RSSMiramirO, dag 1
Ik keek er weer enorm naar uit, naar het begin van MiramirO. Donderdagmiddag begon het te regenen. Mijn vrouw zei: “Allez, da’s fijn, dan zal er hopelijk niet zo veel volk zijn en dan is het misschien het eerste jaar dat we iets meer dan een glimp gaan kunnen opvangen van ‘t straattheater op ‘t Spaanskasteelplein en dat we nog wat anders gaan zien dan slechts een bos van lange benen.” Het is inderdaad een groot nadeel aan die locatie, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het Braunplein waar een tribune is.
Voor de voorstelling van Mine de Rien waren we zelfs een kwartier vóór aanvang aanwezig, maar het publiek stond toen al vijf rijen dik. Ikzelf ben gelukkig niet van de kleinste maar mijn vrouw en kindjes hebben er weer niet veel van gezien. Toch hebben we nog enkele zeer leuke dingen kunnen bekijken op donderdag.
Om 14u waren we al in de Veldstraat om er te gaan kijken naar “het huisje” dat er van 13 tot 17u te bezichtigen was. “Baby, where are the fine things you promised me?” is een installatie en performance van de Nieuw-Zeelander Stephen Bain. Elke voorbijganger is razend benieuwd wat er zich in het huisje afspeelt, toch durft niet iedereen zich bukken of gaan liggen om door een raampje te gluren. Wie dat wel doet, wordt gegarandeerd aangesproken door bewoner Stephen.
Geen dwerg maar een uit de kluiten gewassen manspersoon die behoorlijk elastisch moet zijn om zich te kunnen draaien in dit huisje. Ik had met hem een leuke babbel en ik vroeg hem onder andere wat hij doet als hij naar het toilet moet… “that’s my big secret” zei hij. Het huis van binnen is prachtig ingericht, als een echt kabouterhuisje. Stephen doet overigens veel meer dan met de binnengluurders babbelen, hij speelt soms muziek, maakt hapjes klaar, deelt kopjes thee uit, enz.
Gezien op: 23 juli (Veldstraat, 13-17u)
Nog te zien op: 24 juli (Veldstraat, 13-17u), 25 juli (Sint-Jacobs, 18-22u), 26 juli (Gandastraat, 17-21u)
website
Op het Spaanskasteelplein mochten 2 geschifte stadswerkers het straattheaterfestival openen: ‘Hek’ is een straat-act van de Nederlanders ‘de Stijle, Want…’. De 2 acteurs zijn fantastisch op elkaar ingespeeld, hun timing zat perfect. Er gebeurt nauwelijks iets en toch is het zeer hilarisch allemaal. Ze verplaatsen een dranghek of ze verplaatsen zichzelf rond het dranghek, ze betrekken het publiek erbij of houden de toeschouwers op een afstand (daarvoor dient een dranghek) en er loopt uiteraard vanalles in ‘t honderd. Je kan ze vrijdag nog zien, zeker doen!
Gezien op: 23 juli (Spaanskasteelplein, 16u)
Nog te zien op: 23 juli (Sint-Jacobs, 18u-18u40), 24 juli (Sint-Jacobs, 17u-17u40 en Gandastraat, 19u-19u40)
‘Enfin Tranquile’ is een vrij lange voorstelling van het Franse Mine de Rien. Twee kleine huisjes, twee tuintjes, twee oude dametjes: Marie-Josette en Frieda. De beide dames laten de toeschouwer in totale stilte een kijkje nemen in hun leven.
Ik heb niet alles kunnen zien wegens “papa, ik moet pipi doen” maar wát ik zag vond ik zeer leuk en te merken aan de reacties van de toeschouwers kon iedereen het smaken. De 2 buurvrouwen lijken het niet met elkaar te kunnen vinden, het loopt zelfs uit de hand in pestgedrag. Maar eigenlijk kunnen ze elkaar niet missen, al geven ze dat niet graag toe.
Gezien op: 23 juli (Spaanskasteelplein, 17-18u)
Nog te zien op: 23 juli (Spaanskasteelplein, 17-18u en 20-21u)
website
En dan was het tijd voor de eerste echte Gentse Murgafanfare, een zottekot! Precies carnaval op het Spaanskasteelplein. “Murga? Wazda?” Murga is van oorsprong een Latijns-Amerikaanse traditie. Tijdens een jaarlijkse parade bezetten groepen muzikanten, dansers en woordkunstenaars voor één dag de straten van hun stad. Fiebre vzw bracht de Murga naar België en organiseerde een succesvolle eerste Murga Parade tijdens de zomer van 2007, met wel negen enthousiaste en kleurrijke murga’s. Het doel is niet om het originele concept over te nemen, wel om het hier een eigen inhoud te geven, bepaald door wat er hier in buurten leeft.
Binnen ‘Murga’ kan en mag alles: de uiteenlopende stijlen van de bestaande Murga’s bewijzen dit. Belangrijk is wel dat elke Murga de vier basisdisciplines invult: Muziek, Dans, Woord en Kostuum. Elke Murga is vrij om deze onderdelen op de gekst mogelijke manieren uit te voeren. Ik vond de Gentse Murga in elk geval één van de zotste fanfares die ik ooit heb gezien, hopelijk in de toekomst nog te zien op andere feesten in Gent.
Gezien op: 23 juli (Spaanskasteelplein, 18u)
© 2009 GENTBLOGT VZW