RSSEn heb je al een school gekozen?
“En, hebt ge al gekozen?” vragen de mensen ons weleens als het over scholen gaat. Wel, zo simpel is het niet eigenlijk. Even proberen uitleggen.
Momenteel is het de derde en laatste aanmeldingsperiode. In de eerste twee kwamen we niet echt in aanmerking. Tijdens de aanmeldingsperiode moet je je kind aanmelden in het centraal inschrijvingsregister. Je kan het best meerdere scholen opgeven. Het is immers niet zo dat je kansen op je eerste keuze verminderen als je meerdere scholen opgeeft. Voor elke school die je opneemt in je aanmelding krijg je een volgnummer. Valt je volgnummer binnen het aantal vrije plaatsen voor die school dan krijg je een toegangsticket waarmee je je kan inschrijven. Alleen het toegangsticket voor de school die het hoogst staat in je rangorde wordt behouden, de rest vliegt weer in de pot om aan andere kinderen te geven. Of volgens de website:
Om te beginnen krijgt elk kind dat elektronisch aangemeld wordt, voor elke school waar het aangemeld is, een volgnummer. Hoe dichter men bij de school woont, hoe hoger men in de rangschikking komt. Levert dat voor meer dan één school een “toegangsticket†op, dan wordt alleen het toegangsticket behouden voor de school die hoogst in de voorkeur van de ouders staat. De volgnummers (toegangsticketten) voor de andere scholen gaan terug “in de potâ€. Daardoor kunnen in die andere scholen andere kinderen één of meer plaatsen naar voor opschuiven. Sommige kinderen krijgen daardoor opnieuw meer dan één toegangsticket. De procedure wordt herhaald tot elk kind maar één toegangsticket meer heeft. Een leerling mag wettelijk immers ook maar in één school tegelijk ingeschreven zijn.
Je kan maar beter genoeg scholen op je lijstje zetten dus. Eergisteren kregen alle ouders die al een aanmelding deden een brief om hen erop te wijzen dat je best meer dan één of twee scholen op je lijstje kan zetten. In de situatie tot dan toe dreigen één op zes kinderen geen toegangsticket te krijgen. Hopelijk wordt die situatie alsnog rechtgetrokken.
Ingewikkeld, best wel ja. Ge moet dat eens proberen uit te leggen aan mensen die nog niks van het systeem kennen.
En spannend. Je hebt immers géén idee van wat de andere ouders in de buurt van die scholen doen. Wonen we dicht genoeg of wonen er te veel andere kinderen van dezelfde leeftijd dichter? Schrijven ze daar in? Welke volgorde van scholen geven ze op?
Wij hebben 7 scholen bezocht, jawel. 5 ervan komen wat ons betreft in aanmerking. Maar in welke volgorde, daar zijn we nog niet helemaal uit. We hebben nog tot maandag 16 maart 12 u. de tijd om daarover na te denken.
Ik vind het nog altijd een beter systeem dan vorig jaar: kamperen zag ik echt niet zitten. Er staan drie scholen op ons lijstje waar vorig jaar gekampeerd werd en dan zou ik er nog niet aan gedacht hebben. Dat kan nu dus wel, dat vind ik een voordeel.
Het systeem is zeker voordelig voor mensen die een goede school hebben in de buurt. Vroeger geraakten ze er zelfs niet binnen. Mensen die hun kind per se naar een school aan de andere kant van de stad willen brengen (bijvoorbeeld omdat het dicht bij het werk is) hebben een probleem, tenzij er voldoende plaatsen zijn.
Maar ik geef toe dat de onzekerheid wel een beetje vreet. Wat als we in onze top drie geen plaats meer gaan hebben? Wat als we geen plaats meer hebben in de vijf scholen die we opgeven? Wat als ons kind dan naar een school moet die we echt niet zien zitten?
Onzekerheid. Twijfels. Spannend afwachten en een beetje nagelbijten. Gelukkig houden ze ons na de aanmelding niet lang meer aan het lijntje. Op 17 maart krijgen we al ons toegangsticket. Daarna kunnen we echt inschrijven. Ik kijk al uit naar 17 maart.
