RSSAls liefde niet meer helpt: Svetlana
Saskia Van Nieuwenhove is een Gentse freelance-journaliste en schrijft voor verschillende kranten en voor P-magazine. Daarbuiten engageert ze zich onder meer voor slachtoffers van mensenhandel en gedwongen prostitutie. Zij is stand-by voor de opvang van vrouwen die weggehaald zijn bij mensenhandelaars wanneer er geen plaats is in opvangcentra zoals Payoke in Antwerpen. Hier volgt het relaas van haar ontmoeting met Svetlana, een jong slachtoffer van mensenhandel.
Svetla(na) heet ze. Wanneer ik naar mijn keukentafel kijk moet ik steeds aan haar denken.
Met een glimlach. Een grote olievlek op een houtentafel.
In een onbewaakt moment gooide ze olijfolie op mijn tafel om Turks brood voor me te bakken.
Svetla had nog meer liefde ergens verscholen. Er bestaan nog foto’s dat ze mee danste met enkele vrienden op een feestje. Of hoe vaak hebben we de Black Eyed Peas niet meegezongen op onze vele ritten naar de Federale politiecel mensenhandel in Brussel. In koor.
Drie maanden leefde ze met me samen.
Nachtmerries. Hysterische buien. Wenen. Verkrampen wanneer een vriend op bezoek kwam.
De angst in de ogen. Dit keer zal het een klant zijn.
En telkens leg je uit dat ze veilig is. Dat ze iemand heeft gevonden op wie ze kan rekenen.
Dat de horror van de Albanezen die haar verhuurden en alle mannen die haar bepotelden is gestopt.
“Dat ze moet leren vertrouwen hebben in de politie, de mensen van Payoke en mijn vrienden”.
In het begin kon ze niet eten. Het lichaam dat steeds verstijfde bij elk lief gebaar.
Een knuffel was moeilijk.
Een kus kwam te dicht.
Maar dan kwam stilaan een lach. En vele vragen : “Sas, kan ik dan ook in een huis wonen en kan ik dan leren lezen en schrijven en gaan ze dan mijn zusje in Duitsland zoeken?”
“Jij bent toch mijn vriendin he ?’ ‘ Jij gaat toch niet meer weg?”
En steeds zeg je dat dat zo is.
Tot die ene dag. Na drie maanden gebaar van vriendschap. Onverwacht. Het was -10 graden. Ze draaide het raam van mijn wagen open. Zette de muziek loeihard en begon me uit te schelden voor het rode licht.
“Waarom blijf je stilstaan ? Waarop stop je voor het rode licht? Waarom rijd je zo bespottelijk traag? Alban (pooier, mag naam niet zeggen) reed tenminste door. Hij scheerde door de straten van Brussel en zette de muziek veel harder. Alban was een toffe. Ik zit liever bij Alban in de wagen. Jij bent een stomme trut.”
Svetla had een vals paspoort en werd uit een bar in Brussel gehaald. Volgens de verhoren bleek ze een Roma-zigeunermeisje uit Bulgarije dat op die leeftijd naar schatting 8 jaar in de prostitutie zat. Ze kon niet lezen en schrijven. Een botscan schatte haar leeftijd op 16 jaar de dag dat ze bij mij werd geplaatst. Ze bleek ondervoed, een schouder en kniegewricht te hebben dat kapot was geslagen en rotte tanden en abcessen.
Volgens alle berichten is ze sedert enige tijd opnieuw actief in de prostitutiewereld van de Albanese mensenhandelaars.
In principe kan iedereen zich opgeven voor dit soort opvang. Saskia wist ons te vertellen dat dit dan wel een leerrijke, maar ook enorm belastende opdracht is. Dit aangrijpende relaas spreekt boekdelen. Over dit en vele andere onderwerpen debatteert Saskia Van Nieuwenhove via deze link op Facebook, waar iedereen die met interesse in maatschappijkritische debatten online welkom is, aldus haar eigen woorden. Men mag wel zeggen dat deze journaliste de eerste is die zo intens gebruikt maakt van Facebook om haar soms zwaarwichtige artikels te toetsen aan de reality-check en te onderwerpen aan de commentaar van haar goede, en soms iets minder goede vrienden.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Een aangrijpend relaas over mensonterende toestanden, maar tegelijkertijd ook het bewijs dat er altijd mensen zullen die zich belangeloos willen inzetten voor anderen. En dat geeft in deze bange dagen toch wel een hartverwarmend gevoel !
Om te wenen!
Beetje hypocriet van P-magazine, dat zelf teert op de sex-industrie.
Paul ??? P-magazine is niet mijn werkgever wanneer ik een mensenhandelslachtoffer in huis haal. En lees P-magazine nog eens : het teert niet op de seksindustrie.
Dat artikel is niet geschreven voor P-magazine, maar kom, los daarvan is ieder medium geshikt om een dergelijke boodschap naar buiten te brengen. Waarom toch steeds commentaar op zaken die niets met de inhoud van een artikel te maken hebben?
Heel mooi artikel
Wat mij opvalt is dat Svetlana lijdt aan iets dat veel jonge mensen hebben. Kinderen die door hun omgeving, hetzij ouders, ooms, buren of pooiers mishandeld zijn kunnen plots geen slecht woord over de dader over hun lippen krijgen. Ze verheerlijken de daders en hun daden en stappen terug in het patroon dat voor hun werd uitgestippeld. Ik vergelijk het ergens met het Stockholm syndroom.