RSSGent Jazz, dag 1: professioneel entertainment
Reeds ruim op voorhand viel er op de website van het Gent Jazz festival te lezen dat de voorverkoop voor de openingsavond met B.B. King was afgesloten. Er stond nadrukkelijk ook bij dat er op de dag zelf aan de kassa wél nog tickets beschikbaar zouden zijn. Bij vorige edities waren daar misverstanden rond ontstaan, maar voor elke festivaldag blijven er tickets te koop aan kassa, aldus de organisatie. Hoewel de verkoopscijfers nog niet gekend zijn, kunnen we alvast stellen dat het met de opkomst goed zat. De tent zat bomvol, enkele dapperen zetten zelfs stoeltjes bij op het terras achteraan, net buiten de tent, hoewel een aantal regenvlagen toch even dwars kwamen liggen. Zelfs van bij het eerste concert om 18u30, ruim vier uur voor het optreden van legende B.B. King, was de tent mooi gevuld. Meegenomen voor de jongens van Bender Banjax, die vorig jaar het Jong Jazztalent Gent councours hadden gewonnen en traditiegetrouw Gent Jazz mochten openen.
Bender Banjax is de groep rond pianist Christian Mendoza –de verwijzing naar Lady Linn is vooralsnog onvermijdelijk– en saxofonist Erik Bogaerts –die voor de composities zorgde. Vorig jaar werden drummer Stijn Cools en bassist Axel Gilain aan de groep toegevoegd, en die zijn ondertussen mooi ingewerkt. Mendoza speelt (zoals het een jonge jazzmuzikant eigenlijk betaamt) in tal van groepjes, en mag met zijn eigen Christian Mendoza Group de Belgische eer gaan verdedigen op Tremplin Jazz d’Avignon wedstrijd in augustus. De jury van het Jong Jazztalent heeft duidelijk haar werk goed gedaan, vorig jaar, want deze groep stónd er duidelijk op zijn plaats, gisteren op dat grote podium. Goed dus, dat er al zoveel volk in de tent zat, dat nu ook met hun muziek heeft mogen kennismaken. Als u het gemist hebt, dan kan u ze nog twee keer gratis aan het werk zien, als afsluiter van Jong Jazztalent dit jaar, op 19 juli aan de ingang van het festival, en aan het einde van de Gentse Feesten op de dag van de lege portemonnees in het Duvel-Droomschip. Volgend seizoen (in november 2009) trekken ze door het Vlaamse land met de JazzLab Series (op 10/10 in Vooruit).
Eerder dit jaar brachten zangeres China Moses en pianist Raphaël Lemonnier het album This One’s For Dinah uit, een hommage aan Dinah Washington. Moses is de dochter van Dee Dee Bridgewater, die zelf al tijdens een vorige editie van het festival optrad. De zangeres was uitstekend geprogrammeerd op de overgang tussen Bender Banjax en hoofdact B.B. King, en slaagde er moeiteloos in om de hele zaal mee te krijgen. Het repertoire bevatte klassiekers van Cry Me A River tot What a Diff’rence a Day Makes, die ze telkens bijna verontschuldigend aankondigde. “This is our version, I hope you can forgive us.” Haar stem neigde soms net iets te veel naar Eartha Kitt, maar zonder eigenheid te verliezen. Het publiek was terecht gecharmeerd door de zangeres. Het hoeft niet steeds een heuse ontdekking zoals Melody Gardot te zijn.
Maar hoewel het uitstekend werd opgewarmd, kwam het publiek eigenlijk voor B.B. King. Een legende zoals deze bluesgitarist moet deftig ingeleid worden, dus de muzikanten kregen een introtijd van twee nummers. De zaal barstte los toen B.B. King eindelijk zelf binnenkwam en een charme-offensief inzette dat de rest van het optreden zou blijven duren. De gitarist strooide naarstig plectrums in het publiek, en ontpopte zich bij momenten als een heuse stand-up comedian. Gezeten dan wel, want zijn knieën lieten hem niet meer toe om nog een gans concert recht te staan. Niet erg, vonden wij met de rest van het publiek, zo lang zijn vingers maar over de snaren kunnen glijden.
De professionaliteit en geliktheid droop van de set, met overbekende nummers zoals Everyday I have the blues en afsluiter Thrill is Gone. Boogie Boy –Paul Ambach– mocht ook even het podium op, er werd nog meer gegrapt, en de sfeer was niet stuk te krijgen. De organisatie mag (terecht) tevreden zijn met zo’n eerste dag, waarmee hopelijk de toon is gezet voor de rest van het festival.
Vanavond is het uitkijken naar het Brussels Jazz Orchestra, The Music of Nina Simone, en vooral –maar dat is een peroonlijke voorkeur– Fred Hersch. Wij brengen morgen alvast opnieuw verslag uit.
Gent Jazz, 8-12 & 16-19/07. Vergeet ook het Jong Jazztalent Gent concours niet, elke festivaldag van 12u15 tot 14u.
—
Bender Banjax
Christian Mendoza (piano), Erik Bogaerts (saxofoon), Stijn Cools (drums), Axel Gilain (bas)
China Moses
China Moses (zang), François Biensan (altsax), Raphaël Lemonnier (piano), Patricia Lebeugle (bas), Jean Pierre Derouard (drums)
B.B. King
B.B. King (gitaar, zang), Stanley Abernathy (trompet), James Bolden (trompet), Dennis Charles (gitaar), Tony Coleman (drums), Melvin Jackson (saxofoon), Walter King (saxofoon), Reginald Richards (bas)
© 2009 GENTBLOGT VZW
Mooi verslag en prachtige foto’s van een uitzonderlijke avond
Inderdaad een mooie avond met een geleidelijke overgang van jazz naar blues. Het hoogtepunt zat in het midden omdat het optreden van B.B. King de spanningsboog van het vorige concert miste. Doordat de man elk nummer inleidde met een ellenlange uitleg, ging de vaart uit de show. Eerst zijn de grappen nog leuk en als King in het daarop volgend nummer toont dat hij nog steeds kan overtuigen met gitaar en zang, overheerst het tevreden gevoel dat je naar één van de laatste grote bluesmen zit te kijken. Op den duur begin je te beseffen dat al dat gepraat ten koste gaat van het echte werk. Als je de eindbalans maakt, weet je dat je weinig spetterende gitaarsoli hebt gehoord. En als het nu eenmaal zo is dat hij het niet meer kan opbrengen dan had hij beter wat meer gezongen of de band laten spelen. Toch blijft de balans positief omwille van de professionele aanpak van deze levende legende en het gevoel dat je misschien voor de laatste keer erbij kon zijn.