Ik vraag me af hoe het systeem nog beter zou kunnen. Misschien zo: als je je aanmeldt op het internet, dat je te zien zou krijgen waar je terechtkan en waar niet, volgens de aanmeldingen op dat moment. Ik weet wel: dat kan nog veranderen, zo op het laatste moment. Maar toch, je hebt een stand van zaken. En misschien zouden sommige ouders dan tijdig zien dat ze nog meer andere scholen in hun lijstje moeten zetten.
En dan heb ik het nog niet gehad over waarmee je rekening wil houden als je een school kiest: het pedagogisch project, het gebouw, de opvang na de schooluren en in de vakanties, de leraars, de dingen die je van andere mensen hoort. Daar kan ik ook nog een boompje over opzetten.
Meer over het aanmeldingssysteem hier en hier.
Terwijl ik dit artikel schreef, kreeg een andere redacteur een mailtje van het aanmeldingssysteem. Dat ze een simulatie gedaan hebben en dat hij voorlopig geen toegangsticket gekregen heeft. En dat hij dus best nog meer of andere scholen in zijn lijstje zet. Nochtans had hij drie scholen in zijn lijstje gezet. De scholen die dichter in zijn buurt lagen vielen voor hem wat tegen.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Onze school wordt de laatste maanden iedere week door diverse ouders bezocht. Onze directeur doet graag de moeite alle geïnteresseerde mensen rond te leiden, hoewel beslist niet al deze mensen bij ons terecht zullen kunnen. Rare situatie. De directie (toch al overwerkt) moet uren besteden aan deze rondleidingen die misschien niet eens nodig zijn, en erger nog is het voor de mensen die (hopelijk) enthousiast gemaakt werden voor een school waar ze misschien niet eens terecht kunnen.
Het is dan wel een verbetering tegenover het kamperen en Vandenbroucke noemde Gent een voorbeeldstad in organisatie van de inschrijvingen, ik wens al die ouders goeie moed en ik hoop dat de ‘gekozen’ school na al die moeite ook niet teleurstelt.
Zijn er dan echt scholen vandaag die zo enorm kunnen teleurstellen?
Als je er van uitgaat dat scholen niet kunnen teleurstellen, waarom dan al die moeite? Ter verduidelijking bedoel ik met ‘teleurstellen’: niet overeenkomend met wat je voor ogen had als ouder of gewoon een school waar ouder of kind zich uiteindelijk niet goed blijken te voelen.
Los daarvan: er is een kwaliteitsverschil hoor, dus een school kan eigenlijk ook in andere zin teleurstellen.
Er wordt vertrokken van het principe dat het in eenieders belang is dat je best dicht bij een school kan wonen wat een vrij simplistische veronderstelling is.
Wat met ouders die op een school werken maar 15 kilometer verderop wonen? Zij kunnen hun kinderen niet meenemen naar hun eigen school…
Wat met de ouders die naast een school werken en graag hun kinderen op de school naast hun werk zouden afzetten?
Wat met de ouders die graag hun kinderen op een bepaalde school willen steken omdat ze het nu eenmaal een goede school vinden en deze verkiezen boven een andere omwille van gelijk welke onmeetbare reden?
Zoals Thomas De Soete het deze week al verwoordde: kamperen voor de school van je kind is een beetje een buurtfeest!
Denk dat er niets mis is met de mogelijkheid om echt zelf in handen te hebben waar je kind naar school gaat, en dat heb je nu helemaal niet!!!
“Wat met de ouders die graag hun kinderen op een bepaalde school willen steken omdat ze het nu eenmaal een goede school vinden…”
Misschien is er op die school wel geen tekort aan plaatsen?
En als er wel een tekort aan plaatsen is, dan kreeg toch vroeger ook niet iedereen zijn school naar keuze?
Kamperen voor de school is het najagen van de illusie van de perfecte school.
Als er een objectief criterium moet zijn, dan is afstand tot de school een heel goede keuze.
Veel kinderen wonen dan in dezelfde buurt.
Over die verre droomschool: is het niet zielig als kinderen in de vakantie niet zelf kunnen afspreken en gaan spelen met hun schoolvriendjes?
“Als er een objectief criterium moet zijn…”. Inderdaad ALS.
Zou niet weten waarom er een objectief regelend criterium moet zijn.
Geloof daar niet in. Het mechanisme om ‘objectief’ plaatsen in creches te beheren sterkt mijn overtuiging dat het als het echt nodig is er altijd een beetje minder ‘objectief’ kan gehandeld worden.
