RSSMSK krijgt oorlogsclaim
Een Joodse zakenman eist een schilderij terug van het Museum voor Schone Kunsten (MSK) in Gent. Het gaat om een werk van de Oostenrijker Oskar Kokoschka uit 1914. Het is de eerste keer dat een Vlaams museum een oorlogsclaim krijgt.
Lees meer bij deredactie.be
© 2009 GENTBLOGT VZW
Toch raar, zoniet verdacht, dat deze “oorlogsclaim†nu pas valt. De aankoop twintig jaar geleden ging met veel publiciteit en een tentoonstelling gepaard. Sindsdien heeft dat portret permanent aandacht gekregen (in het MSK en in de publicaties erover). Het zou de tweede keer zijn op korte tijd dat de uitstraling van ons Museum voor Schone Kunsten op een pijnlijke manier wordt misbruikt. Onlangs werden vier topwerken van Joachim Beuckelaer die er in bruikleen waren gegeven aan het MSK en daardoor meer aandacht kregen (speciale tentoonstelling mét cataloog), door de eigenaar verkocht aan de National Gallery (Londen) waar ze op een ereplaats hangen Wat wordt de volgende “oorlogsclaim†tegen Gent? Duitsland die de geldigheid een paragraaf van het Verdrag van Versailles (1919) in vraag stelt en de teruggave eist van de zijpanelen van het Lam Gods? Of gaan sommige kerkfabrieken werken uit het MSK terugeisen? Ook het Louvre (dat vol geroofde kunstwerken zit) is pisnijdig dat ons MSK een topwerk van Géricault bezit. Ik ben er niet gerust in. Ook omdat het Gents stadsbestuur zich in dit soort zaken nogal inschikkelijk opstelt. Zo werd een praalgraf dat heel lang in ons Museum voor Stenen Voorwerpen (St-Baafsabdij) werd bewaard, teruggegeven aan Roeselare waar men er destijds geen enkele aandacht voor had.
Ik vind het principe van de oorlogsclaims wel goed, maar vind dat er een verjaringstermijn zou moeten kunnen bestaan. Vijftig jaar bv. lijkt mij al meer dan genoeg. Waarom zijn die erfgenamen niet eerder afgekomen? Omdat er nu pas eentje is die geld ruikt?
Inderdaad, waarom wordt het volledig verhaal van die schilderij niet gepubliceerd? Zijn de bewijzen sterk genoeg? Het geft me zowat de indruk dat, zoals Frans het zachtjes zegt, de stad geen zin meer heeft in het bewaren van de kunstwerken want dat vereist een fameus budget.
er was een jarenlang aanslepende onderzoek met achteraf het bewijs dat dit beeld gestolen is. Vandaar dat ALLE Duitse, Engelse, Amerikaanse, etc musea onmiddellijk een aankop stop hebben gezet. Dat deze info. niet tot Vlaanderen is geraakt, heeft denk ik met de slechts communicatie van Vlaanderen te maken. Dit soort krijgt je als je gewoonweg 20 jaar slechts naar je buiknavel blijft kijken, terwijl de wereld rond Vlaanderen is verder blijven draaien. Sorry, maar dit had het MSK MOETEN weten!!!
Wanneer gaat Vlaanderen een claim neerleggen in Parijs voor teruggave en/of vergoeding voor de rooftochten in Vlaanderen oa tijdens de Franse bezetting eind 18de eeuw. Wanneer zullen de Russen ons alles teruggeven wat zij bij de Duitsers geroofd hebben, die het bij ons gestolen hadden. Zullen we blijven doorgaan met claimen. En als wij Kokoschka moeten teruggeven, dan op voorwaarde van terugbetaling van de alle bewaring- en verzekeringskosten.
sorry mense, maar deze “oorlogsclaim” is al sinds jaren bekent. Dat dit in Vlaanderen niet ter kenntnis werd genomen, is iets anders. Had het MSK zijn huiswerk gedaan, had het zover niet moeten komen.
Trouwens, diefstal blijft diefstal.
Diefstal moet bewezen worden. Als het schilderij diende als afkoopsom voor een visum is dit een overeenkomst. Andere armere Joden konden zich dergelijke handel niet veroorloven.
beste Cedric, deze diefstal is bewezen, want het beeld staat sinds 18 juni 1952 op de lijst van gestolen (geroofd) goederen. Je moet je wel afvragen waarom de eigenaar wel 50 jaar om het terugkrijgen van zijn eigendom moet blijven vechten?
Als jij morgen wordt beroofd vraagt je ook je eigendom terug, jood of niet jood!
Waarom heeft de Vatikaan na de oorlog al zijn goederen terug gekregen?
beste herb, je blijkt er veel van te weten. daarom een paar vraagjes.
-hoe kan een schilderij in alle openheid gekocht worden bij een gerenomeerd veilinghuis, wanneer het op die lijst staat? particulier, dat begrijp ik, dan gebeuren “fouten”
-door mijn bekendheid met voor- en naoorlogse duitse situaties en joodse ervaringen, wel uit tweede hand want ik ben pas in ’47 geboren, heb maar tien jaar er gewoont, maar heb nog altijd nogal intensieve kontakten daar: nogal wat familieleden, en joodse boezemvrienden.
het is zo dat de duitse staat veel kunstwerken heeft geroofd, in beslag genomen,…., maar in dit geval blijkt dat de voormalige eigenaar het gewoon verkocht heeft: hij had geld nodig om naar afrika te emigreren, en een “visum” was duur. dat men dat een gedwongen verkoop noemt is er wel over.
(trouwens, kokoschka stond op de lijst van “verkeerde” kunst)
kijk, als ik morgen in mijn nieuw thuisland een woning wil kopen, verkoop ik mijn pand in belgie, met meubels en al. enerzijds heb ik het geld nodig, anderzijds sleurt ik die boel niet mee. vermoedelijk krijg ik minder dan wat ik dacht want men ruikt dat: “die heeft geld nodig”.
mijn huwelijk in belgie met mijn chinese echtgenote en de overkomst van onze (stief)zoon heeft me tot nogtoe meer dan 7500euro gekost, en hij is hier nog niet, gewoon om alle documenten bij mekaar te krijgen. dat is niet erg, maar stel dat ik daarvoor schilderijen moet verkopen. is dat een gedwongen verkoop?
voor mij is het duidelijk: die brave amerikanen zijn geld kwijt geraakt, hebben in hun geschiedenis gaan peuteren en hebben een “goudmijntje” gevonden, en, nu ja, die “joodse” herstelbetalingen kunnen altijd rekenen op voldoende aandacht en welwillendheid.
mijn belgische stief.grootvader heeft tijdens de oorlog schilderijen verkocht aan duitse officieren, toen 8000 goud.francs waard, voor hespen en andere voedingsmiddelen.
mag ik die nu ook terugvragen? want het was dat of honger.
het is zoals een duitse kennis. in de nadagen van de oorlog zijn ze op de vlucht geslagen voor het oprukkend sovjet.leger, hun kasteeltje, pachthoeven en landerijen achterlatend. (hij was wel ss.officier geweest in kroatie en zijn vader vooraanstaand partijlid) na de val van de muur was hij niet te beroerd om zijn eigendomsrecht te gaan opeisen, daarbij mensen die niets maar dan ook niets met de oorlog te maken hadden gehad, uit hun huizen zettend. hij heeft er tientallen appartementen mee gekocht in darmstadt, en tientallen ossies in de armoede gestort. toen was hij geen vriend meer.
hoe ver moet je teruggaan?
tot de middeleeuwen?