Gentblogt

Koud in ons hart?

woensdag 7 januari 2009 13u23 | patricia | 12 reacties
Trefwoorden: armoede, daklozen, koud.

Gistermorgen kon ik mijn ogen niet geloven. Ook bij deze temperaturen lag iemand buiten te slapen aan het noordstation in Brussel. Voor pendelaars zijn ze een vertrouwd beeld, de meesten lopen snel voorbij, hebben niks gezien, een enkeling geeft iets of reageert op hun opmerkingen. Deze morgen hoorde ik op de radio dat het station ‘s nachts sluit en de daklozen dan de straat op gejaagd worden. Minister Arena maakt extra middelen vrij voor alle grote steden, waaronder Gent.

Ook in Gent maken ze spijtig genoeg deel uit van het straatbeeld, lopen met plastiek zakjes waar hun hele hebben en houden in zit, vragen wat kleingeld, kijken schuchter en steken de straat over als je in de buurt komt. Met deze temperaturen zetten wij de chauffage wat hoger, trekken een dikke trui aan en nestelen ons gezellig in de zetel met een dekentje. We zorgen voor vetbollen voor de vogels maar wat met dak- en thuislozen?

Het aantal bedden bij de nachtopvang voor dak- en thuislozen steeg van 16 naar 20. Maar 1 op de 2 nachten zitten deze initiatieven vol en moeten mensen geweigerd worden. In de nacht van zondag op maandag waren dit er 9. Kraakpanden, portieken,… zijn in deze temperaturen geen optie. Bij de nachtopvang aan de Gasmeterlaan worden de bedden via een loterijsysteem toegewezen. Zo heeft iedereen een eerlijke kans op een bed, zou je kunnen zeggen. Maar het lijkt me iets van de middeleeuwen waar ze loten of je naar het Franse leger moet. De mensen weten pas om 21u of ze een bed voor de nacht zullen hebben, sommige daklozen zoeken dan ook andere oplossingen en melden zich niet langer aan, waardoor het probleem onzichtbaar wordt.

De voorzitter van het Gentse OCMW Geert Versnick zoekt naar een oplossing. De voorbije weken heeft hij de minister van Defensie gevraagd om de provinciale opvang gevestigd in Beervelde (Destelbergen) te verplaatsen naar Gent. Maar dat bleek niet mogelijk. Nadien vroeg hij dezelfde minister de Leopoldskazerne ter beschikking te stellen maar dit werd o.m. door de brandweer afgewezen als alternatief. Groen! stelt voor om tijdens de vrieskou voor de noodopvang samen te werken met het Palfijnziekenhuis. Na de sluiting van de RVT staat er in Palfijn een hele verdieping leeg, nog volledig uitgerust met verwarming, toiletten en badkamers. Met een minimum aan middelen is het mogelijk om hier gedurende de vrieskou extra noodopvang te organiseren, zodat er de komende koudste nachten van het jaar niemand geweigerd moeten worden.

De problemen zijn momenteel dringend, de huidige temperaturen zijn uitzonderlijk. De vraag om een winterplan naar Brussels voorbeeld lijkt dan ook logisch. De extra capaciteit die tijdens de winter versneld kan vrijgemaakt worden lost het capaciteitsprobleem niet op. Het is eerder een noodplan. Er moet ook naar een meer duurzame vorm van huisvesting voor dak- en thuislozen gezocht worden. Alle vooroordelen ten spijt zijn het vaak mensen die door de malchance van het leven op straat zijn komen te staan. Letterlijk. Of het nu een echtscheiding, een faillissement,… is, de problemen hebben zich opgestapeld en zonder hulp is de situatie uitzichtloos.

Midden december ondertekenden het OCMW en de Gentse sociale huisvestingsactoren een samenwerkingsprotocol om in de toekomst nog nauwer samenwerken met als doel daklozen versneld aan een onderdak te helpen. Tien huisvestingsactoren verbinden zich ertoe om in 2009 vijfenveertig huurcontracten aan daklozen toe te kennen, het OCMW geeft daarbij als garantie dat de nieuwe huurders intensieve woonbegeleiding krijgen. Met het Project Intensieve Woonbegeleiding Daklozen wil men de cliënten opnieuw greep laten krijgen op de eigen situatie en hun omgeving. De woonbegeleiding richt zich tot alle levensdomeinen met als hoofddoel een thuis te creëren voor de huurders – een “thuis” in hun woning, in hun gebouw, in hun buurt en in hun leefomgeving. De vijf woonbegeleiders hebben dan ook een allesomvattende taak die gaat van ondersteuning bij het inschrijven bij de sociale huisvestingsmaatschappij en begeleiding tijdens het bezichtigen van de woning tot het aanleren van huishoudelijke vaardigheden en aanmoediging tot deelname in de samenleving. Ze treden op als schakel tussen de huisvestingsactoren, de cliënten en de andere hulpverleners. Gemiddelde begeleidingsduur is zes maanden, maar indien nodig kan een cliënt altijd worden doorverwezen naar een meer langdurig gespecialiseerde hulpverlening.

© 2009 GENTBLOGT VZW