Ook bij dit systeem zal dat zo zijn. Sommige scholen hebben zogezegd al voor de inschrijving geen of slechts 1 plaats meer. Ik durf er donder op zeggen dat die vroeg of laat wat konijnen uit hun hoed halen…
Verwijs graag naar de post van Kat uit ledeberg hieronder.
Als je gaat voor objectieve criteria moet je meer parameters dan afstand alleen in rekening brengen. Er zijn meer en vooral andere factoren die belangrijk en bepalend zijn. De ene al meer meetbaar dan de andere.
Een halve oplossing is geen oplossing!
ik daag iedereen uit om op opvoedkundige, en andere, vooral sociale, waarden een rangschikking te maken van scholen.
vermoedelijk zijn ouders zo onderlegd in pedagogie, lespaketten en eindtermen, om het meest simpele te nemen, dat ze op basis daarvan een keuze kunnen maken. waarom ze dan zelf geen leerkracht zijn begrijp ik niet: veel verlof, kennen er de kl…n van, te dom om te helpen donderen, leuke job.
laat ons eerlijk zijn: ouders zijn gewoon mensen.
ze kiezen een school helemaal niet op kwaliteit maar gevoelsmatig, van horen zeggen. zoiets zoals men merk.kledij koopt.
ons rot-systeem van onderwijs laat die concurentie toe.
na zo veel jaar in de onderwijswereld te hebben rond gedwaald, kan ik maar een ding zeggen: “ik heb weinig leerkrachten tegen gekomen die niet hun uiterste best doen voor hun kinderen”
als je echt denkt dat je schatje een prinsesje(m-vr) is, geef het dan thuisonderwijs en scherm ze af van de boze wereld. de klap komt nadien wel als ze ziet dat de wereld wel iets anders is dan dat plaatje van haar ouders. het onderwijs moet een spiegel zijn van de maatschappij.
en nog iets: het zijn de meest slappe, gemakzuchtige, initiatiefloze leerkrachten die in die “goede” scholen les geven. waarom zouden ze zich inspannen? initiatief nemen om dan tegen de stroom in te roeien?
het vraagt honderd keer meer inzet om juist in die “moeilijke” klasjes je werk te doen. gewoon met de buurtkinderen.
daar moeten je kinderen zitten, wetend dat de wereld niet plat is.
nu ja, als jullie kiezen voor een elitair onderwijs, ver van de maarschappij, mij niet gelaten. ik heb in ieder geval nooit voor mijn vier kinderen op een stoep gewacht.
nb. ondanks hun “turks” wijkschooltje, humaniora in een atheneum, zitten ze met veel succes aan de univ. en zijn ze open van geest.
Ik geef u ongelofelijk gelijk rony: we mogen toch niet vergeten dat België geen slecht onderwijssysteem heeft. Ik kan soms ook kritiek hebben op de school van mijn dochter, maar als ik kijk – over een lange termijn, dan zie ik dat de balans overwegend positief is, en dat mijn kind er niet aleen iets geleerd heeft, maar er ook gelukkig is. Ik ben er van overtuigd dat het gros van de scholen een goede standaard haalt, maar dat de gevoeligheid van de mensen in die materie extreem groot is omdat het over hun kinderen gaat. Dat is goed te begrijpen, maar emotie mag natuurlijk niet de overhand nemen boven ratio, en idd: scholen gaan ophemelen op basis van mondelinge reclame is zo ongelofelijk zinloos. Ik zou dus nooit, never, jamais gaan kamperen voor een school.
Ik vind dat je zinvolle dingen zegt, rony, maar het is absoluut niet zo dat in die ‘goede’ scholen gemakzuchtige leerkrachten werken. Ook de school waar ik werk heeft een lange wachtlijst en dat maakt net de druk groter om ‘dat waard te zijn’. Let op, die ‘druk’ is relatief hoor, je doet sowieso je best, maar ik wil toch maar even duiden dat het je geenszins lui maakt.
