RSSGent Jazz, dag 2: power
Het was alweer dik prijs, gisteren in de tent van het Gent Jazz festival. Hoewel de zaal (net) niet zo vol zat als bij B.B. King, was het publiek alweer talrijk en vooral: enthousiast. Meer nog zelfs dan op de eerste dag, zo vonden wij. Logisch ook, gezien de affiche: what’s not to like? Gisteren was een dag met zowel mainstream als iets uitdagender jazz, en die laatste had recent heel wat media-aandacht gekregen met verwijzing naar het spectaculair goede optreden op Jazz Middelheim, in 2005. Voor een volgende keer mogen ze gerust naar Gent Jazz verwijzen.
Om te beginnen was er het BJO, ofte Brussel Jazz Orchestra, dat de finale van een compositiewedstrijd op het publiek afstuurde. Een aandachtig publiek, dat voor de gelegenheid meteen ook een prijs mocht toekennen. (“Dat stuk met die trompetsolo”, eiste de zoon, die zich bovendien toch reeds het deelnemingsformulier had toegeëigend.) Masuda Sakiko (Japan), Jan Torkewitz (Duitsland), Veli-Matti Halkosalmin (Finland) en Nicolas Schriefer (Duitsland) waren de vier finalisten, en een internationale jury –verscholen achter een tafel vlakbij de mengpanelen (de beste plaatsen volgens kenners)– deelde de prijzen uit.
Voor een goede componist is het altijd dankbaar om voor zo’n orkest te mogen schrijven, er valt altijd veel op te bouwen en te partitioneren, zonder het geheel uit het oog te verliezen natuurlijk. De jury was het met het publiek eens, want de winnaar van de competitie ging ook met de publieksprijs lopen. Masuda Sakiko won met haar stuk Under the Rose, dat in het repertoire van het BJO wordt opgenomen.
Wij keken met minstens zoveel spannng uit naar het concert van Fred Hersch, die met hetzelfde trio +2 als in Middelheim destijds, zijn opwachting maakte. Het duurde heel even voor de muzikanten echt opgewarmd waren, maar eenmaal zover, was er geen houden meer aan. Hersch –die al bijna 20 jaar HIV-positief is, en daar nooit een geheim van heeft gemaakt– bracht het grootste deel van 2008 ziek door, en doet dit jaar slechts een heel beperkt aantal steden aan op zijn tournee. De muziek hoefde niets aan kracht of melodie in te boeten, al was het duidelijk dat het concert veel van Hersch heeft gevergd. Reeds bij het begin van het applaus verdween de pianist van het podium, mogelijks om verdiende rust op te zoeken. De groep speelde het grootste deel van de nummers van zijn album Fred Hersch Trio +2 (een aanrader), waaronder Miss B. en A Lark. Wij zitten vandaag al de ganse dag het slotnummer Down Home te neuriën, opgedragen aan Bill Frisell (die u vandaag aan het werk kan zien met McCoy Tyner).
U bent een enthousiast publiek. En dan hebben we het niet noodzakelijk over die ene meneer die terecht, maar geheel eenzaam, besloot Fred Hersch een staande ovatie te bezorgen. Neeneenee, we hebben het wel degelijk over het Nina Simone Tribute. Het is natuurlijk waanzinnig om de ene na de andere zangeres-met-fantastische-stem het ene na het andere fantastische liedje te horen vertolken. En dan kwamen ze tot slot nog allemaal tesamen op het podium ook (hoewel ik er vlak voor stond, heb ik die zangpartij gemist, daar ik iets te druk bezig foto’s te maken). En dan zingt u nog mee ook, wanneer daar halvelings om wordt gevraagd.
Geheel verbazingwekkend was het echter, hoe dat iets te langdurige gepraat van Al Shackman –de man had dan ook 52 jaar ervaring om over te vertellen– helemaal geen domper op de vreugde zette. Het zat dan ook uitstekend in elkaar, dat concert, van I Loves You Porgy over To Be Young, Gifted and Black tot de meest populaire hit My Baby Just Cares for Me. Simone, dochter van, mocht afsluiten met Suzanne van Leonard Cohen. En stuurde u daarna tevreden de nacht in.
