RSSWall*E: the (extra-)terrestrial
Wij zijn helemaal gewonnen voor kinderfilms, en al zeker als ze zo mooi gemaakt zijn. Het flutverhaaltje nemen we er dan graag bij –het is tenslotten een kinderfilm (welk een verschrikkelijk excuus). In de rapte: robotje Wall*E blijft helemaal alleen achter op de aarde, om er de gigantische afvalberg op te ruimen die de mensheid heeft achtergelaten. Zijn enige gezelschap is een kakkerlak, en zijn hobby is het verzamelen van allerhande parafernalia die hij in de schroothopen aantreft.
Tot op een dag een ruimteschip landt, en exploratierobot EVE achterlaat. Wall*E legt moeizaam contact met EVE, tot die laatste op een plant stoot, automatisch in sluimerstand gaat en opnieuw door het ruimteschip wordt opgepikt. Wall*E laat haar echter niet zomaar gaan, en volgt zijn gezelschap de ruimte in.
Grafisch gezien is Wall*E zonder meer heel goed. De details in de textuur, de afwerking van de personages, de vlotheid van de bewegingen, de scherpte-diepte van de beelden, de schaduwen, kortom alles wat tot een geloofwaardige portrettering kan leiden, is gewoon in orde. We zijn wel wat anders gewoon van digitale animatie, waar het er vaak vingerdik op ligt dat de beelden door/met een computer zijn gemaakt en op de afwerking en de details duidelijk werd bezuinigd. Niet dat we meteen met de vinger willen wijzen, maar het verschil met voorfilmpje van Clone Wars dat we te zien kregen, is gigantisch (en in het voordeel van Wall*E, voor alle duidelijkheid).
Rest ons helaas nog het het al te moraliserende flutverhaal. De mensheid werkt zijn eigen doem in de hand, de toenemende consumptiedrang draagt enkel bij tot de groei van de afvalberg en zorgt ervoor dat de mens eigenlijk nog doodser wordt dan wij van een robot veronderstellen. Gelukkig is er E.T. –verschoning: Wall*E– die de mens tot inkeer laat komen.
Want jawel, Wall*E heeft alles in huis om de nieuwe E.T. te worden. Qua schattigheid kan het tellen, de hulpeloosheid wekt meteen uw sympathie op, en in minder dan geen tijd hebben de scenaristen dan ook deze robot uw hart binnengeschreven. Voeg daar nog eens aan toe dat deze zielloze hoop mechanica plots gevoelens heeft én dan nog verliefd wordt ook, en u moet al in een ijskast wonen om daar niet voor warm te kunnen lopen.
Zeer opvallend zijn de verwijzingen naar Apple. EVE is gemaakt uit het smetteloze Apple-wit, en minstens zo geïntegreerd als uw iPod met uw iMac (EVE werd gedeeltelijk ontworpen door Jonathan Ive, de man die ook de iPod vorm heeft gegeven). De computergeluidjes bij het opstarten en opladen van de robotten zijn dezelfde als die van een Apple computer, en op de meest onopvallende momenten wordt er ook wel aan Apple product placement gedaan. Wall*E werd gemaakt door Pixar (nu in handen van Disney maar eigenlijk nog steeds in handen van Steve Jobs, de chef-oprichter van Apple), en daar kan u dus niet naast.
Maar goed, de film. Wij geven met plezier alle punten voor de techniek, maar hebben het veel lastiger met het verhaal. Het kind in ons heeft zich best geamuseerd, net zoals de kinderen rond ons, maar de boodschap had net iets subtieler mogen zijn. Niettemin behoort deze animatiefilm bij het betere werk.