En verder Rony, zie je het ook veel te zwart-wit wat elitair en buurtschool betreft. Op mijn school lopen alle kleuren rond en kinderen met de meest diverse thuissituaties. Het is dus absoluut géén eliteschool, en toch is er een wachtlijst… De situatie is in Gent echt wel wat complexer en vooral in het stedelijk onderwijs krijg je gelukkig meer en meer mengelmoezen van scholen.
ik heb nergens geschreven dat alle leerkrachten in die “goede” scholen zo zijn, natuurlijk niet! maar ik kan je wel verzekeren dat het een pak eenvoudiger is om daar les te geven. ik heb er genoeg gekend die als collega begonnen, met pasen huilend er de brui aan gaven, om nu vrolijk fluitend al jaren in zo’n “goede” school les te geven.
ik heb les gegeven in “de humaniora”, beroeps, technisch en nadien bij mentaal gehandicapten: daar heb ik mijn draai gevonden.
was ik in het aso. gebleven dan was ik als leraar plast.opvoeding de keizer te rijk: je lessen kan je jaren meenemen, en dat was voor de meeste collega’s zo. je kan geen latijn op vijfentwintig verschillende manieren geven.
krijg je evenwel vijftien zwaar, of desnoods licht, mentaal gehandicapten in je klas, waarvan de helft dan nog gedragsstoornissen hebben, dan is het andere koek. dat zijn vijftien individuele, op maat geschreven lespaketten. ik had zo zes verschillende klasjes per week.
versta me niet verkeerd: je bent dan geen betere leerkracht, gewoon anders.
hetzelfde met scholen waar een grote verscheidenheid aan leerlingen zitten, zowel sociaal, achtergrond of moedertaal.
ik neem echt aan dat dat in jouw school zo is en dat je zeker niet lui kan worden.
wat ik bedoel met elitaire scholen is moeilijk uit te leggen. het is de uitstraling die maakt dat ouders er wel voor kiezen of uit een vorm van minderwaardigheidsgevoel, juist niet.
of papa nu wit of zwart is, dat maakt niet het verschil. het is zijn sociale status.
als ondervoorzitter van de ouderverenigingen van het gemeenschapsonderwijs, kwam ik zowat overal.
na twee jaar heb ik er de brui aan gegeven: wat ik daar op vergaderingen gehoord heb was om de muren op te lopen.
daarbij kwam dat we ook vergaderingen hadden met het “vrij” en stedelijk onderwijs. die probeerden gewoon mekaar af te maken, ook onder mekaar.
oh, ja, via mijn twee ex’n, kleuter-, lager-, taak-, en zedenleer, heb ik de binnenkeuken van “vrij” en gemeenschapsonderwijs heel goed leren kennen.
de rest wil ik wel eens bepraten tussen pot en pint.
Er zijn natuurlijk ook zeer goede scholen waar er geen inschrijvingsproblemen zijn en waar je sowieso terecht kan…
zijn die ook volledig gratis?
Als socialiste heb je zeker al gehoord van de maximumfactuur… antwoord op je vraag.
Neen, mijn vraag is met “ja” of “neen” te beantwoorden. Gij geeft mij een politiek antwoord! Hoeveel kost dat eigenlijk zo gemiddeld, een vrije school?
Zal ik je weten te zeggen nadat mijn zoontje aan de kleuterschool (zonder capaciteitsprobleem) begonnen is, na de paasvakantie.
Belgische grondwet: “Artikel 24, § 3. Ieder heeft recht op onderwijs, met eerbiediging van de fundamentele rechten en vrijheden. De toegang tot het onderwijs is kosteloos tot het einde van de leerplicht.”
Nu kan je discussieren over wat precies toegang is tot onderwijs is, maar het moge duidelijk zijn dat de overheden in Belgie geen intentie hebben om dit grondrecht naar de geest van de wet in te vullen.
Ja, Jeroen, maar probleem is dat je er nu geen zicht op hebt of er in bepaalde scholen inschrijvingsproblemen zijn of niet. Zo horen we van een school waar er vorig jaar niet gekampeerd werd dat ze nu veel belangstellenden over de vloer krijgen.
Het is niet omdat er niet gekampeerd wordt dat er geen inschrijvingsproblemen zijn: de school kan bv. al vol zitten enkel met broertjes en zusjes van kinderen die al naar school gaan. Op de school waar mijn kinderen naartoe gaan was dat vorig jaar het geval. De ouders weten dan dat het geen zin heeft om te kamperen want vol is vol.
