RSSIn de voetsporen van Tia
Woensdag was ik uitzonderlijk thuis. Toen ik ‘s middags vertrok om de kinderen van school te halen en met de fiets op de Vrijdagmarkt passeerde, bleek die vol te staan. Met een podium, veel hekken die duidelijk een parcours vormden en binnen de hekken allerlei atletiektoestellen: van een installatie voor hoogspringen, over kogels om te stoten tot horden.
Aha! dacht ik, dát zullen de kinderen wel leuk vinden, al was het maar om naar te kijken. Mijn plannen voor de namiddag waren direct gemaakt. Niet dat ik toen al wist waar het om te doen was, want ik passeerde maar in de rapte. Maar een klein beetje kijken in de terugweg (toen ik dus niet zo gehaast was) maakte mij duidelijk dat het hier om de actie ‘In de voetsporen van Tia’ ging.
In de voetsporen van Tia is een atletiekinitiatie met sprint/horden, hoogspringen en kogelstoten. 5 namiddagen trekt het initiatief rond in evenveel steden en Gent was als tweede aan de beurt. Vorige woensdag dus. Want na het overweldigende succes van de Belgische atletiekploeg op de Olympische Spelen is atletiek weer helemaal ‘in’ en dus bedachten een aantal initiatiefnemers om het de toekomstige sporters iets gemakkelijker te maken door de atletiekpiste naar hen toe te brengen.
Het initiatief is gericht op kinderen tussen de 6 en 12 jaar, maar naar die leeftijd werd, gelukkig, niet zo nauw gekeken. Toen we gingen informeren om mee te doen, konden de kinderen kiezen tussen een sessie om 15.30 u. of een uur later. Het was 14.35 u., om 17.30 u. moesten we absoluut thuis zijn dus de sessie van half vier was ideaal. De drie oudsten, 10, 8 en 5 j., konden zonder probleem meedoen. Onze jongste mocht met mij aan de kant staan kijken naar grote broers en zus.
We zijn in een rapje eerst nog naar huis gegaan: het voordeel om vlakbij te wonen. Want eigenlijk gingen we gewoon informeren en dus waren de kinderen niet voorzien op een effectieve deelname. We hadden voldoende tijd, dus eerst nog even huiswaarts om de nodige sportkledij aan te doen.
Om 15.30 u. stonden ze dan paraat: sportbroekjes en T-shirt aan, sportschoenen aan de voeten en het borstnummer, dat ze bij de inschrijving gekregen hadden, netjes opgespeld. Samen met de andere kinderen mochten ze zich eerst opwarmen door een paar toertjes, zeer op het gemak, rond de markt te lopen, samen met een instructrice. Ik hield de jongste in de gaten om te zien of het niet te zwaar was voor hem, maar hij gaf geen krimp en deed mee als de groten. Na het lopen werd er gestrecht en werden de kinderen in drie groepen verdeeld: één groep voor kogelstoten, één voor hoogspringen en één voor horden/sprint.
Ik keek naar de kinderen en zag dat het goed was. Er werd rekening gehouden met de verschillende leeftijden, de uitleg en hulp was zeer professioneel en vooral, de kinderen amuseerden zich rot. Geen moment hebben ze mij gezocht in het publiek, zo geconcentreerd waren ze bezig met de uitdagingen.
Voor de volwassenen en kinderen die niet wilden meesporten, waren er ook randactiviteiten. Zo was er een kwis, kon je dansen met Spongebob (jaja, het evenement is in samenwerking met Nickelodeon), was er een optreden van Ell Circo d’ell Fuego en last but zeker not least was er een foto- en signeersessie voorzien met olympische kampioene Tia Hellebaut zelve. Tia liet het zich trouwens niet aan haar hart komen om zelf een handje toe te steken en sommige kinderen persoonlijk tips te geven.
Samen met de Vlaamse Atletiekliga en de Universiteit Gent was er tevens een “testzone” neergezet waar de kinderen getest werden zoals de echte atletieksterren: je loopsnelheid werd gemeten, hoe ver je kon werpen en springen en hoe snel je reflexen waren. Deze testzone was vrijblijvend te doen, los van de initiaties en daar is het, tijdsgewijs, voor mij dan wel een beetje misgegaan.
De kinderen hadden zoveel plezier gehad op de initiatie en wilden dit absoluut nog doen, dus vroeg ik hoe lang het zou duren. ‘Een 20-tal minuutjes maar’ werd mij verzekerd, en dat paste nog net in onze planning. Maar van vooropgestelde tijden kan je niet uitgaan met een groepje kinderen en de 20 minuutjes werden er al gauw 45 en zo kwam het dat, om nog op tijd te komen op onze afspraak, de kinderen hun avondeten in de auto hebben mogen opeten in plaats van aan tafel.
Maar dat was wel het enige minpuntje in de hele namiddag: de kruimels in de auto. De kinderen hadden zich rotgeamuseerd en het duurde ‘s avonds niet lang vooraleer ze in slaap waren.
© 2009 GENTBLOGT VZW