Gentblogt

FFF: meer dan de slotfilm

vrijdag 17 oktober 2008 10u23 | Bruno Bollaert | 5 reacties
Trefwoorden: bespreking, Film, Filmfestival.

De laatste persvisies vonden gisteren plaats, maar vandaag én morgen kan u er nog steeds terecht, op dat grote filmfestival. Vorig jaar, het moet gezegd, was ik een klein beetje ontgoocheld in het aanbod, maar dit jaar fleurde mijn humeur/aangezicht/verbeelding opnieuw wat vaker op. Let wel, er zit nog (te) veel rommel tussen, maar de organisatie is erin geslaagd een meer dan behoorlijke selectie te maken.

Nog niet gedaan dus, want u kan vandaag nog een aantal uitstekende films bekijken, sommige voor ze –mogelijks permanent– geheel uit België verdwijnen. Zo kan u tijdens uw lunchpauze (12u15) naar Hunger, de film die ik zelf nog niet heb gezien, maar waarover ik alleen nog maar positieve dingen heb morgen vernemen. Ik tracht er zelf ook te geraken.

Als vieruurtje tip ik Synecdoche, New York –alweer een regiedebuut van een scenarist. Na Guillermo Arriaga ging ook Charlie Kaufman in de regisseursstoel zitten, en het resultaat mag er –grotendeels dan toch– zijn. Synecdoche, New York is geen onvoorwaardelijk goede film. Ik had behoorlijk wat last om in de film te geraken, meer zelfs, het eerste deel van de film kon mij eigenlijk geheel niet boeien. Interessant wordt het pas als de synecdoche (een stijlfiguur waar onder andere het pars pro toto deel van uitmaakt) duidelijk wordt. Het hoofdpersonage, theaterregisseur Caden Cotard, bouwt een deel van New York na in een (gigantische) studio, om zijn eigen leven te regisseren. De film verglijdt daarbij min of meer in een allusie op Plato’s grot, maar benadrukt ook: Life is what happens to you while you’re busy making other plans. Interessant gegeven, het gaat zeker wat ‘blijven hangen’, maar ik ben niet helemaal gelukkig met de uitwerking. Het is ‘anders’ dan wat u van film gewend bent, maar of dat volstaat, daar zal u zelf over moeten oordelen.

Even pauzeren, en dan kan u naar Elève Libre, al wordt die omschreven als een “moreel intelligente film”. Maar dan moet u pas echt kiezen. Rond de klok van acht kan u naar Elegy, Man on Wire, of The Wrestler

The Wrestler is de slotfilm van het festival, met niet alleen een naar verluidt schitterende prestatie van acteur Mickey Rourke. Het is bovendien de nieuwe film van Darren Aronofsky, en dat is de regisseur die ons eerder enorm verblijdde met zowel Requiem for a Dream (2000) als The Fountain (2006). Hoge verwachtingen. Huizenhoge verwachtingen.

Een goede documentaire is minstens zo goed als een fictiefilm. Man on Wire, van James Marsh, vertelt het verhaal van Philippe Petit, die op 7 augustus 1974 op een touw tussen de twee torens van het WTC in New York wandelde. Deze documentaire is beter opgebouwd dan de gemiddelde fictiefilm en bevat genoeg spanning om u voor de rest van uw leven vertigo te bezorgen. Hier wordt geen goedkope trukendoos opengetrokken, maar er wordt gebruik gemaakt van de kracht van een vertelling, gekoppeld aan een spanningsopbouw die een thriller nate dromen kan bezorgen. Voeg daar een paar schitterende fotografische stills aan toe, wat muziek van Michael Nyman, en dit is één van de betere films van het festival.

Volgens Wikipedia gaat The Dying Animal –het boek van Roth waarop Elegy (Isabel Coixet) is gebaseerd– over een gevoelloze professor David Kepesh. Dat gevoelloze vind ik niet meteen in de film terug, maar ik heb dan ook het ‘voordeel’ dat ik het boek niet heb gelezen. Ben Kingsley zet een heel overtuigende Kepesh neer, die –hoewel hij dat niet wil toegeven– worstelt met ouder worden. Hij staat op zijn leven van zelfstandigheid, maar gaandeweg zal hem (en ons) duidelijk worden dat ook zelfstandige mensen niet vrij zijn van relationele banden. Nog beter dan Kingsley is Dennis Hopper, in zijn rol van George O’Hearn, dichter en boezemvriend van Kepesh, die een –voor hem– uitzonderlijk genietbare rol neerpoot.

Niet dat we dan al naar huis gaan, want ook om 22u30 kan u kiezen. Meer spanning? Dan is er Fear me Not (staat ook op mijn verlangenlijstje. Eerder onschuldige ontspanning? Dan is er How to lose friends and alienate people, een pretentieloze ontspannende film. Of er is Rocknrolla, een actiekomedie van de bijna-ex van Madonna.

Morgen komen een aantal van die films nog even terug, meer bepaald Man on Wire en The Wrestler. Als er zaterdag geen plaatsen meer vrij zijn voor The Wrestler kan u ook naar Rachel getting married van Jonathan Demme, maar dan kan u eigenlijk net zo goed naar vijftv kijken.

Niettemin, dit was een geslaagde editie van het filmfestival, en wij bezorgen u nog wel gedetailleerdere besprekingen als de films in de zalen komen. Wat u ook gaat zien: veel plezier, en uw bevindingen blijven zeer welkom in de reacties.

Het 35^eInternationaal Filmfestival van Vlaanderen, Gent, van 7 tot 18 oktober 2008

© 2008 GENTBLOGT VZW