RSSVan de mensen
Ik heb het voorbeeld van Bruno gevolgd en heb slechts drie films gezien gedurende het hele weekend. De weekendfilm op tv niet meegeteld.
Drie films die ik u niet kan onthouden. Ik heb niet meteen gevonden of ze nadien ook in de zalen komen, dus hoop ik dat u vanavond of één van de komende dagen naar Cloud 9 gaat. Er zijn nog tickets. Het is de nieuwste film van Andreas Dresen, één van de juryleden. De film kreeg een minutenlange staande ovatie in Cannes. Dit lijkt me sterk overdreven, maar ik was wel onder de indruk van de film. Inge en Werner zijn al meer dan dertig jaar samen. En dan gebeurt wat Inge wel gehoopt had, maar niet meer op gerekend had. Ze wordt nog eens verliefd. En wat maakt het dan uit dat ze de zestig voorbij is, ze voelt zich als een meisje van zestien. De film doorbreekt een aantal taboes over seks na je vijfenzestigste. De acteurs zijn heel authentiek. Het koor waar Inge deel van uitmaakt zorgt voor mooie beelden. Maar het einde lag nogal voor de hand als je het mij vraagt. Maar niettemin een mooie film. Enigszins geruststellend, het leven stopt niet na je 65, maar simpel wordt de liefde toch ook niet.
Zaterdagnamiddag was het stralend weer en toch zat de zaal in de Sphinx stampvol voor de Deense film Fear me not. Donderdag en vrijdag krijgt u nog een kans om dit psychologisch drama te zien. Ulrich Thomsen en Paprika Steen spelen net als in Festen de sterren van de hemel. Michael is een workaholic die zichzelf wat vakantie heeft gegund. In het huis waar Sigrid zijn vrouw opgroeide komt hij tot rust. Zijn vrouw begrijpt haar man steeds minder. Ze gaat zelf voluit voor haar carrière en het lijkt haar vreemd dat iemand vrijwillig afstand hier van doet. Wanneer Michael in een testprogramma voor nieuwe pillen tegen depressies instapt, ervaart hij een vrijheid die hij niet kende. De pillen hebben echter belangrijke neveneffecten… en daar moet ik stoppen met vertellen. De film ademt spanning. Meer nog, het lukt Kristian Levring, de regisseur, moeiteloos om die gedurende heel de film vast te houden. Een heel sterke film die onder je huid gaat kruipen omwille van de psychologische spanning.
“Ben jij dan een moslim uit een moslimland?”
” Euch ja. Ben jij dan een christen uit een christelijk land?”
Het is één van die schitterende dialogen die de film rijk is. Aicha, een meisje van Turkse origine is zot van kungfu. Haar schoolwerk lijdt eronder en dit terwijl haar vader hoopt dat ze net als haar broer dokter zal worden. De leerkracht die haar na school een aantal trainingen geeft, raadt haar een kungfuclub aan. Een gemengde club, wat moeilijk ligt bij haar conservatieve ouders. Aicha zet door, ook als dit de verloving van haar broer in gevaar brengt. De sensei duidt Emil aan als haar trainingspartner en ja, dit geeft bij momenten vonken.
De Deense film Fighter werd slechts twee maal vertoond tijdens het filmfestival. De film slaagde er in om een aantal clichés uit de weg te gaan. Aicha, vertolkt door Semra Turan geeft een sterke indruk. De beelden van de training, het gevecht tijdens het feest en de wedstrijd zijn prachtig. De Turkse muziek die de beelden begeleidt zorgt voor een speciale dynamiek. Ik heb eigenlijk een hekel aan vechtfilms maar Fighter overtreft wat mij betreft veruit het niveau van een vechtfilm of een tienerfilm ook al is Jekino de verdeler. Mijn absolute favoriet tot nog toe.
© 2008 GENTBLOGT VZW