Gentblogt

The Block Gent — vijf

dinsdag 29 september 2009 22u42 | Michel Vuijlsteke | 5 reacties
Trefwoorden: televisie, The Block.

Hoboy, ‘t was bijna drama! Bijna The Block Gent gemist! Geen idee hoe het bij u thuis was, maar bij ons thuis hebben we bijna de hele avond naar The Electriciteitspanne Gent gekeken: drie kaarsjes bovenop de televisie, en gezellig babbelen met de buren.

…maar kijk, om iets voor negen floepte de televisie weer aan, trok het baksken van Telenet zijn boot sequence in gang, en waren we nét op tijd om de tip weet a wattage van Sanchez mee te maken.

Om te weten hoeveel radiator er in een ruimte moeten staan: eerst de kuub berekenen, lengte maal breedte maal hoogte van de te verwarmen ruimten. Dan rekenen op 80 watt per kubieke meter. En dan, en daar vrees ik dat Sanchez me kwijt is geraakt, “gedeeld door het aantal chauffages”, en dat het er nog van afhangt of het een grote of een kleine chauffage is.

En dan is Sanchez op bezoek bij Hugo, die net de finisher aan ‘t trekken is. Geen idee wat dat betekent, maar blijkbaar is dat een teken dat ze heel ver staan.

Bij Michel en Ellen is het iets anders. Pieter had al gezien dat het plafond daar te laag is: het moet twee meter veertig zijn, en het zag er minder uit. Sanchez meet na, en het is inderdaad drie en een beetje centimeter te laag, en er moet nog gyproc op, en er moet nog laminaat op.

Cue stock footage van Michel aan het hardrocken, cue Michel stapt op.

Pieter probeert hem wat te kalmeren, maar het lukt niet echt: het lijkt echt wel alsof hij helemaal vast besloten heeft weg te gaan en niet terug te komen. Dan zou Ellen op zes dagen een hele woonkamer moeten doen: ze ziet er in alle geval vastberaden uit om verder te doen.

Mijn gedacht? De regie is met onze voeten aan het spelen.

Oh kijk: volgende scène, en Michel is met zijn vrouw aan het bellen, die hem aanraadt niet op te geven en voort te doen. Waarop hij zo kalm als een zak lammetjes op prozac het plafond weer uitbreekt om te herbeginnen.

En de scène daarop: een nacht verder en er staat al een nieuw plafond, van twee meter drieënveertig centimeter hoog. En hij is er weer helemaal door, Michel.

Blijkt, hoor ik nu, dat er aannemers aan gewerkt hebben aan zijn plafond, en dat hij het nu blijkbaar helemaal zelf opnieuw gedaan heeft. Allez jong, ik heb het niet gezien, maar ik zou vooral op die aannemers kwaad zijn.

Ik dacht dat het een wedstrijd zou worden tussen Michel en Hugo, en dat hun partners en de andere teams er niet meer aan zouden te pas komen, maar Pieter en Aleksandra staan deze week blijkbaar ook wel een eind ver.

Pieter geraakte trouwens niet uit bed wegens een ochtenderectie. Het zegt véél dat het zowat de highlight van de aflevering tot nog toe is. Al vind ik dat hij de technische term odol had mogen gebruiken, maar dat geheel terzijde.

Didier en Sofie hebben dan weer een dag verlof genomen om een badkamer te gaan kiezen (waardebon van 3500 euro: product placement maar subtiel, wegens dat ik nog geen firmanaam gezien heb). Sofie is overgeschakeld op een combinatie van prot én bie om Didier aan te spreken, trouwens.

Michel, ‘s avonds, is er weer de allereerste van iedereen: hij gaat desnoods elke nacht doortrekken om er te geraken, houdt hij vol.

Pauze: de scoutsleiding van de kinderen komt zich voorstellen. Gelukkig hebben zo’n baksken van Telenet, daar kan de televisie mee gepauzeerd worden. Met wat geluk staat er straks, als ik de televisie weer aan zet, een hele resem naakte Evi’s Hanssen op.

