RSSEen West-Vlaming in Gent
Het overkomt me telkens weer. Een gevoel van onstuitbare euforie wanneer mijn West-Vlaamse lichaamsgebeuren van de trein stapt in Gent-Sint-Pieters en zich richting kot verplaatst.
Wordt dit een lofzang aan Gent? Neen. Het doodtrappen van mijn West-Vlaamse afkomst? Ook niet. Het is het proberen onder woorden brengen van een gewaarwording. Die doet zich voor wanneer ik hier ben, en niet daar.
Er is al veel geschreven, gepalaverd en stront gegoten over de voortdurende West-Vlaamse invasie hier in Gent, en da’s aanvaardbaar, vooral omdat het niet zelden gespijsd is met een flinke geut humor en een mespuntje ironie. Leve de N-GA! Leve alle bewoners van de Zonder Haatstraat!
Ja, er komen veel West-Vlamingen in uw fijne stad studeren/wonen/leven/de straat bezoedelen met hun accent. Maar wat moeten we anders? In West-Vlaanderen blijven? Don’t think so. Gent is het nec plus ultra voor elke West-Vlaamse jongeling die verder wil kijken dan de meeste West-Vlaamse neuzen lang zijn. U hebt er echt geen gedacht van. Gent als poort naar de wereld, Gent als trekpaard dat iemand uit de West-Vlaamse kleite trekt. Once you go Ghent, you’ll be a resident. Ofzo. In mijn geval toch.
De stad ontvangt dit academiejaar 6000 nieuwe generatiestudenten, waarvan – ruwe schatting – de helft West-Vlamingen. Het wordt hun redding. Echt. Waarvoor dank. Gent als studentenstad. Wat nog? Gent als feestenstad. Massaal grote en gezellig kleine. Historische kunststad. Stad met een lichtplan. Stad aan het water. Multiculturele stad. Alternatieve muziekstad, jazzstad, stad met een hart voor klassieke muziek en volkse deunen. Podiumstad. Filmstad. Wielerstad. Designstad. Museumstad. Het enige serieuze uitgaanscentrum ten westen van de Schelde.
Stad met de beste website, de beste burgemeester, de meeste kasseien en de meest besproken praalstoet van Vlaanderen. De kleinste grote stad en de grootste kleine stad van België. Ik vergeet waarschijnlijk nog zaken – waarvoor excuses – maar mij werd altijd aangeleerd het opsommen te beperken tot een strikt minimum.
In vergelijking tot Gent komen Brugge, Kortrijk en Oostende samen nog niet tot aan de knoestige knieën qua beleving. In deze steden – en er rond – wonen en werken er mensen. In Gent leven en beleven er mensen. Dat is het verschil. Ik ben dankbaar dat ik hier al zes jaar mag wonen en ik denk wel dat ik hier blijf. Of eerder: niet meer terugga naar daar. Gent als poort naar de wereld.
Een tijdje geleden liep een curieus figuur mij tegen het lijf in een niet nader genoemde nachtelijke kroeg. Ik had op dat moment totaal geen idee wie hij was. Later, na wat opzoekwerk, bleek hij een Gents cultfiguur annex dichter annex dj te zijn. Hij hoorde mijn moeilijk te verbergen en te verzaken West-Vlaamse tongval en vroeg prompt een aantal Duvel-bierviltjes aan de kastelein.
Terwijl ik de muzen van de nachtelijke liederlijkheid en de vrouwelijke gratie aanzong, riep hij de muzen van de dichtkunst aan. Maar eerst scherpte hij zijn potlood. Een klein halfuurtje later gaf hij mij het stapeltje bierviltjes, waarop in een handschrift van zelden geziene elegantie stond geschreven:
West-Vlamingen
Het koeterwaals.
Koopmansgeest.
Die gasten slagen er in om dat te combineren.Het vanzelfsprekende.
Boterkoeken, die stinken als gouden harten.
Gebronzeerd tegen de zandkorrels
van het meesterlijke Oostende.Als zeekwallen,
die stuurs zeepaardjes uitdagen,
gaan ze elkaar tegemoet.Ik hou soms wel van West-Vlamingen.
Ze spreken mijn moedertaal.
Nauwelijks herken ik ze.Bars en eerlijk,
zoals ikzelf,
verstoren ze mijn dagenTe veel van hetzelfde,
West-Vlamingen zijn mensen,
waarvan ik hou.
Maar mij laten ze meestal in de kou.Toch schijnt de zon
boven ebbe en vloed
in het Oostende,
dat met zijn rug naar Engeland ligt.Leuke zomer, daar,
wens ik u toe.
En u?
© 2008 GENTBLOGT VZW
schoon. van coenraed en van stijn.
coenraed kan het wel, als hij het wil.
moest ik niet weten dat het een cliche is, dan is hij de getormenteerde dichter die zich voortsleept door het leven.
dan zat hij op zijn hometrainer in rennerskledij aan het kanon, dan kwam je hem tegen in een kroeg, zijn caligrafische gedichten verkopend.
ik spreek in de verleden tijd, want eigenzinnig als hij is, vloog hij iedere keer in de cafe’s waar hij, en ik, kwamen, na een tijdje buiten. nochtans een lieve man, in de grond.
ik hoop hem nog eens te ontmoeten, kunnen we wat bijpraten.
en stijn, mooi geschreven. echt.
Stijn, STOP ! Te veel van het goede …. Prachtig geschreven en mijn Gents hart klopt van vreugde na het lezen van jouw bijdrage.
Je woorden :”Once you go Ghent, you’ll be a resident” hoe mooi klinken die niet in mijn oren.
kriebel kriebel in mijn hartje ;)
Ook ik ben West vlaming die resideert in Gent en ik kan met een gerust hart zeggen dat het niet gewoon ‘wonen’ is… Het is echte diepe en pure liefde. Gent, ik ben verliefd op jouw…
De Gentse cafébaas ziet ons graag komen, want zie mo grust: oltied grooten dust!
Ook al omdat het gros van de Gentse cafébazen West-Vlaams is.
Het pendelen tussen mijn “doodse West-Vlaamse geboorte-boerengat” en het bruisende Gent ligt al enkele jaren achter me. Het is hier interessant om te blijven plakken :-)
Op deze regenachtige 5° oktober ben ik definitief verhuisd naar Gent. Opnieuw in Gent, meer dan tien jaar na mijn studententijd. Het wordt een buitengewoon zalige tijd, daar ben ik nu al van overtuigd. Fijn dat net op die dag een stukje geschreven wordt op Gentblogt dat mijn gevoelens perfect weergeeft, al ben ik geen West-Vlaming.