RSSToen ik studeren ging: favorieten
Koffie met een oud-studiegenoot die ik zo om het anderhalf jaar eens tegen het lijf loop: “Noem tien goede herinneringen aan uw studententijd,” vraagt hij mij, voortbordurend op een gesprek over wijlen Jaap Kruithof. Tien? Het zijn er vast meer geweest, maar een willekeurig greep uit het aanbod zie ik wel zitten.
Om het nuttige aan het aangename te koppelen (hoewel, schrap gerust het nuttige), besloot ik meteen dat in de besloten redactieruimte van Gentblogt te doen, met meteen de boodschap aan u allen: uw eigen fijne herinneringen, of zelfs uw minder fijne, uw favoriete plekjes tijdens uw eigen studenten- of schooltijd, eender wanneer in Gent zijn welkom bij de reacties of, als ze uitgebreid en/of met foto’s geïllustreerd zijn op redactie@gentblogt.be.
Mijn top-tien van de periode 1989-94: at random.
De Caruso, het café dat ik op normale dagen gebruikte om de Humo te lezen, maar waar heel wat meer te beleven was: Brendan Croker, Hugo Matthijssen, Kevin Coyne, Elliott James Murphy speelden er en zelfs de legendarische Professeur Choron kwam er ooit een al even legendarische show afleveren. Het café sloot op 11 juli 1997 (de dag dat ik zwanger werd), maar de patron Rudy C. is al sedert jaar en dag het opperhoofd van De Onvrije Schipper, het café met het grote terras aan het water aan de Korenlei.
- De universitaire filmclub Film-Plateau ging van start op 5 maart 1997 met Death in Venice, een keuze van haar oprichter Etienne Vermeersch. Ik ben er vooral geweest toen ik tien jaar geleden heel eventjes media ben gaan studeren, maar het concept is te mooi om niet te vermelden. Tot op heden betaalt u in het kleine zaaltje vier euro voor telkens een prachtige film uit het canon, een selectie van films die volgens bepaalde standaards als “klassiek” worden beschouwd: klik vooral hier om de agenda te zien.
- Pizza La Rustica: mijn laatste kot lag naast de nog steeds levendige pizzeria. Pasta al Forno was mijn favoriete keuze, en ik was altijd erg vereerd omdat één van de jonge garçons mijn bestelling thuis kwam leveren, door het raam dan nog–net als in de film. Vroeger stond de TV in de gelagzaal altijd keihard op La Uno, totaal zinloos voor de gasten, maar de sfeer werd er best wel authentiek door.
- De boekentoren, jawel, het zorgenkind van Gentblogt, wat ons een eervolle vermelding opleverde op de nieuwe site. Een liefde die ver terugkeert, want als kind zag ik de bewaker van de wetenschappelijke literatuur al vanuit het raam van mijn slaapkamer. Als de toren het à la het stadsarchief in Keulen laat afweten en door de jarenlange verwaarlozing in elkaar klapt, dan kunnen we wat de boeken betreft iets geruster zijn: sedert 2007 worden alle copyright-vrije werken in samenwerking met Google gedigitaliseerd. In ieder geval blijft het wachten tot meer concreet nieuws over de renovatie. Ik ging er vooral om te studeren in de leeszaal en voor de exposities, maar ooit kreeg ik de kans om de Belvédère te zien. Daarover meer als ik ooit het lijstje “mijn tien beste dagen ooit” opstel. Bovendien staat de inkom van Henry Van de Veldes meesterwerk in mijn geheugen gegrift als de “plek waar ik louter door de kracht van mijn stem een gevaarlijke aanrander afwimpelde”.
-
Ahm, Twin Peaks! De serie, de hype. Mijn moeder had een tijdje ervoor beslist dat een TV’tje op mijn kot er voor zou kunnen zorgen dat ik wat meer thuis bleef in plaats van de nachtraaf uit te hangen. Het hielp niet, want vanaf dan bekeek ik éérst alles wat er ook maar op TV te zien was om daarna te verkassen naar de Caruso of elders.
Televisie thuis, dat hadden niet alle studenten en dus wisselden we op dinsdag-peaksdag af tussen het huis van mijn (al werkende) vriendin Mia en ikzelf. Bij die gelegenheid, en eigenlijk iedere keer als een leuke film was zat had ik plots opvallen veel onaangekondigd bezoek. Materieel bezit maakt populair, zo bleek!
