RSSAssim: een oude mis in een nieuw kleedje
In het mooi gerestaureerde Craeckhuys, een oude ziekenzaal in de Bijloke, stond Assim op het programma. Assim is een compositie van Dick van der Harst, de Gentse stadscomponist. Het is geïnspireerd op het werk van de Vlaamse polyfonist Jacob Obrecht. Assim is niet toevallig het anagram van Missa. Olbrecht staat immers bekend als de componist van een lange rij missen.
Als je de zaal binnenkomt krijg je een drankje aangeboden. Het is de bedoeling dat het publiek zo langzaam in de stemming komt. Intussen zijn de muzikanten (Van der Harst, het Nieuw Gents Stadsblazerscollectief en Zefiro Torna) zich volop aan het opwarmen in het eerste stuk van de zaal. Het publiek zit achter de muzikanten. Er wordt niet echt veel rondgelopen, het Vlaamse publiek zoekt snel braafjes zijn stoel op.
Van der Harst is er in geslaagd om tegelijk veel van Obrecht te behouden en toch een geheel eigen compositie tot stand te brengen. Een mooie vondst is o.m. het gebruik van de gamelan, waarmee o.a. treffend het geluid van klokken werd weergegeven. De sopraan Cécile Kempenaers en mezzo-sopraan Els van Laethem van Zefiro Torna hadden versterking gekregen van Petra Noskaiovà . Ze zongen niet alleen mooi op een enkele hapering na, maar sloegen ook op de talrijke gongs en Els van Laethem speelde zelfs schuiftrompet. Het Nieuw Gents Stadsblazerscollectief zorgt voor enkele spetterende accenten, een knipoog van de stadscomponist naar het historische feit dat Obrechts vader stadstrompetist was in Gent, of hoe alles samenhangt met alles in de composities van Van der Harst.
De structuur van Assim is niet verwonderlijk goeddeels die van de mis. Het publiek herkent klassieke elementen zoals o.a. het Kyrië, Gloria, Sanctus en Agnus Dei, maar met die klassieke elementen wordt behoorlijk gevarieerd, zodat een nieuw, gelaagd geheel ontstaat dat volledig op zichzelf staat.
Het speelplezier dat veelal van Van der Harsts optredens spat, bleef bij deze uitvoering helaas een beetje achterwege. Je voelde als toeschouwer een zekere onderhuidse spanning zonder dat je kon invullen wat er de oorzaak van was. Hadden de musici het inleidende glaasje overgeslagen?
Hopelijk is dat speelplezier wel te horen op de CD die op stapel staat.
Craeckhuys, Bijloke, 26/09/2008
© 2008 GENTBLOGT VZW
Eindelijk kreeg een groot Gents componist Jacob Olgrecht eens wat aandacht in zijn eigen geboortestad dankzij Dirk van der Harst. Olbrecht is één van die vele wereldberoemde Gentse kunstenaars die in zijn eigen stad (opzettelijk, gemakshalve, onbekwaamheid?) niet geëerd wordt en wiens verdiensten eerder (liever) vergeten (verdrongen?) worden. Het is niet alleen in de muziek dat we dit fenomeen in de kunst aantreffen, maar bij bijna alle kunsttakken. Een al even schreiend voorbeeld is de schilder Hugo van der Goes of de architect Victor Horta of… Maar natuurlijk om iemand de eer te geven die hij verdient, moet er wel voor gewerkt worden…
Laat ons hopen met deze uitvoering dat dit een begin is van een thuis komen en vooral een erkenning van een wereldberoemd componist in zijn eigen geboortestad.
Rudy van Elslande