RSSKrakow & Shearwater
Voor wie de rush van de eerste week september al niet goed meer te baas kon, was de Vooruit op donderdagavond prettig vertoeven. Ze serveerden dromerige pop in de balzaal. Krakow is wat mij betreft één van de betere van eigen bodem in het genre. Far-away look is gewoon een schitterende plaat en live klopt het gewoon, kon ik enkele maanden geleden vast stellen in de Cactus club. Donderdagavond had ik er mijn twijfels bij, ik had moeten crossen om er te geraken, nog dingen regelen,… enfin, september, weet wel. En toch, vanaf het tweede nummer was het prijs. Was het de stem van Niné Cipolletti? “Take my breath away“, zong ze en ze slaagde wonderwel in haar opzet. Ik was simpelweg overrompeld.
Krakow klinkt soms zo breekbaar dat zelfs de geluidstechnicus even in de problemen raakte, zeker in het begin van de set. Maar na enkele nummers leek iedereen zich te vinden op het podium. Frontman Piet De Pessemier vertelde over hun optreden de vorige avond in het Openrivierenhof, gaf iemand uit het publiek een compliment met zijn t-shirt van Band of horses,… De cover van Sparklehorse maar dan zoals Krakow die speelt klonk donderdagavond gewoon perfect. Niet te snel, want vergis je niet, hoewel Krakow dromerige muziek brengt durven ze wel eens voorzichtig de geluidsregisters open trekken. Ook nummers van hun vroegere cd’s vonden een plaatsje in de set. Come on home zorgde voor een voorzichtige herkenning in het publiek, tot grote vreugde van de frontman. Live staat het nummer als een huis, de sterke samenzang tussen Niné, Piet en Gert Cools (bassist en zang) tilt het nummer naar een hoger niveau. Hoewel De Pessemier meestal aan het woord is, staat Krakow er duidelijk als een groep. What a woman, het nummer van de laatste plaat dat speciaal voor zijn vrouw geschreven is, zorgde voor een leuke conversatie met bassist. Toen Dinosaur de set afsloot, had het voor mij gerust wat langer mogen duren.
De zaal trappelde echter van ongeduld voor Shearwater. Mij onbekend, tot mijn scha en schande, zei de D. fotograaf van dienst. Hij had ze enige maanden geleden in het Caf̩ gezien. Gratis. Hij kende Jonathan Meiburg nog van een vorig groepje, waarvan de naam mij nu van ontsnapt (Okkervil River Рnvdr). Shearwater is door Duyster als ̩̩n van de favorieten aangeduid en dan nemen wij thuis graag het risico. Maar D. heeft natuurlijk wel gelijk dat de caf̩concerten iets zijn om in de gaten te houden, een goed voornemen, zoals elke keer als ik het programma onder ogen krijg.
Op het caféconcert hadden ze vooral van de nieuwe plaat gespeeld, wat de set volgens D. wat eentonig gemaakt had. Jonathan beloofde een aantal nummers te spelen die ze voordien nog niet voor publiek gespeeld hadden. Maar dat soort details ga ik jullie moeten onthouden, al klonk hier en daar herkenning in het publiek.
Een shearwater is trouwens een zeevogel en Jonathan blijkt de ornitologie niet ongenegen te zijn. Niet zo vreemd dus dat ik af en toe de klank van de zee dacht te herkennen. Meiburg heeft een mooie warme stem. De nummers zetten dit goed in de verf. Bij momenten klonk het me echter ongelooflijk fout in de oren. Ik vermoed dat de synthesizer er voor iets tussen zat, het zou al te gemakkelijk zijn om het op het kapsel van de drummer af te schuiven. Shearwater is er dus niet in geslaagd om me te overtuigen. De nummers lijken iets te veel opgehangen aan de stem van Meiburg en ook op het podium staat hij centraal. De andere vier muzikanten staan er wat verloren bij. Misschien was het de stress voor de nieuwe nummers, maar ik hou wel van wat praten met het publiek tussen de nummers door en dat gebeurde niet, op de thank you’s na.
Krakow & Shearwater, gezien op 10 september in de Balzaal Vooruit.
© 2009 GENTBLOGT VZW