RSSPuppetbuskers 2009: gezien op maandag 20 juli
Een redelijk kort verslagje vandaag. Niet dat ik gisteren niets gezien heb, maar zoals jullie inmiddels weten, verdelen wij een beetje de voorstellingen zodat we telkens verslag kunnen uitbrengen over de allereerste voorstelling van een productie, om jullie een idee te geven over wat er allemaal te zien is. En gisteren stond op de binnenkoer van het EFTC maar één ‘nieuwe’ voorstelling geprogrammeerd, vandaar.
Sinds enkele jaren heeft het International Puppetbuskersfestival er een nieuw luik bijgekregen, de speciale prijs “Jong Talent”. Het is de bedoeling om jong talent en beginnende figurentheaterspelers de kans te geven om naar buiten te komen, om voor een internationaal publiek te spelen, om elkaars werk te leren kennen en om elkaar te ontmoeten. Woensdagnamiddag is in het EFTC zelfs de volledige programmatie gewijd aan het Jonge Talent, maar Ivan vertelt u daar later deze week meer over.
Het stuk Kami en Kamu van Systaime d’Art was ook een voorstelling in het kader van Jong Talent. Een man op het podium bespeelt vreemdsoortige slaginstrumenten, waaronder een udu en een HAPI drum. Ondertussen schrijden op de binnenkoer twee mensen richting podium. Op hun hoofd een groot pak.
Ze installeren zich op het podium, nemen hun pak op schoot en … plots komen die pakken tot leven. Er worden twee figuren ‘geboren’. Ze onderzoeken met verbazing hun eigen lichaam, waarna ze elkaar in het vizier krijgen. Dat is pas iets vreemds …
Het is een woordeloze productie en er wordt gespeeld met latexpoppen. Visueel is het geheel geslaagd, maar helaas kon de voorstelling zelf mij maar matig boeien. En blijkbaar blijft het mode in het theater om op het podium met water te spelen.
Nog te zien op woensdag 22 juli om 16.15 u. (EFTC)
© 2009 GENTBLOGT VZW
het ziet er visueel inderdaad echt mooi uit: maakt mij nieuwsgierig…
Wat bedoel je? Dat het op het eerste zicht mooi klinkt, of dat het er op het gehoor goed uitziet?
neen, dat het er visueel zeer spannend uitziet op de foto’s: ik vind de kleuren en de poppen echt mooi.
De aandacht van het publiek, kinderen die met ingehouden adem volgden,de vloeiende samenhang tussen muziek en bewegingen,de poezie die van de communicatie tussen Kami en Kamu uitging en de intimiteit van het einde, maakten de voorstelling voor mij zowel visueel als auditief tot één van de hoogtepunten van het festival !