Gentblogt

Jodeljazz

dinsdag 31 maart 2009 13u12 | Bruno Bollaert | 3 reacties
Trefwoorden: concert, jazz, Muziek, performance, Vooruit.

Euh? De omschrijving “gelijk een tang op een varken” plopte boven mijn hoofd in een met Las-Vegaslichtjes omkaderd bord zoals in de tekenfilms, aan het eind van deze avond. Ik weet — nog steeds — niet wat ze met elkaar te maken hadden, de beide performances donderdag in de Domzaal van Vooruit, maar hey: ik pik graag twee optredens mee voor de prijs van één. En al zeker als ze tot zo’n geslaagde avond leiden. Laat het ons op Girl Power houden, want als er één ding duidelijk werd, was het wel de onwaarschijnlijke hoeveelheid oestrogeen die op het podium aanwezig was.

“Laughter, orgasms and sneezes, that’s what this tour has been all about“, sloot Carla Kihlstedt het concert van 2 Foot Yard af, en dat leek ons in elk geval een uitstekende omschrijving van het voorbije uur. De groep, met Kihlstedt (zang, viool), Marika Hughes (cello, zang) en Shahzad Ismaily (percussie, gitaar), is niet meteen onder een noemer te vatten. Wij hoorden de stem van Marianne Faithfull, de dynamiek van het Kronos Quartet, de dualiteit van Miranda Sex Garden, en zelfs de sound van het Alan Parsons Project, en terwijl het daar lang niet stopt en de referentie naar de jaren 80 waarschijnlijk geen toeval is, is 2 Foot Yard toch vooral zichzelf.

De muziek van Kihlstedt en de sfeer van het optreden kwamen heel spontaan en vanzelfsprekend over, inclusief de subtiele sexuele geladenheid. Enfin, heel subtiel was die niet altijd, zoals in één van de nummers dat zichzelf onmiskenbaar opbouwde tot een orgasme (zelfs zonder een afsluitende coda te vergeten). Kihlstedt is in een verscheidenheid van groepen actief, waaronder Tin Hat, waarmee ze in 2007 in Vooruit reeds te horen was, en een duoformatie met Satoko Fujii — die in februari in Vooruit te gast was.

Wat volgde na de pauze bevatte een hoge dosis zelfrelativering. Het Zwitsers-Amerikaanse jodelfenomeen Erika Stucky gaf samen met de Zwitserse zangeres Sina een ongedwongen performance die de tijd leek te laten vooruitvliegen. Voor we het goed en wel beseften, werden we door de artiesten gewaarschuwd voor de laatste trein of tram die we ongetwijfeld zouden missen als we voor het encore bleven zitten. Het was inderdaad na elf uur, en in die tijd waren we jodelend over gletsjers getrokken, werden bang gemaakt voor the undead, speelde Stucky King Kong na, en kregen we een aantal covers die zo onaards overkwamen dat ze kippenvel bezorgden. U had nog nooit Muscles (van Michael Jackson, maar gezongen door Diana Ross) op dergelijke wijze gehoord.

Stucky is in haar performance heel erg gedreven, en de vertolkte gevoelens worden nog bekrachtigd door de nonchalance waarmee ze ook haar publiek in haar verhaal betrekt. Voor de toeschouwer worden de meest onwaarschijnlijke situaties geheel geloofwaardig voorgesteld, en dat resulteert in een sterk optreden.

Wat een avond.

Carla Kihlstedt’s 2 foot yard / Erika Stucky & Sina, meegemaakt op donderdag 26 maart in de Domzaal van Vooruit

© 2009 GENTBLOGT VZW