Het nieuwe aanmeldingssysteem … wij hebben er niet zo’n goed oog in. Wij wonen in Ledeberg en hebben een paar jaar geleden onze kinderen heel bewust ingeschreven in de buurtschool vlakbij. Heel goede school, heel geëngageerde leerkrachten, heel toffe kindjes ook. Maar … de verhouding allochtoon-autochtoon was er in het beste geval 80-20, met als gevolg heel veel kinderen met serieuze taalachterstand (waardoor de prioriteit bij de leerkrachten ook bij deze kinderen lagen, heel goed te verstaan, maar als je kind wel heel taalvaardig is, zit je daar met een probleem …), er werd voornamelijk Turks gesproken op de speelplaats, … En onze kinderen voelden zich vaak de vreemde eend in de bijt, anders, … En dat vonden wij op de duur onaanvaardbaar, dus zochten we met pijn in het hart een andere school. Nu gaan ze naar een methodeschool buiten Gent, want de scholen van onze keuze zitten meestal vol, ook degene vlakbij mijn werk.
Een mogelijk gevolg van de nieuwe regel zal zijn dat jonge ouders niet direct meer zullen kiezen voor een woning in een multiculturele wijk, omdat hun schoolkeuze op die manier al vast ligt en voor mogelijke problemen kan zorgen. En wie kan hen dat kwalijk nemen …
Wat waren we vroeger toch gelukkige kinderen, ik ging naar de lokale jongensschool zonder ouderbegeleiding), later reed ik met de fiets naar het Koninklijk Atheneum (alleen), alles zonder problemen van inschrijvingen, dat waren nog tijden ….
ik heb ook een probleem met die krampachtige schoolkeuze alsof een andere school niet naar de keuze van de oduers opeens zoveel slecher zou zijn, “opvoedingsproject” klinkt zo zwaar…
even al die alternatieve onderwijssystemen buiten beschouwing gelaten, het reguliere onderwijs , vroeger was het zo: je koos voor atheneum of voor katholiek en daarbinnen tussen gemengd of niet gemengd
uiteraard speelde ligging ook mee, maar uiteindelijk raakte je met de fiets toch overal
voorkeuren van scholen baseerde men op reputatie en die ontstond vooral door de ervaring van ouders: iedereen van de klas ging naar daar of niet
is de ene school dan zoveel “slchter” dan de andere nee, in mijn tijd leek het zich op te splitsen: de ene was een strenge en keurige school (nonnekes) de andr was vrijer in de opvoeding (en gemengd)o ja een een bepaalde school ha dde naam van nerds op te leiden, allemaal heel objctief hoor
maar ik denk dat de tijdnes dus ongelofelijk veranderd zijn en dat iedere school een specifiek opvoednigsproject heeft net zoals de ene fabrikant zich ook altijd anders en beter noemt dan concurrenten in zijn niche
We spreken hier vooral over kleuters, denk niet dat er veel kleuters zijn of waren die met de fiets naar school gingen (gaan)
Zelf zou ik uit principe niet kamperen, maar zou het wel leuk vinden dat mijn zoontje volgend jaar naar school kan op 200m van huis, dan kunnen we te voet gaan hij doet nl niks liever dan stappe stappe
Weet ik niet: bij ons is geldt het probleem voor de lagere school, en naar verluidt zouden binnenkort gelijkaardige problemen in het middelbaar voorkomen.
Trouwens: Jero gebruikte die fiets volgens mij als metafoor.
wij hebben geen wagen en wel een peutertje, volgend schooljaar zelfs een baby en kleuter. ewel, wij hebben geen wagen, zijn niet van plan een te kopen en ons kindjes gaan met de fiets mee of te voet. ik weet niet hoe het met scholen zit, maar in onze creche komt meer dan 75% met de fiets of te voet. kleuters kúnnen wel met de fiets (evt met papa of mama) of te voet komen, als de school niet te ver is.
Tijden zijn veranderd, maar toch…
De vrije keuze voor een school vondt/vindt ge ook in het vrij onderwijs: “froebel” bij de nonnekes op de Poel, het was in’t Frans, nochtans Nieuwenbos, veel dichter bij huis deed het ook. Lagere school: Sint Lievenscollege, nochtans Sint Barbara was veel dichter.
