Soeur Sourire
Jeannine Deckers ging in het klooster, bedacht een liedje en kwam op één in de billboard. Ze gooide haar kap over de haag maar zag geen cent van haar succes. Oh, er was nog iets met een lesbische relatie.
Kort samengevat wat ik wist over de zangeres van een liedje dat zich als een oorwurm in je hoofd plant. Dominique nique nique, s’en allait tout simplement routier pauvre et chantant. En tout chemin il ne parle que du bon Dieu il ne parle que du bon Dieu. Nieke stond steeds in de vertaling, een detail misschien maar wel tekenend voor een brave film.
Maar hoe zat het nu juist met Jeannine Deckers? Als ik op de film kan voortgaan, is er eigenlijk niemand die het weet. Ze nam het geheim mee in het graf toen ze zelfmoord pleegde, idem voor Annie, haar vriendin, partner,… afhankelijk van hoe je het bekijkt. Stijn Coninx heeft het dan ook bescheiden over een film geïnspireerd op het leven van Jeannine. Cécile de France zet een overtuigende sterke vrouw neer, één die botst op de grenzen die haar moeder stelt en later botst op de regels van het klooster. Ze weet de sympathie van moeder overste te winnen zodat ze haar gitaar terugkrijgt en voor je het weet scoort ze een hit. Het levert grappige momenten op, zoals wanneer de nonnen bij de verkeerde Philips binnenstappen. Maar de Jeannine Deckers uit de film laat zich ondanks haar naïviteit niet uit het lood slaan. Ze wil meer weten, maar botst tegen de muren.
De cast voor deze film werd zorgvuldig geselecteerd, weliswaar in het bekende rondje. Chris Lomme als moeder overste, Cécile de France klinkt misschien minder bekend in Vlaamse oren, maar ze is een instituut in de Franstalige filmwereld. Filip Peeters is de ideale manager voor Jeannine Deckers wanneer ze het probeert te maken na het verlaten van het klooster. Hij boezemt genoeg vertrouwen in maar voor de kijker heeft hij altijd dat je m’en fous-kantje. Het doet zeker raar om Jan Decleir in het Frans te horen, maar ik betwijfel of de meerderheid van de kijkers een Vlaams accent weet te horen bij hem of de rest van de Vlaamse cast. Het zijn details en enkel een kniesoor valt er over.
Na het zien van de film kan ik niet anders dan meevoelen met Jeannine Deckers. Ze was zeker wel een sterke vrouw maar de maatschappij was er nog niet klaar voor, leek het wel. Stijn Coninx vertelt haar verhaal in een onderhoudende film. Het blijft al bij al nogal braaf, maar één van de betere Vlaamse films, zeker weten. De film raakt een gevoelige snaar.
Soeur Sourire, te zien in Kinepolis en Sphinx
© 2009 GENTBLOGT VZW