Gentblogt

Drag me to hell

zaterdag 27 juni 2009 19u00 | josie | 1 reactie
Trefwoorden: Decascoop, Film, horror.

De zomer is in de stad, dat merk je aan zowat alles; de stijgende hormoonspiegels van de aan de schoolbanken ontsnapte tieners, de beachparties, de uitpuilende terrasjes, het einde van het culturele seizoen, het aftellen naar de Gentse Feesten en vooral, de zoele temperaturen. En hoe blij ik net de intrede van de zomer en bijbehorende geneugten ook ben, toch kan een dosis zomer-tegengif zo nu en dan geen kwaad. Zoals bijvoorbeeld een avond in de donkere aircozalen van de Decascoop met een alles behalve zonnige horrorfilm.

Met ‘Drag me to hell’ keert regisseur Sam Raimi terug naar zijn horrorroots, iets wat mij zo benieuwd maakte dat ik al bijna aan de zaal stond te drummen eer deze film uit was.

Toen de film begon, dacht ik eerst dat we nog maar aan de trailers zaten, aangezien de voertaal op het scherm Spaans was en het verhaal zich ook nog eens in een andere tijd situeerde dan ik had verwacht. Wat later bleek deze flashback wel degelijk tot het verhaal te horen. In dat verhaal wordt de ijverige all American blonde Christine door haar baas onder druk gezet om in haar job als bankbediende wat harder uit de hoek te komen. Anders zou haar verdiende promotie wel eens naar de akelige slijmbal Stu kunnen gaan. Maar van bij de eerste poging om wat gemener te zijn, is het prijs. Het oude vrouwtje Sylvia Ganush verandert in een feeks recht uit de hel wanneer ze haar lening niet krijgt. En dan moet het ergste nog komen, meer bepaald de vloek die de oude zigeunervrouw uitspreekt over Christine.

Kort na een bizarre aanvaring met de zigeunervrouw in de parkeergarage van de bank, beginnen er immers vreemde dingen te gebeuren. Voorwerpen die bewegen zonder reden, rare geluiden die niemand anders hoort, akelige dingen. Ondanks de lacherige reactie van haar vriend, zoekt Christine een ziener op. Volgens deze figuur is Christine vervloekt en zal de Lamia, een demoon in de vorm van een geit (!) haar ziel komen halen, maar niet na eerst drie dagen op een sadistische manier met zijn slachtoffer gedold te hebben. Niet echt het nieuws waar de arme Christine op hoopte dus. Maar uiteraard geeft ze zich niet zomaar gewonnen en begint een race tegen de klok om die Lamia op andere gedachten te brengen. En ondertussen niet in het gekkenhuis opgesloten te worden door haar sceptische omgeving natuurlijk.

De gebruikte horror is een typische combinatie tussen het publiek laten schrikken door onverwachte gruwelijke dingen (wat in mijn geval helaas veel minder goed lukte dan ik had gehoopt om eerlijk te zijn), enkele degoutante beelden (nooit gedacht dat een vals gebit zo angstaanjagend vies kon zijn) en een behoorlijke dosis humor van het genre ‘er ver over’. Naar mening is het aandeel humor net iets te groot, wat afbreuk doet aan de angstaanjagende delen en de film helaas een pak minder griezelig maakt. Maar natuurlijk wel behoorlijk amusant.

Het verhaal is zeker geen stof voor wereldliteratuur en niet altijd zo realistisch, maar voor dit genre toch wel voldoende om de film te dragen, en hoofdactrice Alison Lohman doet het bijzonder goed als geemancipeerde screamqueen. Ideaal dus voor een ontspannende avond lachen en griezelen, maar net iets minder goed dan ik eigenlijk had verwacht.

Drag me to Hell, gezien in Decascoop op 26/06/2009

© 2009 GENTBLOGT VZW