Wall*E van Andrew Stanton, gezien in Kinepolis Gent (ex-Decascoop, Ter Platen)
© 2008 GENTBLOGT VZW
gisteren gaan kijken met mijn 2 meisjes en de grootste (6 jaar) zat echt wel te genieten. Dat de booschap er wat dik opligt is voor volwassenen misschien een beetje vervelend, maar het zorgt er wel voor dat die boodschap ook bij hen doordringt. Ik vond persoonlijk het te pas en onpas erbij sleuren van de musical “Hello Dolly” een beetje vervelend (maar ik ben dan ook alles behalve een fan van het genre), maar misschien was dat een manier van Pixar om ook de oma’s en opa’s ook wat happy moments te bezorgen. Maar zeker een aanrader ! (en te film krijgt terecht goede kritieken en goede scores op sites allerlei
vond het eerste halfuur heel leuk maar daarna wordt het wel een beetje hyperkinetisch allemaal — weet niet of kinderen dat ook vinden
Ik vind dit artikel en de reacties maar van matig enthousiasme getuigend voor wat ontegensprekelijk één van de meest genietbare films van het afgelopen jaar is.
En om onszelf wat in te dekken: dit is geen kinderfilm, maar een familiefilm…
Maar allez, dat ganse tweede deel suckt zo erg als een bloedzuiger op een fallus. Het (tweede) deel met de dikke Amerikanen getuigt van zo weinig inspiratie en zo veel Victoriaans-hypocriete moraliteit, dat het de ganse film om zeep helpt. Komaan zeg, de gemiddelde Vlaemsche film heeft meer in zich dan dat.
Familiefilm, kinderfilm; we gingen niet muggenziften, nietwaar? Deze film komt –zeker wat betreft inhoud– nog niet tot de enkels van pakweg The Incredibles. In welk subgenre ge die ook wilt indelen.
Maar ‘t blijft wel altijd interessant om een andere mening te horen.
Ik moet de eerste PIXARfilm die een kinderfilm is nog zien. Het zijn allemaal kwalitatief hoogstaande films met refernties en grapjes voor alle leeftijden.
Superschattig robotje, heel mooie beelden, vooral de eerste helft van de film is zalig om naar te kijken. Van zodra wall*e dan zijn Eve achterna gaat, vond ik het zelf ietsje minder. Het verhaaltje is wel heel erg simpel, af en toe bleef ik toch wat op mijn honger zitten.
Niettemin de ideale film om op een sombere zomeravond zoals er tegenwoordig genoeg zijn eens helemaal te ontspannen en je gedachten op nul te zetten. Ik vond hem ook zeker niet té moraliserend; ik vond het contrast tussen de eco-boodschap van de film en het Kinepolisconcept, waar alles aanzet tot consumeren wel nogal straf. Zo achterover liggend in die zetel en colaslurpend voelde ik me bijna zelf zo’n overvet mannetje als in de film…
Wat ik totaal niet snap is dat de overgrote meerderheid bij de sublieme eindgeneriek al opstapt (nog voor de eigenlijke aftiteling).
Voor de rest sluit ik mij bij de positieve reacties aan: hele mooie knappe film voor jong en oud. En leve Apple ;-)
ja, helemaal met je eens. De eindaftitteling vertelt op een originele manier hoe het verder afloopt. Blijven zitten tot na de eindaftitteling is een les die ik al een tijdje heb geleerd. (de laatste X-men is daar een mooi voorbeeld van en als ik nu een DVD huur spoel ik zelfs door bij de aftiteling om zeker te zijn dat we niets hebben gemist). Bruno, het 2e deel is echt op maat voor de kinderen nadat ze eerst 20 minuten naar de ecoboodschap hebben mogen kijken. de vergelijking met the incredibles vind ik een beetje raar. Die film was heel genietbaar maar overstijgt niet echt de doorsnee Nickelodeon/Cartoon Networkreeks waar de dochter naar kijkt zoals Juniper Lee, Avatar, Ben10, … terwijl ik bij Wall*E wel iets had van: “tiens, rustige opbouw, beetje actie, ruimteverhaal met een twist, ..”
bottom line: Het is een aanrader en wie hem niet ziet in de cinema, moet em zeker eens huren op DVD