RSSRobin Verheyen was er. En u?
De trend zet zich voort. Helaas. Onlangs mochten (moesten!) we nog lezen dat Robin Verheyen in zijn eigen stad (Turnhout), met moeite volk weet te trekken. Gisteren in Vooruit was dat jammer genoeg niet anders. Er was mogelijks meer volk tijdens de concerten van Misha Mengelberg, terwijl dat Nederlandse enfant terrible doorgaans toch wel iets minder toegankelijke ‘muziek’ brengt. Zelf laat hij het niet aan zijn hart komen, lezen we in datzelfde artikel: “zolang ik het publiek maar kan laten genieten”. Gisteren zat een groot deel van jazzminnend Gent waarschijnlijk in De Bijloke van Stefon Harris te genieten, en terwijl de keuze tussen beide groepen misschien niet hartverscheurend was, is het ook nog enigszins te begrijpen dat u de zeldzaamheid van Harris-in-Belgium liet primeren op die van Verheyen-in-Gent. Niettemin vliegt Verheyen eerstdaags terug naar New York en kunnen wij alleen nog reikhalzend uitkijken naar de opvolger van Painting Space die voor ergens later dit jaar is voorzien.
Gisteren kregen we overigens een pak nieuw werk te horen, dat hopelijk de weg naar dat nieuwe album gaat vinden. Een aantal van die stukken waren zo nieuw dat ze zelfs nog geen titel hadden, of enkel voorlopige, soms bevreemdende werktitels zoals New York 8, Nah!. Het tweede nummer van de set was een eerder atypisch Lamenting, met een elegische (duh — hoe kan het ook anders met zo’n titel) maar zelfs bijna stroperige melodie er middenin. Voor het overige konden we echter rekenen op de kenmerkende dynamiek en drive van de composities. Boem! en Klop! en andere uithalen die in een eerst voorzichtig aan gezette melodie een paar rake punten weet te stellen. Verheyen treedt in dialoog met Carrothers aan de piano, vecht even met drummer Pallemaerts, en laat vervolgens kort even Thys soleren. Alle muzikanten kregen overigens de kans om even het voortouw te nemen, en de setlist bevatte composities, niet alleen van Verheyen, maar ook van Dré Pallemaerts (TGV), Bill Carrothers (Voice of the People) en Nicolas Thys (Long Island City).
Het was een mooie set, gisteren. Ik was hondsmoe, gisteren, en word al een dikke week geplaagd door een ergens half aanwezige maar zich niet doorzettende migraine, maar ik heb van zowat elk moment (met uitzondering misschien van dat zoetsappige stuk in Lamenting) van dit concert genoten. Uit de rest van de nieuwe stukken onthouden we graag de afsluiters van de eerste set: Leaving Again en Roscoe Padre (als ik dat laatste tenminste goed heb begrepen). Vooral in dat laatste werd heerlijk geduwd en getrokken, en wij lieten ons maar al te graag meeslepen.
U hebt het gemist, jawel. En al kunnen we het excuus ‘Stefon Harris’ nog wel aanvaarden, we raden u toch aan uw ziel te redden door snel Painting Space op te leggen. Hoezo u hebt die niet in huis? Nog niet, mag ik hopen?!
Robin Verheyen International Quartet feat. Bill Carrothers, gehoord op 29 april in de Balzaal van Vooruit.
Getipt! Wagner, Neve, Bartok, vrijdag 1 mei in De Bijloke. Uitverkocht, weliswaar. En ook: The Magic ID / DelVitaGroup feat. Eric Vloeimans, dinsdag 5 mei in de Balzaal van Vooruit. En hou binnenkort vooral ook GentTipt in de gaten.
© 2009 GENTBLOGT VZW