Middelbaar: Sint Lievenscollege, ook kon Sint Amandus, even ver. Officiële scholen geen enkele in de Buurt, tenzij Krevelstraat, en dan nog, of de “Ecole Moyenne” Reep, bijna even ver als Sint Lievens.
Wat was het keuzecriterium: de ervaring van de vorige generatie, de naam die de school meedroeg gekoppeld aan de ambitie die mijn ouders voor mij hadden.
En heel mijn jeugd ben ik TE VOET naar school gegaan. 25 min gaan, 25 min keren, dus 4 maal per dag.
Aha,
Jean Marie ging heel zijn jeugd te voet. Is het daarom dat ge nu zo een autoliefhebber zijt? Om uw schade in te halen? ;-)
Wel Guido, ik ben een autoliefhebber om vele redenen:
- Ik leefde toekomstgericht, en in 1968 als ik mijn eerste eigen auto had, was dat “in”. Maar ik reed dan al sinds 1961.
- Mijn beroep vanaf 1969, vertegenwoordiger, eiste dat ik veel klanten op een dag kon bezoeken en dit soms heel België door. Later als kaderlid werden nog grotere terreinen bezocht en was West-Europa mijn actieterrein. Doe het maar met de fiets of met de trein! Bijkomend vervoermiddel was dan het vliegtuig: Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Hongarije, Kroatië waren niet met de fiets in korte tijd bereikbaar….
- Tijd was ook een zeer kostbaar goed. Mijn zonen deden het naar school zoals ik: te voet naar St Barbara, later met de fiets naar unief en/of hogeschool.
- Inkopen werden gegroepeerd en de wagen was het enig praktisch voertuig om naar de Gb of de Delhaize te trekken.
Ondertussen als gepensioneerde: slechts één wagen meer en maximum 7.000 km per jaar, met vrees om nog de wagen te nemen wegens de files…
Nu op 65 : gratis met “De Lijn”.
Waar is de goede oude tijd?
In 1961 zat ik in de kleuterklas en in 1969 deed ik mijn eerste middelbaar in Uustakker. En gij met de wagen? Zucht.
Tussendoor 6 jaar Sint-Amandus, alle dagen voorbij de Hotsy Totsy om op de Poel tram 3 richting thuis te nemen.
De Hotsy, waar we van de broeders op straffe van hel en verdoemenis niet mocht binnengaan. Heb later toch maar mijn schade ingehaald.
In principe vind ik het centrale systeem zeer goed, kan me volledig aansluiten bij de visie dat alle kinderen naar een buurtschool moeten kunnen gaan. Wel denk ik dat het systeem maar echt goed voor buurtkinderen werkt na een jaar of 5…als het effect van de broertjes en zusjes (die nu nog vaak van verder komen) is uitgewerkt. In de drie buurtscholen bij ons in de buurt (tussen dendermondse stwg en land van waas laan, zie ook krantenartikel van een paar weken geleden) zijn er overal te weinig plaatsen. Dat vind ik jammer, voor jonge ouders van nu, die de “pech” hebben hun eerste kind tijdens deze baby-boom te krijgen, volgt het ene centrale cysteem (tinkelbel) na het andere (meld je aan). We hebben er veel begrip voor dat er pogingen gedaan worden om het “objectiever” en “eerlijker” te maken, maar we zijn wel volledig afhankelijk van bepaalde puntensystemen of afstandsmetingen die “google maps” overstijgen…
Nog een opmerking: volgens het LOP wordt de “reëele wandelafstand” tot de school genomen. Maar de school het dichtst bij ons, met de veiligste weg (door het begijnhof) heeft 2 ingangen (één hoofdingang in autoluwe straat die door de meeste leerlingen gebruikt wordt, en één officiële ingang op de steenweg die ook door enkelen gebruikt wordt). Nu in het centraal aanmeldingssysteem wordt enkel de officiële ingang gebruikt. Wat dus in ons geval (en bij veel andere ouders uit de buurt) een grote omweg betekent en totaal niet de reëel wandelafstand…daar zou zeker nog verbetering in moeten kunnen komen!
ik ben wél zeer content met het systeem! wij wonen 2 straten van de dichtsbijliggende school (een freinetschool van de stad) en ik vind het maar normaal dat wij voorrang krijgen op mensen die veel verder wonen. In een stad wil ik dat mijn kind te voet naar school kan :-)
(ik heb trouwens bericht gekregen dat we ons dochter op onze voorkeursschool mogen inschrijven, hopelijk is het bij jullie ook goed nieuws!)