Vandaag –zou men kunnen verzuchten– is het eindelijk aan de jazzliefhebber pur sang. Zo meteen begint Aka Moon, en dan Randy Weston, en dan McCoy Tyner. Mét Bill Frisell. Niet te missen.
Vergeet overigens niet dat er na afloop van de concerten ook nog jamsessies plaatsvinden in de middeleeuwse kelder van het NH Hotel Gent Belfort (vanaf 23u30). U treft er vaak muzikanten aan die u even daarvoor op het podium hebt gehoord, en de jams worden (in)geleid door het Bart Van Caenegem Trio: Bart Van Caenegem (piano), Jos Machtel (bas) en Toni Vitacolonna (drums). Tijdens het tweede festivalluik (16-19 juli) zorgt Moiano voor de jamsessies in het NH Hotel.
Gent Jazz, 8-12 & 16-19/07. Vergeet ook het Jong Jazztalent Gent concours niet, elke festivaldag van 12u15 tot 14u.
—
Brussels Jazz Orchestra International Composition Contest
Frank Vaganée (altsaxofoon, sopraansaxofoon, fluit), Dieter Limbourg (alt- en sopraansaxofoon, klarinet, fluit), Kurt Van Herck (tenor- en sopraansaxofoon, klarinet, fluit), Bart Defoort (tenor- en sopraansaxofoon, klarinet), Bo Van der Werf (baritonsaxofoon, basklarinet), Marc Godfroid (trombone) Ben Fleerakkers (trombone), Lode Mertens (trombone), Laurent Hendrick (bastrombone), Serge Plume (trompet, bugel), Nico Schepers (trompet, bugel), Pierre Drevet (trompet, bugel), Jeroen Van Malderen (trompet, bugel), Carlo Nardozza (trompet), Bart Van Caenegem (piano), Jos Machtel (bas), Klaas Balijon (drums)
Fred Hersch Trio + 2
Fred Hersch (piano), John Hébert (bas), Nasheet Waits (drums), Tony Malaby (saxofoon), Ralph Alessi (trompet)
Sing the Truth: The Music of Nina Simone
Dianne Reeves (zang), Lizz Wright (zang), Angelique Kidjo (zang), Simone (zang), Al Shackman leading the Original Nina Simone Band
© 2009 GENTBLOGT VZW
Volledig mee eens, Bruno. Ik heb er zeer van genoten, vooral van ‘sing the truth’ (en eh… hallo Lizz Wright!)
Oh ja, Simone, wát een performer!
helaas geen gnetjazz voor mij dit jaar, maar keep up the good work Bruno!
Voor mij was het mijn eerste Gent Jazz, en nu al staat vast dat ik volgend jaar terug kom!
Chapeau ook Bruno, om zowel aandachtig de muziek te beluisteren als zo’n knappe foto’s te nemen. Ik heb je tijdens Fred Hersch vijf minuten in de gaten gehouden. Hoe doe je het, op zoveel zaken tergelijk concentreren?
Deze dag was geslaagd over de hele lijn. De compositie Under the Rose van Masuda Sakiko viel terecht in de prijzen. Tijdens het concert gaf het reeds de beste indruk. Merkwaardig genoeg leek het nog beter geworden toen de opnames nogmaals afgespeeld werden tijdens de prijsuitreiking, beter ook dan het eigen repertoire van BJO. Wel grappig hoe de Japanse de indruk gaf dat de prijzen haar onverwacht overvielen, zo onwennig gedroeg ze zich tijdens de uitreiking. Fred Hersch zorgde voor het subtiele intermezzo. Ik zag er naar uit omdat ik het vorige concert op Middelheim ook gezien heb en daarvan erg genoten. In mijn herinnering was dat vorige concert pittiger. Wat er van zij, het was een van de hoogtepunten van de dag naast de wervelende show die de dames brachten. Allemaal goede stemmen en sterke performers, die schitterende dingen deden. Overigens vond ik het gepraat van Shackman minder storend dan van King omdat het gebeurde tijdens de overgang van de ene zangeres naar de andere. En het bracht ook goede herninneringen naar boven aan het ene concert van Nina Simone zelf dat ik een hele tijd terug mocht meemaken.