RSS‘t aards paradijs op verplaatsing
Het is hier zowat alle dagen aards paradijs, maar het blijft leuk om je eens te laten verzorgen zonder zelf enige inspanning te hoeven doen. We hadden al veel gehoord over dit culinaire paradijs in de buurt van Gent. Zelfs mijn dochter had dit exquise oord al bezocht. Toen mijn geliefde me daar een etentje cadeau wilde doen, zei ik natuurlijk volmondig ja. Ik doe dat altijd in die situatie. Dat we daarbij in goed gezelschap verkeerden, kon de pret alleen maar verhogen.
Merendree ligt maar een flinke boogscheut van het Gentse Drongen en net voorbij de kerk vind je dit paradijsje. Tuin en restaurant ogen klassiek landelijk, maar je hebt ruimte en de andere gasten zitten niet bij je op de schoot. De bediening is sober en to the point.
Het restaurant was maar net weer open en die eerste dag konden we tegen een zonnig zondags tarief eten. Typisch voor dit restaurant is dat je helemaal niets te kiezen hebt. Elke dag stelt de chef een menu samen met wijnsuggesties van drie prijsniveau ‘s. Op de website vind je wel het menu in grove trekken terug, maar er kunnen kleine verschillen zitten in eten én drank. Spontane keuken noemt de kok het en daar teken ik graag voor.
Die avond waagden we ons aan een zesgangenmenu en we kozen voor de goedkoopste formule van aangepaste wijnen. Het aperitief werd een cava met citroengras en versierd met een vers blaadje laurier. Fris en lekker.
Even later werden de hapjes opgediend. Op een schaaltje met ijs verscheen een verse Gillardeau-oester. Dat is een zeer smaak- en vleesrijke platte oester. Het beestje werd in een zalige stilte gesavoureerd. Een tikkeltje minder klassiek was de combinatie van maatje met zeekraal en ijskruid, aangevuld met jonge uitjes. Het derde hapje was een sneetje gerookte eend met sorbet van radijsloof. Een mooie start, mag je wel zeggen.
Het eerste echte voorgerechtje was meteen een eerste hoogtepunt: een heerlijk soepje van garnalen en tomaat, met een werkelijk fingerlicking vingerkoekje op basis van tomaatméringue. Daar kregen we een Portugese wijn uit Alentejo bij, Terras de Monforte.
Ik raapte ze als knaapje op het strand, maar ik heb ze nog maar enkele keren op het bord gehad: messen. Deze keer was het een grote Schotse messchelp met venkelcreme, algen en minerale jus. Het strand op je bord.
Het laatste voorgerechtje bestond uit een drietal sint-jacobsvruchten op een creme van tuinbonen met erwtjes en een wolkje verbenaschuim, met balsamico als kleur- en smaakcontrast.
Ach wat vliegt de tijd als het prima loopt. We zitten al halverwege! De vis was rode mul, prima bereid met artisjok, sjalot en pinot noir. Heerlijk en de witte chardonay Domaine Astruc uit Limoux associeerde er goed mee.
Het vleesgerecht oogt klassiek, maar ook klassiekers kunnen overheerlijk zijn. En dat was de Angus beef beslist. Op het bord nog een klein rozemarijnwafeltje, paprikajus, een rolletje aubergine en courgette en enkele shitakes. Daarbij kregen we een krachtige Italiaanse Tatu Primitivo del Tarantino (2004), licht gekoeld en toch een ware reuk- en smaakbom. Dé wijn van de avond wat mij betreft.
Het dessert was een Landegemse cassis met yoghurtijs en kersen. Het laatste fotootje uit de collage toont enkele van de hapjes bij de koffie of thee die we dronken. Niet op de foto, want zo snel opgegeten, was de mini crème brulée van passievrucht en witte chocolade net als de orangettes. Wel op de foto de minitaartjes met rabarber en de overheerlijke chocoladebonbons.
Kwaliteit heeft een prijs. Reken op minimaal € 100 per persoon met de goedkoopste maar toch verrassend lekkere wijnen. Daar krijg je wel een feestelijk verrassingsmenu voor.
‘t Aards Paradijs
Merendreedorp 65
9850 Nevele-Merendree
tel: 09 371 57 56
© 2008 GENTBLOGT VZW
Ik moet daar eens terugkeren want mijn laatste ervaring aldaar was desastreus. Dat had niets te maken met het kader, de keuken of de bediening, maar met de periode van vóór het rookverbod in restaurants. In de volle zaal waar wij hadden gereserveerd verschenen aan de tafel naast ons twee kettingrokende koppels die zich in een donkere kroeg waanden en de hele avond nauwelijks hun stinkstokjes loslieten om vork of mes te raken. Roger Blanpain zou binnen de minuut keet hebben geschopt maar de meeste mensen voelen zich machteloos tegenover een gebrek aan elementaire beleefdheid. Hoe minder beleefdheid, hoe meer verboden (nu roken, morgen misschien gsm’en) en dat is een erg spijtige evolutie, vér van het Aards Paradijs.
Dat moet dan al een tijdje geleden zijn, want als ik er voor de eerste keer ging eten, ook nog voor er een rookverbod gold, stond er op de menukaart de vraag te wachten met te roken tot iedereen in het restaurant gedaan had met eten. En daar hield men zich dan ook aan. Gezien er met 1 menu gewerkt wordt, heeft iedereen dan ook ongeveer op hetzelfde moment gedaan met eten.
Ik blijf het Aards Paradijs alleszins een absolute aanrader vinden voor als je eens echt deftig wil gaan eten en bereid bent ervoor te betalen. Het is niet goedkoop, maar voor wat je voorgeschoteld krijgt is het wel de correcte prijs.
Wij zijn er eens gaan eten met het werk. Erg lekker, maar sommige porties waren zo klein, dat het merendeel van mijn collega’s nadien nog frieten gaan eten zijn!
meent ge dat? ik ben echt een grote eter, en mijn gezelschap ook, en wij hebben nog nooit tekort gehad.