Naarmate het kerstmis wordt, gaan ze meer avondvergaderingen doen, in november komt er zeker een zwemvergadering, er zal een feest zijn met optreden, een kookvergadering waar iedere tak een gerecht zal maken, er is een ouderdropping, er komt een weekend van 12 tot 14 februari in Moerbeke-Waas, en dan nog een zomerkamp begin juli.

Noot aan zelf: zeer zwaar veel harder mijn best doen om niet de plezante nonkel uit te hangen als er vreemde scoutsleiders op bezoek komen.

Alla. Terug naar The Block!

Didier en Sofie die terug komen en hun vloer gelegd zien. En Aleksandra en Michel en Sofie aan het verbroederen uit verontwaardiging tegen vooral Nadine, die tegen Michel had gezegd dat er eigenlijk twee dagen meer zouden moeten zijn, omdat het geen wedstrijd meer zou zijn op deze manier. Awoert!

…en dan was het twintig na zeven, en was Ellen er nog niet, en was Michel een beetje miffed. Hij begint de verdeling van de verantwoordelijkheden een beetje scheefgetroken worden. Als ze er uiteindelijk doorkomt, is Michel al drie uur aan het werken — maar het probleem is blijkbaar dat Ellen werkt tot zes uur, en dan nog anderhalf uur moet rijden, dus dat het niet echt véél vroeger kan.

Ik voel aan mijn theewater dat de regie weer wat aan het opleuken is: Michel zou Ellen wat duidelijke opdrachten gegeven hebben, onder meer balken in de lucht houden en tegelijk gaten in boren en tegelijk vastmaken. Zo van een buitenstaandersperspectief ziet het er een beetje zielig uit: Ellen doet wel haar best, maar het lukt niet echt, en Michel wordt er sarcasmisch van — dat hij zo hard werkt en zo weinig slaapt kan óók niet het allebeste zijn voor het humeur — en dan wordt Ellen er niet boos van maar wel verdrietig, en ze ziet er zo sympathiek uit dat ik er medelijden mee heb, en ik wéét wel dat de regie het precies zo kan verdraaien als ze willen, en ik denk ook wel dat Michel’s manier van doen ongetwijfeld geen tiende zo erg is als ze het proberen doen voorkomen, maar ach, ‘t is allemaal zo erg: hij had gewoon helemaal niets besteld om te eten begod och here.

Ach ja.

Oh, Belleman! Hans en Hanne betreden The Block, ‘t is zwakke-pogingen-tot-comic relief-tijd.

Hugo en Nadine blijven bij hun eigen opinie over de inrichting van hun loft: het blijft landelijk. Zelfs als de experten daar niet helemaal voor te vinden waren, understatement van de week.

Pieter ligt nog maar eens, zo houdt de camera ons voor, in bed. Hij had een appelflauwte wegens chocoladetekort, bleek. Ik vermoed ook oververmoeidheid.

Net zoals bij Didier en Sofie, die ook al nachten moeten doortrekken: zij hebben het minst geld van iedereen, en het wordt ondertussen wel eens tijd om iets te winnen.

En kijk: tegen dat Hanne bij Michel en Ellen komt, zijn ze alweer aan het glimlachen. Al is het bij Ellen meer grimlachen: Michel is er blijkbaar helemaal zijn eigen zin aan het doordrijven. Een collage van openspattende tegels, een muurtje van losse stenen in een kiekendraden kooitje, dat soort dingen.

Oh, en binnenhuisdecoratrice van de maand Nadine heeft drie televisiekastjes moeten kopen, zo groot was de televisie die ze daar hadden.

Oh, en mevrouw Michel is er ook bij met de twee kindjes Michel: het zien er sympathieke mensen uit. En kijk, mama Ellen komt ook langs, met een hart onder de riem en een groot bord eten. Het ziet er óók een sympathieke uit.

Urgh, waterlanders. Michel is geen gemakkelijke mens om mee te werken. De amateurpsychiater in mij heeft er allemaal theorieën over, maar dat zijn dingen die men op café zegt en tegen mensen die men kent, die alleen in de Gespecialiseerde Pers luidop voor groot publiek geschreven wordt. In vraagstellingen en vage bewoordingen, meestal, zo van “Johan en jonge geitjes: waarom blijven mensen zich vragen stellen?”