Er is niets “normaal” aan je voorrang.
Ik wens het je toe en ben blij voor jou maar iedereen wil met zijn kind te voet naar een goede school.
Toevallig woon jij ernaast. Iemand anders heeft misschien het geld niet om in jouw straat te wonen en woont in een dichtbevolkte buurt met veel jonge kinderen. Zal je maar overkomen dat je daar net een nummer te veel bent.
Tja, dat ligt dan niet aan het systeem, maar aan het gebrek aan plaatsen in bepaalde scholen. Als er maar een beperkt aantal plaatsen zijn, zullen er altijd mensen uit de boot vallen, of je nu toewijst op basis van woonplaats of op basis van wie er het langst voor de poort kampeert. En dit geval lijkt me het criterium van woonplaats toch correcter.
Bij ons geen goed nieuws, wij wonen ook op 500 meter van onze voorkeurschool (freinet), maar het is pas onze vierde keus geworden… eigenlijk een school die we niet serieus overwogen. Ik vind het toch raar, wij mogen nu naar een nieuwe school “De wonderfluit” die “muziekonderwijs” aanbiedt…wij hebben totaal geen muzikale genen, en zeker voor de lagere school zie ik het voor mijn zoon niet zitten dat hij zoveel muziek gaat krijgen. Terwijl ik me goed kan voorstellen dat er vele ouders die muziek belangrijk vinden en wiens kinderen ook echt aanleg hebben dolgraag naar deze school hadden gegaan. Maar er misschien niet binnengeraakten… Iemand een ticket ruilen???
Jammer dat jullie niet naar de school van jullie voorkeur kunnen… maar eigenlijk begrijp ik ook niet goed waarom je de Wonderfluit op je lijst zet wanneer je niet achter het project staat (stond de Toverberg dan op 3?).
Ben benieuwd of je inderdaad zal kunnen ruilen; vrees ervoor maar eigenlijk wel nog een goed idee…
En indien het niet lukt: (zoals je zelf al zei) voor kleuters zal die extra niet zoveel verschil maken (integendeel, denk wel dat iedere kleuter graag danst en zingt) en wie weet vindt jouw zoontje muziek veel leuker dan verwacht en zal hij met plezier op school blijven… Voor zover ik begrepen heb krijgen de kinderen ook geen 5u “puur muziek” per week maar wordt dit in allerlei zaken geïntegreerd (bewegen op muziek, taal leren via liedjes, muziekinstrumenten knutselen,…). Misschien zien we elkaar toch nog aan de schoolpoort van de Wonderfluit?
Hoi Els, we hebben de wonderfluit in eerste plaats op onze lijst gezet omdat het een nieuwe school is en we daardoor wat meer kans maakten om toch een school te vinden. Ik denk ook dat een nieuwe school heel gemotiveerde leerkrachten heeft en eigenlijk zoeken we gewoon een warme juf/meester voor de 1e kleuterklas. Eerlijk gezegd hadden we gehoopt op een school uit onze top 3…daar hadden we de kleuterklassen en juffen ontmoet en die bevielen ons. En ja, natuurlijk gaan we ons nu informeren (nu zaterdag infodag) en hoop ik dat we er ons goed bij voelen. het was voor ons gewoon onmogelijk om alle scholen in onze buurt echt grondig zelf te bezoeken. Dus het is niet zo dat ik niet achter dat project sta, het is eerder een stap in het duister voor ons…maar dus zoals gezegd hopen we dat we zaterdag volledig overtuigd zijn en dat we de wonderfluit evengoed als eerste voorkeur hadden kunnen geven!
Wij kregen dit jaar een ticketje voor onze dochter in gemeenschapsbasisschool Hazenakker te Gentbrugge. Ze is net drie dagen gestart.
Achteraf bezien hebben we tijdens het opgeven van ons lijstje scholen teveel rekening gehouden met afstand en het aantal beschikbare plaatsen op een school, uit schrik geen plaats te hebben.
