RSSJulie’s House
Twee weken geleden at ik bij de Coffee Lounge een heerlijk stuk tiramisu-taart. De vulling was van de luchtigste die ik al had gegeten, de bodem krokant maar niet hard. Vorige week was er geen tiramisu, maar wel bananentaart, en hoewel ik niet zo tuk ben op het idee van bananen in een taart, liet ik me toch maar verleiden. Minder luchtig dan de tiramisu, maar niet half zo zwaar als de ingrediënten lieten vermoeden. “Ze komen van bij Julie,” vertrouwde Ömer mij toe, “op de Kraanlei.”
Bij Julie hoort een huis — Julie’s House — en een website, en daar ontdekte ik zaterdag dat er ook ter plaatse kan geconsumeerd worden. Meer zelfs, er kan ook gebruncht worden. “Hallo”, zo belden wij zondagochtend, “hebt u nog een tafeltje vrij voor drie? We kunnen binnen een uurtje bij u zijn.”
Julie’s House is knus en gezellig. Links staat een lange toonbank, met eerst die heerlijke taarten en pralines, en dan ook koekjes en muffins en cupcakes. Alles wordt dagvers gebakken, zo vermeldt de kaart, waardoor het mogelijk is dat — naarmate de dag vordert — bepaalde lekkernijen niet meer voorradig zijn. Wij waren er reeds om half tien (op zondag, jawel), dus hadden we keuze te over.
De brunch is eigenlijk meer een soort uitgebreid — en zoet — ontbijt. Geen gerookte zalm of slaatjes, maar voor 13,75 euro per persoon kan u twee gerechten kiezen uit een aanbod van vier, waarbij dan vers sinaasappelsap en koffie of thee worden geserveerd. Met ons drietjes bewandelden we dus de ganse kaart, van spiegelei met toast, langs English Scones (met clotted cream en huisgemaakte confituur) en American Pancakes met maple syrup (met bosbessen — of desgewenst appel of banaan), tot Pain perdu Grandma’s recipe. En eigenlijk hadden we daar niets op aan te merken. Het sinaasappelsap was vers, de koffie mocht probleemloos een cappuccino zijn, de toast was heerlijk crunchy met lekkere boter, de scones waren warm en luchtig. Goed dan, de confituur was misschien net een ietsje te zoet, al is dat een persoonlijke voorkeur, en ging de sinaasappelmarmelade perfect samen met de clotted cream die haastig trachtte weg te smelten op de scone.
Julie maakt alles zelf — op de koekjes, de pralines en de snoepjes na, maar die worden dan weer wel in kleine ateliers op artisanale manier vervaardigd. De taarten zijn beschikbaar in individuele porties, of als volledige taart voor 6 of 10 personen. U kan er overigens niet alleen in het weekend brunchen, maar ook tijdens de week ontbijten, (zoet) middagmalen of afternoon tea genieten. Wij namen nog wat lekkers mee naar huis, en raden u van harte aan om eens langs te gaan en een stuk heerlijke tiramisu te proeven. Wedden dat u ook nog iets mee naar huis neemt?
Julie’s House, Kraanlei 13. Open van 10u tot 18u30 (in het weekend vanaf 9u). Maandag gesloten.
© 2009 GENTBLOGT VZW
De brownie, muffins en scones zijn niet te evenaren!
Ideaal om een stukje taart mee te nemen ook. Of je nu veel koopt of slechts 1 iets, Julie blijft even vriendelijk en spontaan (dat is niet iedereen gegeven)!
Het ziet er misschien wat “chique” uit langs de buitenkant (en binnen) maar echt niet zo duur.
Ze is inderdaad bijzonder vriendelijk. Ik wil er al een tijdje taart gaan eten en dit artikel en de reactie overtuigen me om zeker langs te gaan!
Jammer maar helaas… Na veel goeds te hebben gehoord over deze plek wilde ik het zelf ook eens proberen. Een aangename afternoon tea gaat er altijd wel in en blijft in het Gentse moeilijk te vinden. Groot dan ook mijn ontgoocheling dat een theeliefhebber bij Julie alvast aan het verkeerde adres is, tenzij men zich beperkt tot (overdadig) gearomatiseerde theemengelingen. Goed, dat is wel vaker het geval in de vele koffiehuizen die de stad rijk is. Erg jammer wel toen vervolgens bleek dat de scones een melige nasmaak hadden. Grootst van al was echter de verbazing toen deze scones geserveerd werden met gezoete slagroom. Clotted cream, voor alle duidelijkheid, is een van nature zoete smeerstof op basis van vette en licht gefermenteerde melk en met een stevigheid gelijkend op boter. Iets tussen boter en room in, zeg maar, met een overheerlijk specifieke smaak. Bij navraag bij de bediening bleek men het verschil niet eens te kennen. Op zijn minst erg bedenkelijk allemaal, voor een zaak die zo te koop loopt met haar vermeende authenticiteit.
Nu mogen smaken en kleuren gerust verschillen en zal dit aanbod voor de meeste bezoekers van Julie ongetwijfeld zelfs als ‘bijzonder’ overkomen. Maar wie meent dat in Julie’s huis gaan zitten overeenkomt met het nemen van een ‘heerlijke afternoon tea’, die weet misschien best dat hij/zij hier slechts een bijzonder flauw afkooksel van krijgt.
Al enkele keren taart afgehaald hier en telkens superlekker, de citroentaart met krokante bodem is ongeevenaard.
een echte taart madamme !!!
Op een koude maar zonnige zondag trekken we naar Julies house voor een ontbijt.
Helaas…, een fijne vitrine, leuk en lekker uitziende taartjes komen je te gemoed maar het ontbijt is niet echt wat ik voor ogen had. We nemen plaats in de gezellige zetel achteraan en bestellen na wat wachten twee kleine ontbijtjes en voor de kids elk een pannekoek.
De Engelse pannekoek is wat je vraagt. een pannekoek op een bord, thats it! geen suiker, boter nee gewoon pannekoek. Na vragen krijgen we een mini potje kristalsuiker Mijn ontbijt was een roerei op toast met een baguette. het roerei was ok maar helaas ligt het op een toast van oud brood en komt mijn bagutte vergezeld met enkel confituur. Geen boter, stukje kaas. Geen zout op tafel,…
allemaal eigenlijk niet zo erg tezij je aan de kassa 30 euro ervoor moet ophoesten!
Helaas krijg je niet wat je verwacht als je binnengaat misschien zijn de taarten en scones beter maar mij zien ze er niet meer. Spijtig. Weer een plaats voor toeristen die maar één keer langskomen.
dit geloof ik langs geen kanten julie’s house hun ontbijten zijn gewoonweg verrukkelijk!! moest ik jou zijn ga dan maar snel eens terug en dan zou ik graag weten wat je er dan van vindt
mvg
wij hebben vandaag geprobeerd een koffie en een taartje bij julies-house te nuttigen we hebben er een kwartier gezeten het personeel heeft ons de ganse tijd genegeerd het leek wel of we onzichtbaar waren.
we zijn dus maar weer vertrokken