen, slapstick humor en live pianobegeleiding. Gebaseerd op Buster Keatons kortfilm ‘Convict 13′ laat het de avonturen zien van een ober met die ongewild in een gevangenisuitbraak verzeild raakt.
De setting is op zich al fantastisch: alles is gedaan om toch zoveel mogelijk de kleuren van een zw/w film te benaderen. Het enige kleur in de ‘film’ is een rode roos. Bij de aanvang las één van de acteurs een lijstje af met o.a. een paar richtlijnen voor het publiek en voor de gelegenheid las hij de regels in het Nederlands … met haar op, maar dat is zeker niet als kritiek bedoeld: persoonlijk vind ik het altijd wijs als buitenlandse groepen zo’n inspanning doen.
De hele voorstelling is kortweg zeer, maar dan ook zeer goed (ik weet het, het begint een beetje te vervelen en ik doe mijn best om alternatieven te vinden voor ‘fantastisch’ ‘zeer goed’ ‘moet gezien worden’ enz., maar dan moeten de organisatoren maar minder goede groepen vragen): zeer mooi gedaan, wreed goed geacteerd, fantastische begeleidende live muziek (de pianist begon zelfs een beetje vroeger om het publiek te onderhouden terwijl we wachtten) en ook de pianist heeft trouwens zijn rol in het spektakel. Maak u op om de nodige boe’s en het nodige gejuich te doen en geniet van deze live zwart/wit film.
Nog te bezien op vrijdag 25, zaterdag 26 en zondag 27 juli, telkens van 23u tot 00u op het Spaanskasteelplein.
© 2008 GENTBLOGT VZW