Zo, omdat dit een blog is waar je eigenlijk mag doen wat je wilt, is mijn top-tien een top vijf geworden. Het doet mij deugd te zien dat al die dingen vandaag nog bestaan. Zelfs Peaks wordt om de haverklap opnieuw uitgezonden! Er komen er binnenkort dus nog vijf, maar toch… eerst eens genieten van de herinneringen die u (ja, u!) heeft aan die jaren.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Enkele van mijn hoogtepunten (vanaf begin jaren ’90):
*de fuiven in Twieoo & Tequila
*de chaotische Blandijn in ‘t algemeen, met alle auditoria, lokaaltjes, gangen, trappen,…met ‘t 2e verdiep als favoriet
*het zicht vanop ‘t 6e verdiep van de Blandijn
*het ter zieler gegane café De Mythe
*en absoluut op nummer 1: studentenhome Fabiola – de daar doorgebrachte weekends en zomervakanties, de fuiven in de studeerzaal, het samen kijken naar Friends, het zicht vanop ‘t solarium, en zo veel meer!
De Abu Simbel natuurlijk!
* de fuiven in zaal den Artevelde,
* café de Wurfel
* de charlatan, toen het achterzaaltje er nog niet was en je nog strips uit een kast kon halen om eventjes te lezen,
* Cafe De Carmeliet,
* …
De Tin Pan Alley!!!!!!
* Het onverwachte, maar onuitwisbaar legendarische optreden van Rory Gallagher op de GF. Nog steeds mijn absolute #1
* Herman Brood vermist voor een optreden, ook op de GF. Manager Koos van Dijk helemaal in paniek en Herman werd uiteindelijk teruggevonden op een toilet in Klein Turkije.
De foto in de krant ‘s anderendaags : Herman geflankeerd door 2 Gentse flikken. Schitterend !
* Roland die doodleuk de flikken belt voor geluidsoverlast TIJDENS zijn eigen optreden !
* Ook een diepe indruk nagelaten, hoewel details ontbreken wegens zelf in hogere sferen : de koorddansstunt van Waldo op de Vlasmarkt en de val van de schoorsteenveger van het dak van de Monopole. Maar of dat in hetzelfde jaar was ?
* En als het mag, een persoonlijk hoogtepuntje : als gids van de rondvaartbootjes 1000 Fr voorbij zien drijven. En dan de onbetaalbare gezichten van die toeristen als zo’n boot plots ook achteruit blijkt te kunnen varen om dat financieel meevallertje uit het water te vissen. 1000 Fr was veel geld voor mij in die tijd, en moest het nu gebeuren, ik zou er mij toch ook nog eens voor bukken !
* de Troelas in het toen nog bruine cafe Plansjee
* 10 dagen Genstse feesten meemaken vanop het terras van bovengenoemd café
* mijn eerste job maw opstaan om te gaan werken net op het moment dat mijn huisgenoten vrolijk thuiskomen na een nachtje stappen
en niet te vergeten, hoog op de fontein van de Groentemarkt zittend meebrullen met “cover-Chris” … ok, achteraf gezien was dat er een beetje over maar dat waren de fluo leggins in de jaren tachtig ook en dat is me ook vergeven.
*overdag gaan snookeren op de bovenverdieping van Café De Limiet voor 120 BEF per uur, gedeeld door 4 (we speelden 2 tegen 2) was dat een uur snookeren voor 30 BEF.
*buitengegooid worden in Café De Limiet omdat we niet wilden drinken maar wél de enige snookertafel kwamen bezetten.
*avonden/nachten ‘Chapeau’ spelen in café ‘t Zwart Gat in de Papegaaistraat, tot er werd gemeld dat de voorraad Leffe Radieuse er weer doorzat.
* de optredens van den Democrazy toen nog in de Reynaertstraat. Waar je groepen zag die later groot werden, met een eigenzinnig publiek, en verdomd ver van mijn kot om met mijn zatte botten op de fiets zonder kleerscheuren thuis te komen.
* De trap van café de Ploeg, heel breed, maar levensgevaarlijk na te veel consumeren :)
* Mijn eerste Gentse Feesten en eerste jaar op kot, doorzakken op de Vlasmarkt en maar 100 meter verder moeten kruipen om op kot te geraken.
* Het zondagse ritueel met mijn kotgenoot: ons gerief van thuis uitladen, sigaretje roken, pitta gaan eten, een spelletje of twee gaan snookeren en daarna filmpje meepikken in studioscoop, om dan te merken dat de helft van ons weekbudget al op is.
(ik begin hier te merken dat ik blijkbaar nogal veel doorzakte in mijn studententijd.)