Hugo en Nadine verliezen volgens de regie enorm veel tijd (vier uur en een half!) met het installeren van de radiatoren. Ik verdenk de regie ervan dat ze het kunstmatig spannend proberen houden — alhoewel: plots toch wel wat spanning in het huishouden. Hugo die zijn vrouw zegt dat ze niets doet, en dat ze eigenlijk best haar mond houdt: dat was echt wel viés, eigenlijk. Zelfs al duurde het maar tien seconden, het was een venster op een realiteit die ik niet wil meemaken, eigenlijk.  

Spanningen, en dus: tijd voor een spelletje! De koppels moeten door zes horden zagen. Pieter ziet het helemaal zitten: zijn pa was de sterkste man van Wetteren, namelijk.

Didier gaat vlot door hout, maar Sofie slaagt er maar niet in om te zagen; Ellen kan het wel, blijkbaar (en Michel doet het echt wel goed, aanmoedigen en zo); maar Aleksandra kan ook heel erg goed zagen; maar ‘t zijn Ellen en Michel die winnen!

Ik ben eigenlijk onredelijk blij, dat ze dat met twee gedaan hebben. En dat ze 3500 euro gewonnen hebben. Televisie, mijnheer mevrouw, het is iets. Tijd voor reclame.

Zondagochtend: de woonkamer moet klaar zijn om 13u. Michel en Ellen hebben samengewerkt, de hele nacht door. Didier en Sofie hebben ook doorgewerkt, maar ze hebben serieus moeten improviseren met hun verlichting: geen idee of dat goed komt, een soort metalen profiel waar ze dan lichten gaan in draaien.

Hugo en Nadine hebben problemen met kabels: da’s niet de eerste keer, maar ik kan niet inschatten of het echt problemen zijn, of de regie die het spannend probeert te maken. Ik vind dat ze eigenlijk altijd een klok zichtbaar in beeld zouden moeten houden. Anders kunnen ze u alles wijsmaken.

Deadline verstreken dus, eens zien wat er gebeurd is. Eén duo krijgt 1000 euro, een ander 2500, de winnaar 5000 euro.

Eerst zien wie mag meedoen voor de prijs: Sanchez kijkt na of muren en plafond, vloer, technieken en afwerking in orde zijn. Hugo en Nadine mogen uiteraard meedoen, maar er staat een radiator zonder kranen, de televisie en videokabels zitten in een gat zonder fiches, en het plafond is hele erg oneffen. Slechte punten: met de hakken over de sloot.

Didier en Sofie hebben ook een oneffen plafond, maar in tegenstelling tot Hugo en Nadine is het gemakkelijk te repareren: een put in plaats van een boebel. Geen opmerkingen voor de rest, en dus met glans geslaagd.

Pieter en Aleksandra hadden geen plafond. En de kastjes verborgen ontbrekende stopcontacten en chauffage. Wél heel mooie gyproc, maar toch: niet geslaagd. Dat komt ervan.

Michel en Ellen: een plank tekort in de vloer, een donkere muur die niet goed afgewerkt is, een vloer die niet goed genoeg afgewerkt is om op blote voeten op te lopen, plinten die niet goed zitten: niét geslaagd. Geen financieel probleem, maar wel heel erg frustrerend.

Het gedoe met de ontplofte tegels op de vloer bij Michel: niet goed. Brrr. Het ziet er echt niet goed uit. En bij Pieter en Aleksandra is er echt nog veel werk. En bij Hugo en Nadine is het mooier dan verwacht. Strakker. En bij Didier en Sofie is het echt goed. Mooie kleuren, die verlichting is beter dan verwacht, en de indeling is uitstekend. Zelfs Hugo en Nadine vinden het mooi, “voor de jeugd”, weliswaar.

De kamerprijs hangt af van de externe jury, denkt Hugo. Ik denk dat hij hem niét gaat halen, denk ik.

Maar dat zullen we dan wel zien volgende keer. Als de electriciteit mee wil.

© 2009 GENTBLOGT VZW