RSSEen babbel
Een ouder Nederlands koppel was naar Gent afgezakt om naar het ‘Lam Gods†te komen kijken. Zich van geen kwaad bewust dat ze verzwolgen zouden worden in het grootste volksfeestgebeuren van Europa. Ik geraakte met hen in gesprek op een terrasje van den Hooiaard. Vriendelijke mensen van eenvoudige komaf. Ze verbleven hier voor een tijdje in het huisje van een bevriend stel. En ze vertelden er meteen bij dat ze hier een paar dagen langer gingen blijven dan ze aanvankelijk hadden gepland onder het motto dat ze ‘zo’n leuke stad best wel wat beter wilden leren kennen’.
De bootjes hadden ze al gehad. Ze snakten echter naar meer. Ik vertelde hen dat er ook tijdens de Feesten tal van wandelingen worden georganiseerd om Gent beter te leren kennen. De vrouw griste een notaboekje uit haar tas en noteerde wat suggesties die ik haar gaf. Ik vertelde haar over de dagelijkse interculturele wandelingen van Democratie 2000. Maar ook over de wandelingen van vzw De Trap die een meer historisch karakter hebben. Ik gaf hen mijn programmaboekje van de Feesten. En werd prompt getrakteerd op mijn lievelingsbiertje. Hetgeen ik uiteraard niet durfde af te slagen. Beleefd als ik ben! We keuvelden nog wat door over Karel V en de stroppendragers, het rebelse van de doorsnee Gentenaar, het Patershol, Gent als eerste textielstad tijdens de Industriële Revolutie met zijn beluiken en het ontluikende socialisme (én anarchisme), het dagdagelijks reilen en zeilen in een universiteitsstad als Gent. Om vervolgens over te schakelen op een ander gespreksonderwerp. Het prijskaartje van dit alles! De Feesten zijn weliswaar grotendeels gratis, maar als je hier dagenlang rondloopt wordt de knip van de geldbeugel toch behoorlijk veel gebruikt!
En toen ik hen verhaalde dat de laatste dag van dit gebeuren traditioneel ‘de dag van de lege portemonnees’ wordt genoemd knikten ze glimlachend begrijpend. Toen scheidden zich onze wegen. Nadat ik hen de weg had gewezen naar een restaurant waar ze de Zeeuwse mosselen heerlijk bereiden en in een aangename sfeer serveren. En ook dat kan ik weten want ik heb er nog enkele jaren als ‘plongeur’ gewerkt. Tijdens de Feesten. Ik troostte mij met de gedachte dat de wegen van mensen die verknocht geraken aan deze stad zich vroeg of laat nog wel eens zullen kruisen.
© 2009 GENTBLOGT VZW
graag de zeeuwse mosselresto tip ;-) aub
Je had hen natuurlijk ook de fantastische Vizit-wandelingen kunnen aanraden :)
Carlos Quinto, Kammerstraat
Goeie ambassadeur!
ergens gelezen dat de gentenaars maar op de vierde plaats staan als meest trots op hun stad. onbegrijpelijk.
in de tijd dat ik in gent verblijf heb ik al tientallen stadsplannetjes gegeven aan buitenlanders, westfluten inbegrepen, en die komen steeds terug.
oh ja, mosselen die nu 2euro per kilo kosten, verkopen aan 19euro per portie, daar heb ik met alle begrip voor de middenstandslogika, geen lust in: die eet ik thuis.