RSSFestival Gent: succesrijke Oosterse avond
Zoals ik al heb aangegeven, valt het Gentse programma uiteen in twee delen: 1001 nachten vol klinkend klassiek en even veel nachten avontuur. De tweedeling valt zowat samen met het onderscheid tussen oud en nieuw, tussen klassieke en hedendaagse muziek. Het concert van woensdagavond in de Bijloke zat als een koekoeksei in het nest van klinkend klassiek. Het concert hoorde misschien beter thuis bij de 1001 nachten avontuur, in elk geval paste het wonderwel in het thema van 1001 nachten muziek.
Het opzet was in elk geval nieuw. Voor het eerst werkte de bekende Libanese diva Jahida Wehbe samen met Osama Abdulrasol, een Iraakse musicus die al geruime tijd in Gent woont. Op het programma enkele instrumentale composities van Osama en liederen van Jahida Wehbe. Die liederen zijn veelal eigen composities op poëtische teksten, zowel oude Soefi-poëzie als teksten van Arabische dichters. Wehbe’s referentiekader is duidelijk Arabisch, terwijl de muziek van Abdulrasol beïnvloed is door Westerse muziek.
Dat is al meteen duidelijk in de instrumenten, die een mooie en goedwerkende mix vormen van oost en west. Er is de wondermooi klinkende qanun bespeeld door Abdulrasol zelf. Al even Oosters is de ud, een Arabische luit. De westerse viool wordt geregeld ingeruild voor een Arabische. De piano lijkt erg westers, maar is zodanig gestemd dat hij mooi samengaat met de andere instrumenten. De contrabas klinkt helemaal niet exotisch in deze originele combinatie. De Arabische percussie maakt mooi de brug tussen oost en west.
Jahida Wehbe heeft een stem om u tegen te zeggen. Zij zingt krachtig en toch genuanceerd. Emoties worden in deze muziek niet uit de weg gegaan, integendeel, zij vormen het draagvlak van de altijd expressieve, soms overdonderende zangpartijen. Het merkwaardige is dat de westerling hier geen moeite mee heeft. Mocht Wehbe in het Engels (of het Nederlands) zingen, dan zouden we het allicht over the top vinden. Maar de vreemde taal creëert de nodige afstand die de vulkanische emoties exotisch en dus verteerbaar maakt.
De inspiratie van het westen komt ook tot uiting in de keuze van de teksten. Günter Grass is de auteur van twee liedteksten. Het is echt wel een belevenis om Grass in het Arabisch vertolkt te horen. Gelukkig zorgden de organisatoren voor de meeste teksten voor een Engelse (waarom geen Nederlandse?) vertaling of een korte Nederlandse beschrijving in het programmaboekje.
De instrumentale nummers van Osama Abdulrasol zijn zeer de moeite waard. Het wordt dus zeker uitkijken naar de cd die over enige tijd wordt uitgebracht. Er zijn raakpunten met de muziek van de intussen heel bekende en gewaardeerde Anouar Brahem. Als u die niet kent, moet u beslist eens luisteren naar Le pas du chat noir en u zal meteen verkocht zijn.
De kracht van Jahida Wehbe en de rijke composities van Osama Abdulrasol leverden samen een prachtconcert op, waarvoor het dankbare publiek graag een staande ovatie over had. Hebt u dit concert gemist, dan kunt u toch iets van de sfeer en de muziek terughoren op Klara, tussen 22 en 24 uur in Hemel en aarde (19/10).
Festival van Vlaanderen, Gent, Bijloke concertzaal 24/09/2008 20u.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Ik was er gisteren ook en deel de mening niet van de recensent van dienst. Het eerste deel van het concert ‘pakte’ niet. Het was te merken dat de groep voor de eerste keer samen op podium kwam. Te veel voorzichtigheid. Storend was ook de rommelige klank waarbij de schitterende stem van Jahida telkens wanneer ze op een hoger volume zong wegviel en enkel nog te horen was via de monitors op het podium. De stukken waarbij de zangeres begeleid werd door één enkel instrument waren wel sterk. Het deel na de pauze had meer dynamiek maar kon niet meer alles goed maken.