RSSMiramirO: de laatste lichting
Zaterdag is gepasseerd en daarmee ook alle groepen op MiramirO. Niet dat er vandaag niets meer te zien valt, integendeel. Maar vandaag komen geen nieuwe groepen meer. Geen nieuwe lichting meer. Vandaag kan u nog enkele groepen bekijken die wij voor u de voorbije dagen al besproken hebben.
Motionhouse (UK) was gisteren één van de nieuwelingen. Underground ging hier in première voor België. Vier jongeren in de metro. Het metrostel is geabstraheerd tot een doorzichtig buizenstel, een doorkijkmetro. Wat anders? We zouden er niet veel van gezien hebben moest het een echt metrostel geweest zijn. De dansers gebruiken deze stellage bij hun bijna acrobatische dansen. Ze vliegen door de lucht, gebruikmakend van de bagagerekken en handlussen aan het plafond. Ze ontdekken nieuwe mogelijkheden van het reizen met de metro: de samengebalde intimiteit in een overvolle wagon, het gebrek aan persoonlijke ruimte, het onachtzaam bestuderen van de medemens en het wantrouwen naar sommige vreemdelingen.
Het is dansen dat elke emotie perfect overbrengt, elke beweging van de metro nadoet alsof het echt gebeurd. Het is energetisch, intens, beklijvend, emotioneel en adembenemend, één en al actie en vuurwerk. Absolute top. In het dansen dan toch. Een voorstelling waar ik naar kan blijven kijken, en hopelijk u ook.
Gezien op zaterdag 25 juli (Braunplein, 17u)
Nog te zien op zondag 26 juli (Spaanskasteelplein, 17u en 19u)
Daarna ging het richting Spaanskasteelplein voor Torch Michael (BE) of beter, Myster X. Op het programma van Myster X staan een X-frame waartussen onveilig veiligheidsglas ligt (niet kunnen bemerken), 5 drums (ik telde er maar 4, maar dat zijn details) en een circus trick bike. Verder zei het programma ‘gedurfde en grappige acrobatiek, muzikaal en verbaal jongleren met kristallen, pool- en botsballen, reuze zeepbellen, verrassende goocheltrucs met alledaagse voorwerpen, slapstick gags en halsbrekende energieke fietsstunten. Zoals steeds sluit een flamboyante en gebalanceerde ‘coole’ finale het rijtje. Meer moet dat niet zijn‘ en laat ik mij daar nu eens niet in kunnen vinden.
Al vanaf het begin kreeg ik het moeilijk met meneer Torch Michael: zijn gezicht stond op onweer, alsof het hem allemaal tegenstak, het hem teveel was dat hij moest optreden. Misschien (waarschijnlijk?) was dit een deel van de act, maar toch… Na een aantal minuten kreeg ik de indruk dat zijn humeur omsloeg… om dan direct weer die sfeer volledig af te breken. De act duurt 45 minuten, ik heb het na 15 minuten voor bekeken gehouden. Het was, voor mij dan toch, zo genant dat het pijnlijk werd. Ik weet, soms is het er zo over dat het weer plezant wordt. In dit geval bleef het gewoon pijnlijk en genante poging tot humor is mijn ding niet.
Ik was de enige niet die hier zo over dacht: een goed deel van het publiek heeft het zelfs zo lang niet uitgehouden. Maar! Maar! Een evengroot deel van het publiek kon het optreden wel smaken en bleef zonder probleem tot het einde kijken. Met andere woorden: aan u om te beslissen of u het al dan niet eens bent met mijn zin voor humor. Des goûts et des couleurs …
Gezien op zaterdag 25 juli (Spaanskasteelplein, 17u)
Nog te zien op zondag 26 juli (Emile Braunplein, 17u en 19u)
–
Motionhouse Underground
© 2009 GENTBLOGT VZW
Mister X bleef voor mij ook mister X. Ik ben het afgestapt op’t moment dat hij de kinderen met waterballonnen begon te bekogelen. Sorry…erover…(en ineens zat er achter mij geen volk meer wat het opstappen al iets gemakkelijker maakte)
Het was inderdaad een rommelige en chaotische act. Het moet wel gezegd dat die gast iets kon (jongleren met 6 ballen of een fiets op je hoofd dragen lijkt me niet evident) maar er ontbrak duidelijk wat structuur. Toen wij de show zagen, vroeg een koppel naast ons zich af of hij te lang in de kroeg had gezeten?
In ieder geval een voorstelling om snel te vergeten
Ik ben blijven zitten tot het einde, maar vond hem zeer irritant. Volgens wat ik van iedereen hoor worden die goûts et couleurs op dezelfde manier gesmaakt.
Sommige mensen (waaronder ik) hoopten nog op een samenhang naar het einde toe en bleven dus zitten, maar het was het uiteindelijk toch niet waard.