* onze jaarlijkse culturele kroegentocht
* de pi-nuts
* de blue-sette waar ik nooit kwam omdat ik er naast op kot zat en al die studenten vervloekte die op terras zaten terwijl ik moest blokken
* Tequilla en de twee fuifzalen in Sint-Kwintensberg die nu niet meer bestaan. Eentje helemaal boven, die nu een broodjeszaak is.
* auditorium E, het was pas vernieuwd en alle proffen vroegen om voorzichtig te zijn
*de goedkope maar lekkere spaghetti (met 17 kruiden als ik mij niet vergis) in cafe de Petrus (aan de Blandijn)
Volledig mee eens. Mijn eerste jaar zaten we daar elke vrijdag. Zalige spaghetti gewoon.
Echt waar: nooit, maar dan ook nooit meer heb ik zo’n lekkere 17-kruidensaus-spagetti gegeten als in de Petrus!
- zondagavond afspraak in De Ploeg met de kotgenoten
- donderdag koken voor 15 man op twee electrische platen in een kot van 3 op 4
- met 11 man/vrouw slapen op 2 matrassen
- van de Overpoort rechtstreeks naar de les gaan
- tappen in het Hof van Beroep (café)
Een hoop stamcafés en andere duistere koten:
- ‘t Fiasco aan de Blandijn (nu Amber): muzikale ontdekkingen en anarchisten troef, en een muurgrote poster van Kim Gordon
- ernaast: t Kraaiennest, homekroeg van de psychologie, de nachtelijke vergaderingen op ‘t 1e verdiep. Net ervoor de sluiting van psy-stamkroeg Déjà Vu in Bijlokevest (wordt later letterlijk een déjà vu, via uitbater Zwarte Gat)
- Café Hulla Ballu, sinds 10 jaar gesloten wegens stopzetting van huurcontract, nochtans een baken van goede smaak en cafékoppel Pascale en Alain die altijd wel een babbeltje sloegen en hun vaste klanten op tijd en stond trakteerden. Ligt er nog bij zoals ‘t gesloten is vermoed ik.
- café ‘t Sloefke, begin St Pietersnieuwstraat: met duitser Rudolf-glazen-oog en zijn zotte ma-uitbaatser Elza. Ik kreeg er gratis pintjes als ik platen draaide.
- fuifzaal Artevelde, gezelligheid troef
- fuifzaal Canivo, Kortrijksepoortstraat, halve hippietent, met een fameuze ‘snake pit’-dansvloer
- café Utopia, nu Zwarte Gat, all time favorite en al 2 x in Zone09 bejubeld wegens onvergelijkbaar
hehe der zitten hier wat oude bekende caféetjes tussen.
Kanivo? Djeeze.Vaste waarde dat ze altijd draaiden: “wounded knee”. Huiver nog altijd als ik er aan terugdenk.
om op de vraag hier verder te antwoorden: periode 1988-1993
Dan zijn we elkaar zeker tegengekomen.
Enkel de Utopia was niet 1 van mijn stekjes.
Studentenrijd:
- de “Renardeau” , Koophandelsplein, om te praten, te lollen en kennis te maken…
- “De Draak”, hoek Groentenmarkt, met muurschilderijen van Camille Dhavé, alleen jazz op den jukebox,
- den “Don Carlos”, de “Chalet du Sud”, voor ‘s nachts,
- “la Crypte”, den “Horse shoe”, den “Old Cellar” voor serieuse ontmoetingen, voordien de “Agora” voor jazz,
- “t’Muzenhol” in het Patershol voor muziek, poësie, en filosophie, (nu de Wijze en de Zot)
alles verdwenen, verschwunden, lost, perdu, finito….
Periode 1961-67
Heeft hier iemand van jullie ook écht iets anders gedaan dan in de kroeg hangen! ;-) ?
als ik zo effe terugdenk dan moet ik daar met “nee” op antwoorden :)))Want wat ik ook deed, eindigen deed het steeds met een of meerder goeie pint(jes) en/of duvel(s) in een of andere kroeg.
Als ge mij leest ziet ge wel dat “nihil novi sub sole” is, uitgenomen de Duvel, die is pas in Gent sinds 1972/73 via Walter De Buck.
ja, op jouw kot…
nog eentje: de Frontline die nog op st kwintensberg was.
