Gentblogt

Rêverie festival

zaterdag 16 mei 2009 10u54 | San (tekst), Charles Strijd (beeld) | 3 reacties
Trefwoorden: dans, festival, reverie.

Van 15 tot 17 mei 2009 staat theater Willemsfonds op de Vrijdagmarkt in Gent bol van de hedendaagse dans. Verschillende dansmakers uit meerdere landen komen naar Gent om hun visie op hedendaagse dans te laten zien. Een unieke mogelijkheid voor het publiek om een kijkje te nemen en te zien hoe de toekomst van de hedendaagse dans zich vorm zal geven.

Rêverie heeft als doel de afstand te overbruggen die er bestaat tussen kunstenaar en publiek, naast het doel om beginnende dansmakers een kans te geven zichzelf en hun werk te presenteren. Om dit te bereiken is Rêverie niet zomaar een festival waar de kunstenaar zijn ding doet en weer naar huis gaat. Er wordt tijdens de drie dagen van het festival actief vier voorstellingen gegeven waarbij wordt gezocht naar manieren om te communiceren en dialoog te openen.

Het programma van Rêverie geeft mogelijkheden om op verschillende manieren met dans bezig te zijn. Er zijn meerdere voorstellingen gebracht door dansmakers die gekozen zijn omdat zij als beginnende makers, stukken maken die uniek zijn en het publiek verschillende invloeden binnen de hedendaagse dans laten zien.

Op zaterdag om 15u is er een familievoorstelling: KaDanz (België) brengt Droom, een voorstelling waarbij het publiek kennismaakt met moderne dans, een nieuwe ervaring voor vele jongeren. Sporen, een productie in residentie (Belgium), is een associatieve dansproductie over de keuzes bij “twintigers”.

Bovendien is er op de zondag een unieke mogelijkheid om een kijkje achter de schermen te nemen. U kan immers, volledig gratis, gaan kijken bij de open repetities die om 13u30 gehouden worden bij De Ingang en misschien neemt u zelfs deel aan één van de workshops. Om 18u30 is er dan een debat over de diversiteit in de dans. Om hieraan deel te nemen hoef je geen dans‘freak’ te zijn. Iedereen die wil weten of al weet hoe de diversiteit in dans gestimuleerd kan worden is welkom.

Doorlopend is er de fotoexpositie van dansfoto’s door Freya Braeckman te bekijken in de kelder van het Lakenmetershuis/Willemsfonds.

Een dansfestival, daar kon ik niet op afwezig zijn en samen met huisfotograaf Charles heb ik de eerste voorstelling bijgewoond. Zes voorstellingen stonden op het programma en ik kan u nu al zeggen, het was de moeite.

Shimrit Golan uit Israël opende met Night Watcher, een eigen choreografie. Intens en krachtig van begin tot einde: het begin met de videobeelden, de trage start met ingehouden kracht en de expressieve dans. Eerst een deel op muziek van Godspeed You! Black Emperor, daarna op A Man Asleep, een tekst van George Perec. (nog te zien zaterdag, 20u)

Nicola Dias uit Portugal stond in voor de choreografie van (V1)4 (die ‘V’, dat moet eigenlijk het teken voor vierkantswortel zijn, maar dat lukt hier niet; maar laat dat nu geen bezwaar zijn) en danste deze samen met Mariana Bartolo, Isabel Costa en Andrea Roque. Op muziek van Mono dansten ze als vier individuen die op het eerste zicht weinig met elkaar van doen hebben. Toch komen ze hier en daar met elkaar in aanraking zij het niet altijd door rechtstreeks contact maar eerder via interactie. Het gaf een nogal schizofrene indruk, wat dus ook de bedoeling was. (nog te zien zaterdag, 20u)

Janne Eraker uit Duitsland deed de choreografie van Low Lux 3, gedanst door Ans Kanen. De choreografie is gebaseerd op een onderzoek van het gebruik van licht tijdens de dans. Het resultaat is hallucinant en fascinerend en eigenlijk vooral heel mooi.

Shana Simmons, origineel afkomstig uit de VS maar nu studerend in London, is de choreografe van What is your…. Samen met mede studiegenoten Hannah Chadwick en Anastasia Kostner stond zij ons na de pauze op te wachten, evenals een tiental mensen uit het publiek. Het werd een onderzoek naar de persoonlijke ruimte van de danser en die van het publiek en hoe interactie tussen de twee tot stand kan komen. Een heel leuke en uitdagende voorstelling, want het bleef niet bij de mensen die al op het podium stonden. Voor de drie dansers waren ook de mensen die nog in de zaal zaten even goed deel van hun voorstelling en werd iedereen er zoveel mogelijk bij betrokken. Het aangename was dat de dansers hun vragen stelden al fluisterend en op een manier waarop je niet gegeneerd zou zijn om neen te antwoorden. Een aanrader. (nog te zien op zondag, 20u)

Tom Baert was de enige man én enige Belg vanavond. Op muziek van Arvo Pärt bracht hij een eigen choreografie, The Urgency of the Color Red, die ons een inzage gaf in het leven van iemand anders. De danser leek zo geabsorbeerd zodat je als publiek de indruk kreeg binnen te kijken in een privé voorstelling, alsof je iets zag dat niet voor jou bestemd was. Plots leek hij te merken dat wij keken en alhoewel hij verschoot leek hij het leuk te vinden en ging hij door. (nog te zien op zondag, 20u)

Tadam Company uit het Verenigd Koninkrijk sloot de avond met 3 Times 2. Elke menselijke interactie is in feite het ontmoeten van twee individuen. Elke ontmoeting resulteert in iets nieuws en origineel. Zo kregen we 3 voorstellingen van telkens twee mensen en naarmate de combinatie van de duo’s veranderde, veranderde ook de dans. (nog te zien op zondag, 20u)

En nu rap jullie tickets gaan kopen!

Meer info op www.festival-reverie.be

© 2009 GENTBLOGT VZW