RSSAlle gekheid op een blogje
Gek zijn is zo gek nog niet
Is de waanzinnige iemand die vloekt of zegeviert? Doet het nu pijn of niet? Gisteren was ik met die vragen naar La Conférence de la folie in het Dr. Guislainmuseum getrokken en ik denk niet dat ik antwoorden heb gevonden. Daar ben ik niet rouwig om trouwens. De conferentie – de opener van het festival van Campo ‘de Seizoensarbeiders’ – was boeiend omdat iedere performer of lezer carte blanche kreeg om over het thema ‘waanzin van het spel’ iets te maken. En juist omdat iedere benadering radicaal anders was dan de andere en juist omdat er geen rechte lijn door de lezingen of performances te trekken was, besef ik dat de zoektocht naar antwoorden alleen maar tot krankzinnigheid kan leiden. Of tot kunst natuurlijk. Die vragen waren het brandpunt van de conferentie, en een kompaspunt voor het spel.
Toegegeven, ik heb een fles martini extra dry gekocht. Om te kunnen schrijven over waanzin. Om dichtbij de gekte te geraken. Voorbij mijn schroom. Extra dry om extra te zijn, om een beetje gek te doen. Om uit de bocht te kunnen vliegen. Om mezelf in te kleuren met de stuurloze dingen die ik vanaf nu zal beleven. Of besterven. Je mag kiezen. Besterven ja. Waanzin heeft precies iets destructiefs. Misschien neemt de maatschappij jou de kansen af omdat je gek wordt bevonden. En geraak je daarom in verval. In de veronderstelling dat alle gekken ook kansarm zijn.
Misschien zie ik het verkeerd. Gek zijn is nog zo gek niet, zong de waanzinnige Ramses Shaffy al. Misschien is het wel een zegen. Je hebt een spectrum van mogelijkheden in ieder geval. Zo kun je bijvoorbeeld onder het mom van krankzinnigheid je verantwoordelijkheden ontduiken. Columniste Chris Van Camp verwoordde dat zo grappig op de conferentie: ‘Ja, ik wil wel met je hond gaan wandelen, maar niet schrikken als ik hem aan een boom bind en in brand steek. ’
Aan die fles martini extra dry ben ik nog niet gekomen. Het was al dry genoeg op de conferentie zelf. Als ik rondkeek, zag ik een modaal publiek met beheersbare eigenaardigheden. Soms was er een absurd luide lach, hier en daar een maniakale kuch, maar niets deed mij huiveren van bevreemding. We zaten allemaal braaf op onze stoel te luisteren naar de ‘kopstukken van de waanzin’. Dat allemaal met de nodige intellectuele duiding van bijvoorbeeld regisseur en filosoof Pieter De Buysser. Ik had niet echt een losgeslagen sfeer verwacht, maar evenmin een beheerst salongebeuren. Wat had ik eigenlijk verwacht? Iets over mezelf te leren misschien? Toch vond ik het een geslaagd idee van Campo om de week in te leiden met één grote en ook kunstzinnige vraagstelling over het thema. Ik voel me op een leuke manier bijgestuurd, zonder een bijstuurpil genomen te hebben. We kregen veel stof tot nadenken, en nu is het tijd om ons over te leveren aan de waanzinnigheden van het spel zelf. Dus laat die week maar komen!
Nu ik het toch over Ramses Shaffy zijn lied heb gehad , kan ik evengoed eindigen met nog een tekstfragmentje van ‘De Gek’, een heel mooi liedje trouwens:
“Ver van onzewereld
Ver van onsverdriet
Ver van onsdagelijksleven
En daarom is gekzijn
Zogeknogniet
Datgeluk is nieteeniedergegevenâ€
Na dag 1 ben ik nog van de waanzin verwijderd
Hier speelde de danseres LaraBarsacqeen lethargisch figuur met spasmen. Zelf zei ze dat ze Benny Claessens is, de bedenker van deze performance.
Als je een wolf ‘haasjeover’ ziet springen over een schaap, moet je wel op de conferentie van de waanzin zitten…of je hebt te veel martini gedronken. Dat kan ook. In werkelijkheid was dit een illustratie bij de lezing van Pieter De Buysser die het had over de overlevering van de mens aan speculatie….die lezing ga ik niet navertellen. Ik laat deze foto liever tot uw verbeelding spreken.
Onder de titel Seizoenarbeiders lanceert Campo een nieuw festival van maandag 30 maart tot en met zondag 5 april. Op de Campo-lokaties en het Guislainmuseum bouwen ervaren en minder ervaren theatermakers aan een goedgevuld programma. Louise laat ons achter de schermen mee kijken. Geniet, zonder mate.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Een fles martini om te kunnen schrijven over waanzin, grappig. Mmmm martini.
Ik kijk alvast uit naar de voorstelling van vanavond