RSSTwee meisjes
Het was een mooie lading gisteren, mijn twee aanraders: Helen en Stella. Stella komt in december in de zalen, bij Helen vind ik het niet meteen terug, dus misschien hebt u vanavond nog niks te doen?
Wanneer een film vergeleken wordt met Donnie Darko en Virgin suicides kan je twee dingen doen: je schouders ophalen of het risico op een teleurstelling nemen. Ik ging kijken naar Helen en werd allesbehalve teleurgesteld. Ik zag het intrigerende portret van een jonge vrouw.
Helen wordt door de politie gevraagd om Joy te spelen bij de reconstructie van haar verdwijning. Helen weet niet goed waar ze heen wil met haar leven en laat zich meeslepen door haar rol. Ze ontmoet de ouders, haar vriend,… de kijker krijgt langzaam een zicht op haar beweegredenen.
Christine Molloy en Joe Lawlor zitten Helen onder de huid. Haar schijnbaar onverstoorbare blik, haar houding,… Annie Townsend die Helen vertolkt slaagt er in om de kijker mee te nemen. Een mooie, kwetsbare film die je niet zomaar loslaat. Een veelbelovend debuut.
Stella is voor mij ook een aanrader. In haar nieuwste film kijkt de Franse cineaste terug naar haar schooljeugd. De voetbal op de eerste schooldag, het blauwe oog, ze heeft het zelf meegemaakt.
Stella krijgt de kans om naar een lyceum met een goede naam te gaan. Het botst vanaf de eerste dag, maar Stella is een intelligente meid die dit wel weet te plaatsen. Er zich over zetten is lastiger, maar haar leven begint na de schooluren, in het café van haar ouders. Stella schippert tussen verschillende werelden: haar school en het café, Parijs en het noorden waar haar vader vandaan komt en zij de vakanties gaat doorbrengen. Met haar vriendin uit het noorden dweilt ze de straten, zoals wij dat noemen. In Parijs probeert ze de meisjes uit de meer gegoede klasse te tolereren. Gladys, de beste van de klas wordt haar vriendin.
Kinderen op die leeftijd kunnen hard zijn, maar kinderen kunnen zich ook over de heersende sociale regels zetten. De dialogen tussen beide meisjes leveren een aantal grappige quotes op. En die grappige opmerkingen van Stella houden de film boeiend. Het vervelende Рwant ik mag niet alleen maar positief zijn Рis dat je niet goed weet waar de film naar toe gaat. Er is geen duidelijke tijdsafbakening. Ook was de sc̬ne met het boek over de honden voor mij overbodig, clich̩matig zelfs en dat is spijtig want Stella is anders een mooie authentieke film. De vergelijking met Dardenne is niet onlogisch, maar Stella heeft toch wel een iets optimistischere ondertoon.
© 2008 GENTBLOGT VZW