RSSCement met tranen bereid uit een kleine wereld: Hans Mortelmans
In een ver vakbondsverleden was ik betrokken bij de organisatie van de Open Monumentendag in “ons Huis†op de Vrijdagsmarkt. Ik wist niet waar te beginnen maar door de bevallige steun van Hans Mortelmans, die toen in het AMSAB werkte, kwam er een goeie fototentoonstelling van de grond en werden mijn collega’s opgeleid om als volwaardige gidsen de toestroom van bezoekers die de rijke geschiedenis van dit gebouw wilden leren kennen op te vangen. Ik vond Hans meteen een man van mijn herte en verschillende keer belandden we ook met een trage trappist in de Vooruit.
De cd die Hans voorstelde in het Trefpunt kreeg de treffende titel: “de wereld was kleinâ€. Hij zingt met weemoed maar ook met de nodige hilariteit over een wereld waar er nog geen internet, gsm’s en ipods waren. Over mensen die net in hun alledaagsheid ons confronteren met onze opgefuckte haastigheid. Over mensen die we bijna vergeten zijn en zichzelf niet voorbijlopen.
Mortelmans vindt de vanzelfsprekendheid terug uit:
“Nonkel Georges, den traagsten mens,met nen tragen babbel, gaf ten minste den indruk dat er niks is veranderd,…heel den dag ging hij met lege flessen naar den glascontainer…Zijn haar heeft hij mooi in een zijstreep gelegdâ€
Hans vindt zichzelf helemaal geen folkartiest. Zijn voorbeeld is eerder wereldmuziek van Wannes Van de Velde aan wie hij trouwens in het Trefpunt enkele prachtige odes bracht. De muziek van Mortelmans is heel divers: van swing Manouche tot Cubaanse son, bossa nova en New Orleans:
“d’r zit jazz in de benen van nonkel Staf en daar raakt ‘m ni’ meer van afâ€
Hij zingt in de tongval van Antwerpen en omstreken maar volgens Mortelmans “dan weer zo onzuiver dat een echte Sinjoor er zijn neus voor optrektâ€. In feite zingt hij over typisch Vlaamse thema’s: onze baksteen in de maag, de valse bescheidenheid, de spaarzaamheid, het heilige geloof in orde, regel en fatsoen..:
d’r moet meer orde en regel zijn
-dat lieken hoor ik nu zingen-
de kiekens moeten weer in de ren
’t wordt tijd om de duiven te ringen
d’r moeten lijnen en strepen zijn
waar mensen tussen leven
het kan ni’elken dag kermis zijn
we moeten naar ’t hogere streven
hoera-zo roepen z’allemaal-
voor de restauratie van de moraal
Zelden heb ik trouwens zo’n geboeid publiek gezien in het anders vaak rumoerige Trefpunt, dat Mortelmans deed vol druppelen met zijn pakkende poëzie. Echt waar: ik heb er verschillende spelden horen vallen. Hans, merci je hebt een goed gevoel bij mij opgewekt waar ik nog wel wat op kan teren. Ik aarzelde dan ook geen moment om je cd te kopen.
Een cd afkomstig uit een kleine wereld die om jou te citeren “niet te downloaden isâ€.
En last but not least. De cd is in feite speciaal voor zijn elfjarige dochter gemaakt:
“mijn kind, ge zij‘schoon
parel aan mijne kroon
de klank en het licht van mijn leven
den avond valt vroeg
maar we zitten hier goe
de zon in de rug
met oz’ogen toe
‘ne mens zou er centen voor gevenâ€
© 2009 GENTBLOGT VZW