Eigenlijk realiseerden we ons pas nadat het verdict gevallen was, dat we gewoon de school waar we het meest achter staan, op de eerste plaats hadden moeten zetten. Stom, maar we hebben ons teveel laten leiden door onze schrik. En dat heeft ons tenslotte vooral een gevoel opgeleverd dat we niet ons gevoel zijn gevolgd.
We willen onze dochter eigenlijk enorm graag naar de Wonderfluit in Sint-Amandsberg sturen, omdat we een groter aanbod van muziek tijdens de schooluren superleuk en heel waardevol vinden.
Ikzelf volgde als kind heel lang muziekschool en daarna ook 3 jaar conservatorium en natuurlijk heeft dat er wel iets mee te maken.
Daarom deze oproep: is er iemand die ongewild een ticketje voor de Wonderfluit bemachtigd heeft, geïnteresseerd om dat te wisselen met het onze voor Hazenakker?
We hebben geluk onze voorkeurschool ligt vlak in de buurt… En we kunnen inschrijven in de school van 1ste keus. Hoewel ik heel blij ben dat het kamperen niet meer hoeft. Ook een elitaire selectie want enkel diegenen die tijd of geld heeft om dagen, weken te kamperen heeft dan de school van eerste keuze. Had ik me ook al afgevraagd wat als je niet toevallig in de buurt woont van de school waar je je kinderen naar toe wil sturen? Schoolkeuze is idd meer dan een kwestie van afstand, en meer nog dan eindtermen, (zoals ik hierboven las) want elke school moet die halen, zijn geloof en ideologie toch zeer bepalend. Ik hoor in mijn omgeving toch heel wat ouders die bvb hun kindje naar een katholieke school moeten sturen hoewel ze zelf niet gelovig zijn. Dat kan toch niet!?
Isabelle, niemand moet zijn kindje naar een katholieke school sturen he. Als je alleen mar gemeenschaps- of stadsscholen op je lijstje zet kom je toch nooit op een katholieke school terecht?
Het probleem met het systeem is dat het een stap is in de juiste richting, maar dat het systeem — hoe goed de bedoelingen ook zijn — botst met het vrije markt-principe waarvan ons onderwijs ten onrechte doordrongen is.
Eigenlijk ga je er, met dit systeem van toewijzingen , vanuit dat alle scholen een passende ideologie hebben en voldoende diversiteit hebben om aan alle zorg- en opvoedingsvragen te voldoen. Jammer genoeg is dat niet zo: de situatie in ons systeem is in die mate scheefgegroeid dat er elite-scholen zijn (en neen, ik heb het niet eens meer over de befaamde sint-scholen, maar over Freinet en co, die eigenlijk de nieuwe scholen van de upperclass zijn — en ik duik alvast weg om uw aller verontwaardiging te ontwijken)en scholen waar de kinderen naartoe gaan uit gezinnen waar aan schoolkeuze minder aandacht wordt besteed. En het is een vicieuze cirkel: iedereen hier (laten we wel zijn: mensen met een mening, die op het internet zitten en hun mening kunnen formuleren, én die in veel geval verschillende scholen hebben vergeleken) wil zijn kind op die paar scholen krijgen. En als dat niet kan, dan is dat echt niet fijn, want we moeten een kat een kat noemen: sommige andere scholen zijn gewoon minder qua kwaliteit.
Dit systeem zou veel meer moeten doorgetrokken worden, dan zou het wel eerlijk zijn. Geen vijf keuzes meer, gewoon een school toegewezen krijgen.
Want: in landen waar er geen vrije schoolkeuze is, zijn er nauwelijks niveauverschillen tussen de verschillende scholen. Allemaal even goed en even slecht, dus het maakt niet zoveel uit.
Edoch: voor je van de vrije schoolkeuze af geraakt,moet je ervoor zorgen dat alle scholen evenveel middelen en mogelijkheden hebben. Zodat alle scholen goede scholen zijn. En je moet van de netten afgeraken, want zo’n ver doorgedreven ideologieën, dat kan niet in een systeem waar kinderen aan een school worden toegewezen. En die eerste stap is cruciaal…probeer je dat maar eens voor te stellen in België: de verzuiling afschaffen. Er zou nogal moord en brand geschreeuwd worden.
Maar vrije schoolkeuze: in een ideale wereld bestaat het niet, volgens mij.