RSSInglourious Basterds
Naar deze nieuwe film van Quentin Tarantino keek ik al lang uit. Gelukkig vond ik ook de nodige cinefiele compagnie om van dit meesterwerk te gaan genieten in een overvolle Kinepoliszaal. “Inglourious Basterds” vertelt in Tarantino’s onvervalste stijl het verhaal van een troep losgeslagen Joods-Amerikaanse soldaten onder leiding van Aldo the Apache, een ongelikte boer uit Tennessee, vertolkt door een met de overacting wegkomende hilarische Brad Pitt. Ze werden in het door nazi’s bezette Frankrijk gedropt en moorden zich een weg naar, heu ja naar waar eigenlijk.
Wanneer zowel de “Inglourious Basterds”, zoals ze ondertussen door de nazi’s genoemd worden, als de in Parijs ondergedoken Joodse Shosanna (de bevallige Mélanie Laurent) hun kans ruiken om een grote slag te slaan, gaan de poppen nog meer aan het dansen. Het verhaal van Shosanna wordt mooi afgewisseld met dat van Aldo en de zijnen en hoeft niet onder te doen qua intrige.
Tarantino weet de kijker altijd te verrassen en te boeien. Zijn cinema is gebaseerd op de old school spaghettiwesterns, en de coolness, het machogedrag en de no-nonsense schietpartijen, mooi ondersteund door de typische gedateerd klinkende soundtrack, zijn de standaardelementen. Dit verweven met uiterst geniale shots, contrasterende stijlfiguren en minutenlange dialogen zorgt voor een eigenzinnige studie van de filmgeschiedenis zonder dat het verhaal aan spanning moet inboeten.
Het begint al met de openingsdialoog. Een pluim voor de prestatie van Christopher Waltz voor zijn vertolking van “Jodenjager” kolonel Hans Landa. Zelfs als de man de hoffelijkheid zelf is, druipt de weerzinwekkende dreiging ervan af. Bovendien wordt het eten van een apfelstrudel na deze film nooit meer hetzelfde.
Banale onderwerpen weet Tarantino te verfilmen als een kippenvelmoment met komische inslag.
Andere momenten doen je dan weer vol spanning zenuwachtig schuifelen in je zetel: de opbouw van de episode in het café bv., is bloedstollend. Het begint met een relaxed sfeertje vol spel en drank en dan zwaait de sfeer opeens om en eindigt na een lange dialoog uiteraard in een explosieve climax.
Andere scènes gaan dan weer net over the top zonder dat het de kijker ergert. Ook omdat een stijlfiguur uit de horror van de vooroorlogse cinema redelijk aanslaat.
Humor en sadisme, twee elementen die op een ingenieuze manier gemixt werden. Verfijnd kun je de “basterds” moeilijk noemen. Dit zorgt dan ook voor de komische noot. Ze zijn nogal karikaturaal weergegeven, maar de personages van Shosanna, Brigitte Von Hammersmark (een knappe Diane Kruger), Landa, de Duitse soldaat Zoller zijn natuurlijker, realistischer en erg knap neergezet.
Twee en een half uur lang word je meegezogen in de avonturen van de Basterds en het verhaal van Shosanna. Een uitstekende cast en een eigenzinnige cineast. Meer heb je niet nodig om de film van het jaar te maken.
© 2009 GENTBLOGT VZW
het moet er wel bijgezegd worden, dat dit vehaal door Tarantino volledig is “uitgevonden”, wil zeggen, dat de kloppartij nooit heeft plaats gevonden. Het is dus een verzinsel, en ik vraag me af waarom Tarantino een dergelijk verhaal doet? Wat is de bedoeling?
Juist, het is verzonnen. Net als 98% van alle films die uitgebracht worden. Ik zie het probleem niet echt..
Tarantino vertelt gewoon een meeslepend verhaal, ruwweg geplaatst in een waargebeurde setting, met figuren die echt hebben bestaan (nazi leiders in de setting van de 2de wereldoorlog). Meer moet je er echt niet echter zoeken lijkt me.
Trouwens..fantastisch leuke film!
De enige bedoeling die Tarantino heeft is zijn voorliefde aan het medium film te uiten en aan zijn grote voorbeelden. Zijn vorige, Death Proof, was een ode aan de grindhouse en exploitationcinema. Niet geheel politiek correct en niet in overeenstemming met de werkelijkheid, maar zo zitten er wel meer scenes in. Gewoon over the top escapisme, dat niet al te ernstig moet genomen worden.
In de film wordt Adolf Hitler vermoord en komt er zo een einde aan WO II. Als je dan nog niet doorhebt dat de film niet waarheidsgetrouw is, zit je met een serieus historisch deficit…
ik deed deze opmerking, omdat ik jongeren op de bus hoorde zeggen, dat “de joden” wel degelijk na de tweede WO het varken hebben laten uithangen, door hetzelfde te doen dan de nazi’s. Dus het verhaal van de wraaknemende joden blijkt voor serieus genomen te worden, niet door iedereen, maar toch
Na de tweede WO? Dan zullen die gasten dat waarschijnlijk niet uit de film halen, want in de film gaat het allemaal over de periode tijdens WO II.
Die jongeren zullen het misschien eerder gehad hebben over de situatie Israël/Palestina?
Goeie film! Ik heb zelfs de harteklop gehad op het einde van de spanning! Een film die zijn 8,5 € waard is.
Beter review dan dat in de focus knack!