RSS6e Lunatic Comedy Award
Het Gentse improgezelschap The Lunatics heeft ondertussen een reputatie. Al voor de zesde keer op rij organiseren ze de tweejaarlijkse Lunatic Comedy Award, waarvan de grappig geachte laureaten tot het bekende vlamingschap konden toetreden. Of deze eer ook de winnaar van de finale te beurt zal vallen, moeten we afwachten. De grappige vlotheid en presence van de laureaat 2009 zal er alvast geen stokje voor steken.
De avond werd gepresenteerd door de sinds kort ook op tv zijn zendtijd verprutsende Henk Rijckaert en side-kick Bert Gabriel of was het omgekeerd?
Het presenteren ging hen niet af, gaven ze improviserend toe. Hun moppen waren gelukkig stukken beter, al had ik ze al gehoord, ik zat toch aardig wat te lachen.
De eerste komiek die zijn ding mocht doen, kwam uit Antwerpen en heeft Marokkaans bloed: Arbi el Ayachi stond er relaxed en enthousiast bij met zijn moppen over de clichés over Marrokanen. Het is wat gemakkelijk misschien om daarmee te scoren, maar hij kwam er mijn inziens toch deels mee weg. In Vlaanderen zit het anti-racisme er zo ingepompt dat luid schaterlachen bij het publiek vrij inhouden bedeesd klonk. Persoonlijk vond ik zijn presence goed, ook het tempo lag goed en zijn reactie op het publiek zat ook wel snor. Een verdienstelijke poging.
Na een kort intermezzo van Henk over zijn verbouwingen en zijn kindjes-grappen (ik moet dringend toch eens naar Karton gaan kijken) kwam Steven Goegebuer het podium op. Weeral een gezellige Antwerpse dikkerd die vlotjes verhaaltjes vertelde. Ik ben een beetje vergeten waarover het ging, maar het was entertainend en plezant. De obligate pis- en kakhumor doet het altijd.
De laatste van de avond was geen man, maar een vrouw, excuseer meisje, amper 17 en uit Poperinge. Gelukkig bleef het West-Vlaams beperkt tot “g” “h” en “ch” die omgewisseld werden. Best hrappich feitelijk. Ze stond er wel, die Petra Truant. Zelfzeker. Misschien net iets te, zoals je van een zelfbewuste tiener kunt verwachten. Haar humor vertrok dan ook vanuit haar concrete situatie van 17-jarige tiener: sex, drugs, en ouders waarvoor je je schaamt evenals je acné die te pas en te onpas de kop op steekt. Qua grofheid kon het tellen, maar echt aanslaan deed het niet bij een publiek dat gemiddeld bijna dubbel zo oud was. Misschien dat er een categorie junior-comedy moet uitgevonden worden voor een dito publiek. Want dat ze scoort bij haar leeftijdsgenoten, dat staat vast, vermoed ik.
Na een pauze van een 20-tal minuten, waar een goedlachse schone jongedame ons vriendelijk verzocht toch even in de muffe bar te gaan staan suffen, werd het tweede deel van show ingevuld door Ter Bescherming van de Jeugd. Er werd aangekondigd dat ze vooral nieuw werk gingen try-outen. Aha, gelukkig, want ik had hun show al eens gezien.
Maar wat bleek, ik had alles echt al eens gezien. Maar mijn vrees was niet zo gegrond, want hoewel ik de cabaretiers al eens hun ding zag doen, bleef het echt grappig entertainment. Het typische: de serieuze en de sullige minder serieuze werkt echt. Idiosyncratische Synergie heet zoiets geloof ik.
Ondertussen waren de stemmen geteld en mocht Peter Decroubele (voorzitter van de Lunatic Comedy Club) de cheque van 250 euro uitreiken aan de publiekslieveling van de avond.
Niet Petra Truant, niet Arbi el Ayachi, maar Steven Goegebuer volgt Philippe Geubels op!
© 2009 GENTBLOGT VZW
Rechtzettingske – het is niet het 6e jaar op rij – het is het 11e jaar (geloof ik) – de prijs is tweejaarlijks!
De Lunatic Comedy Club bestaat 10 jaar en had inderdaad Awards in ’96, (Bert Kruismans), ’98 (Gunter Lamoot), ’00 (Lieven Scheire), ’02 (Sven Eeckman) en ’05 (Philippe Geubels). De volgende Award is gepland voor 2010.