RSSJazz in ‘t Park is halverwege
De klimaatopwarming maakt België vooral natter, mochten wij recent in een krant lezen. En jawel: Jazz in ‘t Park kan niet zonder regenbui voorbij gaan. Bij deze hebben we evenwel onze portie gehad, en we hopen ten stelligste dat de weersvoorspelling voor het nakende weekend deze keer niet aan de fantasie van een al te optimistische weerman (m/v) is ontsproten. Al is weer maar eens aangetoond dat al die jazzliefhebbers het mooie weer gerust zelf maken.
Moker mocht vorige vrijdagmiddag reeds onder redelijke belangstelling het festival openen. Maar het was pas met het Mimi Verderame – Victor Da Costa Quartet, en meer nog met het Jacques Pirotton Quartet dat het succes van dit festival weer duidelijk werd. Het volk stroomde toe, en het oliebollenkraam draaide overuren. Guitaarjazz is duidelijk niet over het hoogtepunt heen, en ook de fragielere composites van Pirotton werden door het publiek op prijs gesteld.
Nog voor het festival zaterdagmiddag opnieuw zijn gang kon gaan, maakte Opatuur zich van de microfoon meester. Hij ontpopte zich evenwel niet tot een nieuwe crooner, maar maakte van de gelegenheid gebruik om Jan Schiettekatte (directeur van de dienst feestelijkheden) en zijn team in de bloemetjes te zetten tijdens deze feestelijke 15e editie van Jazz in ‘t Park.
Zaterdag was zonder twijfel de voorlopige topdag. De Delvitagroup zette meteen de toon en imponeerde met een gedegen kennis en vleugje durf. Traditioneler, maar daarom niet minder goed, was Sabin Todorov. Heel geschikt als opwarmer voor de hoofdact, het Bob Mover Quintet, feat. John Snauwaert. Mover zag eruit alsof hij uit een Woody Allen film kwam gewandeld, redelijk klein, een beetje voorover gebogen, en greep net zo vaak naar de sigaret als naar de ‘puffer’ die hij nodig had om zijn adem te lengen. Maar jongens, wat een sound. Het bopte langs alle kanten en de saxofonist wist met gezwinde nonchalance de juiste noten op net het juiste moment te plaatsen. Puur genieten.
Rajazz speelde zondag een aangename en soms wat blij verrassende set –een verrassing die minder evident was bij het Fabien Degryse Trio. En Chroma, ten slotte, speelde geheel binnen de verwachtingen.
De eerste helft werd alvast goed bevonden, maar het tweede deel heeft nog een pak interessants in petto. Vrijdag kijken wij uit naar Barkin’ (Matthias Van De Wiele) en The Unplayables (Ben Sluijs); zaterdag belooft alweer een topdag te worden, met als hoogtepunt de JazzLab Series All Stars Band (ook de Jazzlab Series vieren hun 15e verjaardag; wij komen er nog op terug); en zondag bieden zowel Peter Hertmans als Jeroen Van Herzeele zich –elk met hun groep– aan.
Ook wij blijven er dus voorlopig nog wel een tijdje kamperen –onze maillot ligt al klaar voor een verkwikkende duik in de fontein bij de voorspelde 28 graden. Celcius welteverstaan.
Jazz in ‘t Park, nog van 29 tot en met 31/08 in het Zuidpark. Toegang gratis. Vergeet uw zonnecrème niet!
© 2008 GENTBLOGT VZW
Chroma: Zappa-achtige band in eigentijds kleedje, schuwt geen etnische ritmes en vocals. Rolt zoals Jaga Jazzist en laat ongewone instrumenten toe zoals vorig jaar accordeon, dit jaar dobro. Compleet geslaagd met vibrafoon en conga’s.
ik ben alvat blij dat ik na mijn vergeefs hard labeur nog naar bob mover quintet ben gaan orten
De afsluitende avond gisteren mocht er best zijn. Zelfs de regenbui kon de pret niet bederven.
The Unplayables: inderdaad geen jukebox. We werden hier getrakteerd op een set die gemakkelijk een langspeelplaat kan vullen. Geen rondjes met “en-nu-is-het-mijn-beurt”-solootjes. Kan muziek zijn voor een docu-film zonder woorden, maar eerder in jazz-taal, welteverstaan.