Weet je het jaartal nog ongeveer dat de Frontline op Sint Kwintensberg zat? Hadden er onlangs discussie over… de Fash ofzo heeft dat nog iemand gekend, New Wave fuifzaal op de Kuiperskaai…
Ik kwam op kot in september 1990, toen was de Frontline nog in de Sint-Kwintensberg. Ongeveer aan de overkant van Harai Tattoo.
En nu: iedereen opnieuw om dit keer een datum bij uw avonturen te zetten! Ik geraak er niet meer aan uit.
En @Jean-Marie: ik wacht in uw geval nog steeds op een volledig en geïllustreerd verhaal over uw studentenjaren ter publicatie alhier.
@ Eve: al mijn posts gaan over de periode ’91 t.e.m. ’97 :))
Vanaf sept. 1990…en ‘k ben hier niet meer weggeraakt. :p
Oeioeioei!
eind de jaren 90
- De krawietel, toen nog met het illustere trio Miel, Lode en Nic. Trivial spelen, flipperen, poolen en De Morgen lezen. Zowat het enige café waar ze een CD volledig lieten afspelen. Heeft mijn muzieksmaak zeer zwaar mee gevormd.
- broodje verbazing van de smulstal. Enen keer in de week slechts, wegens te duur voor alle dagen
- De foor op sint-pietersplein als signaal om cursussen te beginnen kopieren van betere studenten
- de poison op de zuid. De abu simbel, zowat het enige leutige café in de overpoort in die tijd
- het klein begijnhof, waar mijn partner in crime op kot zat. Met een poort die ‘s nachts dichtging. En dan als ge van de cafés komt een open poort beschouwen als teken dat ge niet flink zijt geweest. Poorten, dat waren horloges, toen.
nog niet zooo lang geleden, toch legendarisch voor ons: het zondagavondritueel: toekomen in gent, rugzak binnensmijten, op fiets springen, aan kot van vriendin aanbellen, vertrekken naar ‘t damberd, elkaar beloven om zeker middernacht thuis te zijn, maar na een tijd toch merken dat het al weer een gat in de nacht is…
Wat mij nu zo op het eerste gezicht te binnen schiet:
Ik was duidelijk een seut, want echte stamcafés hadden wij niet (midden jaren tachtig). Misschien had het feit dat ik niet op kot zat (de bus bracht me in een kwartiertje van thuis tot aan de deur van de Blandijn). Oeps toch wel een ‘stamcafé’, Het Salon, waar we liters warme chocomelk dronken. En toch hadden we met ons groepje heel veel plezier samen (ik heb nog steeds een aantal van de briefjes die we in de les naar elkaar schreven, met daarop het meest ondenkbare gezwans.
En we speelden met overtuiging Dallas na, dat toen een heuse hype was.
Ik denk dat er twee “Het Salons” waren, waaronder één koffiehuis in de Sint-Pietersnieuwstraat. De Mokabon, het Damberd en de slagerij Hooiaard met de goedkoopste broodjes konden op mijn vast bezoek rekenen. En de Caruso, met tuin met zicht op boekentoren!
Student ben ik nooit geweest, toch niet in Gent… maar ik heb hier wel op kot gezeten tijdens mijn flikkenopleiding, begin deze eeuw.
Wat me bijblijft… het gigantische kot (waar ik een piepklein kamertje had), een oude meubelfabriek, met een grote keuken waar van 6 tot 10 uur ‘s avonds constant volk zat.
De heroïsche scheerschuimgevechten in de gangen.
De stokoude kotmadam die beneden woonde en zo nu en dan aan de trappen stond te roepen dat we moesten ophouden…
De kotfeestjes (als de kotmadam op reis was), die tot het ochtendgloren doorgingen en waarvan het einde meestal nogal wazig was.
De ontdekking van het damberd :)
Op de kamer van één van je kotgenoten uren zitten lullen.
De brandweerlui die op een nacht stomdronken in de straat stonden… vreemd zicht.
Het kotdiner: de eerstejaars die een feestmaal moesten koken voor de “anciens”.
Fijne herinneringen. Ik ben in de buurt van mijn kot blijven wonen… voel me eigenlijk nog half een kotstudent.
Eén plaats: de Caruso. De beste, zotste en wildste tijd van mijn leven. Met dank aan Rudy C. en alle halve en hele zottekes en zottinnekes die dat oord bevolkten. Ik been ooit es, begeleid door Dries (ook een habitué), om 8u30 ‘s morgens naar mijn examen geloodst, omdat ik te ver heen was om alleen de weg naar de Blandijn te vinden. Haal ik toch wel een 18 op dat examen zeker, haha ! Those were the days.