RSSSalut les animaux. Retrojazz met Animus Anima
Grrr! Meer nog: grrr! Ik raakte er maar niet aan uit. Gewoon slecht zijn, of uitstekend, dat zat er voor deze avond niet in. Of om u maar meteen de pointe van dit verhaal te vertellen: ze begonnen (veel) te braaf, werkten hun eerste set naar een climax af, en donderden als banbliksems over het publiek heen tijdens de tweede. Animus Anima is de naam van deze groep amokmakers, hun recente cd heet Le Bénéfice du Doute, en dat is exact wat we hun voor dit concert gaan geven: het voordeel van de twijfel.
Eigenlijk zou ik er mij ergens toch met een boutade kunnen vanaf maken: “Animus Anima brengt een vooruitstrevend soort jazz. Tenminste als u in de jaren 90 leeft.” De groep speelt, zo vond ik, het soort muziek dat herinnert aan X-Legged Sally, voor die naar FES werd uitgebreid. Dat was toch mijn eerste indruk, woensdag bij het begin van een concert dat niet alleen wat braafjes, maar zelfs op het saaie af van wal stak. Been there, done that. Een rustig kabbelende soundscape, met somtijds ietwat snediger gitaargeweld, maar dat helaas op geen enkele manier echt van de grond kwam.
Tot, zowat pal op de eerste helft van de eerste set, saxofonist en componist Nicolas Ankoudinoff iets in de micro mompelde over James Tobin en economie, en de muziek plots wel vorm en zelfs wat dimensie begon te krijgen. De mannen hadden duidelijk een opwarming nodig, want van dan af werd de muziek wat gevatter, en tegelijkertijd ooluider én subtieler, alsof ze hadden ingezien dat ook een wall of sound gediend is met een gedetailleerder spel.
Want het zit allemaal wel goed in elkaar. In de composities zit meer dan op het eerste gehoor laat vermoeden, met invloeden van filmwerk –Morricone bijvoorbeeld– en rock en jazz (duh) maar net zozeer Bach en polyfonie. Wat op het eerste gezicht experimenteel gedoe mag lijken, toont bij aandachtiger beluisteren dat er wel degelijk een method achter de madness zit. Echt extreem wordt het overigens nooit. Het is meer een voorbeeldig soort muziek dat in een ruige leren jekker is gestoken, en net daar zit mogelijks meteen de zwakte van de groep.
Er was weinig volk voor dit concert, te weinig eigenlijk voor het soort muziek dat Animus Anima live brengt. De rockinvloeden komen op zo’n concert nog duidelijker uit, en ik kan mij levendig voorstellen dat met het juiste publiek dit concert veel… –vergeef mij de woordspeling– geanimeerder verloopt. Het is niet onmiddellijk het soort muziek waar u des avonds op het gemak nog even bij uitblaast, maar waar u met plezier voor op de eerste rij met oordopsels staat mee te beuken. De opbouw van de stukken leent zich daar ook meestal wel toe. Aan een rustige solo worden de andere instrumenten voorzichtig toegevoegd, tot –met een paukeslag of een gitaarriff– de hel losbarst. Een aangename hel bovendien!
Kortom, op één of andere manier beviel het mij wel een beetje, dit concert. De cd zou ik niet meteen kopen –al ben ik er toch ook wel een beetje naar benieuwd– maar een volgende concert zou mij zeker terug kunnen verleiden. Hopelijk komt er dan wat meer volk, en krijgt de groep de ambiance die ze verdienen.
Animus Anima, gehoord op woensdag 21 januari 2009 in de balzaal van Vooruit
—
Getipt:
- vr 23/01: Balkan Jazz Project feat. Yildiz Ibrahimova & Serkan Çagri (Theaterzaal Vooruit): het klinkt alvast veelbelovend en we zijn verschrikkelijk benieuwd.
- za 24/01: FES ‘Modernski’ (Handelsbeurs): Als ge van de duivel spreekt…
- zo 25/01: Mathilde Renault & Jonas Knutsson (Opatuur @ De Centrale): een zangeres. Bij Opatuur!?
- di 27/01: Buffalo Collision (Balzaal Vooruit): waar iedereen nu reeds vol van is. Met Tim Berne!
- di 27/01: Cuong Vu Trio (Damberd): de man die goed genoeg werd bevonden om met Pat Metheny mee op toernee te gaan. Ideale afterparty na het concert in Vooruit.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Cuong Vu heb ik al een paar keer in het Damberd gezien! absoluut de max!