Gentblogt

The Block Gent — zes

dinsdag 6 oktober 2009 22u05 | Michel Vuijlsteke | 2 reacties
Trefwoorden: televisie, The Block.

Ik leef van dag naar dag. Van vrijdag naar vrijdag, bijvoorbeeld: dan gaat het van “oh, is het alweer weekend?” Vrijdagen komen altijd vroeger dan verwacht: ik denk altijd dat het nog een tijdje week zal zijn.

Dinsdagen komen nog vroeger dan vrijdagen, om de een of andere reden: ik kan me nooit inbeelden dat het echt al zeven dagen geleden was dat het nog eens The Block op televisie was. Neem nu vandaag: het is alweer dinsdag, en het lijkt tegelijk alsof de week al bijna voorbij is, en alsof het nog vorige week is.

Het tijd-ruimte-continuüm speelt vals, denk ik dan. Ik slaap elke dag op de trein drie kwartier naar en drie kwartier van het werk, misschien dat er dingen met wormgaten gebeuren.

Maar bon. VT4 op de televisie, en na een ongezonde dosis Komen Eten (och here dat meisje Dana gisteren, die slagroom wou kloppen, en dat het niet lukte want ze had het nog nooit gedaan, en dat ze er dan maar een snuifje zout bij deed, en bloemsuiker, en nog zout, en dan een eiwit, en nog een eiwit, en nog wat bloemsuiker, en dan overgieten in een andere pot, en die dan uiteindelijk uit armoede probeerde om slagroom te kloppen met alleen eiwit en zout als ingrediënten) is het tijd voor The Block Gent.

Het plot (de plot?) tot nog toe: vier koppels waarvan één nieuwsamengesteld. Een gebouw met lofts aan de Dampoort, en om de zoveel tijd moet een kamer afgewerkt worden. Wie dat goed doet, krijgt meer geld om de volgende kamers aan te kleden.

Dramatis personae:

• Sofie en Didier: zij, staat het me bij, had de neiging om te panikeren en tranerig te worden bij de gedachte dat ze te weinig geld zouden hebben om te doen wat ze wilden doen. Hij liet bij mij zelfs na weken geen indruk na. Behalve dat hij zich door zijn vrouwmens “prot” laat noemen dan.
• Hugo en Nadine: hij is een professional die werkt als een trein, die in het begin alles perfect leek te (willen) doen, maar die naarmate het vordert menselijker wordt. Zij leek er in het begin wat voor spek en bonen bij te lopen, tot het op decoratie aankwam, en dan liep het wat mis: een moderne loft bleek cottage-achtig aangekleed.
• Pieter en Aleksandra worden als de jokers van de serie opgevoerd: ze kunnen niets, en hij slaapt voortdurend. Tja.
• Michel en Ellen kenden elkaar niet, en worden opgevoerd als het conflictkoppel. Hij werkt enorm hard, zij is vooral heel erg sympathiek maar ze lijkt niet echt zoveel te doen.

Het is allemaal enorm gevaarlijk, natuurlijk: zelfs in het echte leven tussen twee personen in een discussie is het gemakkelijk om iets verkeerd te interpreteren – en dit is televisie, geknipt en geplakt, zonder context of met een misleidende context, met bovendien momentopnames uit heelder weken.

Dus met een bootlading zout te nemen, al wat ik schrijf over de mensen die aan The Block meedoen: voor hetzelfde geld is Pieter eigenlijk een saaie maar noeste werker, en is Michel een leeghanger. We kijken niet naar Pieter en Michel, maar naar Michel zoals VT4 hem ons wil tonen en naar Pieter zoals de regie hem wil portretteren om in het verhaal te passen.

Dat gezegd zijnde…

Het is in echte tijd ondertussen al drie weken bezig, The Block. En het is weer tijd aan de jury. Dezelfde twee professionals, en twee nieuwe volksjuryleden.

Bij Hugo en Nadine vinden ze het mooi, modern met een vleugje landelijk, maar toch eerder goed voor een vakantiechalet. Didier en Ellen vinden ze vernieuwend, fris, jong, en met oog voor detail gemaakt. Michel en Ellen worden als “wel wijs” beoordeeld, maar de stenensplash van Michel begrijpt niemand echt, en ook de mand-met-stenen wordt niet unaniem graag gezien. En bij Pieter en Aleksandra is het niet klaar, maar wát klaar is, is blijkbaar wel helemaal goed afgewerkt. Niet mooi of praktisch hoor, maar wel afgewerkt.

Reclame!

Ik was bijna weggezapt, want het was een aankondigingsfilmpje voor De Huisdokter, en daar speelt Peter Van Asbroeck de rol van zijn leven: Mega Irritator 2000, de Man die Iedereen Kan Doen Wegzappen.

Ondertussen in The Block: tussen Hugo en Nadine en Didier en Sofie gaat het om de kamerprijs van 5000 euro, en het zijn Didier en Sofie die hem halen. Kem dor zo nor uidgekeegn munn dag kan niemr kapod, snottert Sofie. Ze doet me denken aan Drusilla in Buffy en Angel.

De volgende proef: veertien dagen om twee kamers klaar te krijgen. Wie de woonkamer niet klaar heeft, moet ze natuurlijk eerst af krijgen.

Michel en Ellen zetten hun ambras aan de kant, en vliegen erin. Pieter en Aleksandra worden getoond alsof ze lui zijn en voortdurend slapen, terwijl Michel en Ellen getoond worden alsof ze teamsgewijs de hele nacht gewerkt hebben. Dat tweede betwijfel ik niet, dat eerste wel.

Slaapkamer, bureau, themakamer, hoerenkamer (een ideetje van Sofie), kinderkamer met als kleerkast de achterkant van een oude bestelwagen (Pieter) of iets anders: ze mogen deze keer beslissen wat de kamer wordt.

Hugo en Nadine gaan voor een bureau, en ze hebben ruim meubelbudget om het gerief te kopen. Michel en Ellen kiezen een kinderslaapkamer, en het vordert precies heel erg hard.

Conflict(je): Pieter vindt de woonkamer toch niet echt helemaal afgewerkt. Hij vindt dat het plafond zou mogen herlegd worden.

Maar ‘t is een kwestie van balken en splinters: Pieter doet blijkbaar helemaal niets. Van halfzeven tot middernacht helemaal niets gedaan: zo raakt de achterstand niet bijgewerkt natuurlijk.

Oh, kijk, nog een spelletje: er zijn 21 aannemersuren, onder elkaar te verdelen.

Didier wíl geen aanemers: hij wil het allemaal zelf doen. Michel en Ellen willen wel aannemers, Pieter en Aleksandra wel.

Maar het moet uiteindelijk in onderling overleg gedaan worden. En daarmee moet ook rekening gehouden worden met het feit dat de aannemers betaald moeten worden.

Fijne zet van de regie, natuurlijk wel: interactie, met mogelijkheid tot conflict. Wijs! Misschien is het ruzie!

(Ik vind Ellen trouwens eigenlijk met de afleverig knapper worden.)

Op een bepaalde manier is het jammer, veronderstel ik, maar de vier koppels zijn er als grote mensen uitgeraakt: Didier en Sofie nul uur zoals zij zelf wilden, Michel en Ellen twaalf zoals zij zelf wilden, Pieter en Aleksandra drie, en Hugo en Nadine zes.

Reclame!

Het slabakt blijkbaar een beetje in The Block: Hugo en Nadine zitten op schema maar zijn een beetje bleh, Sofie en Didier zijn dat ook ook, en Pieter en Aleksandra zijn ondertussen al vijf dagen overtijd en nog altijd aan het plafond van de woonkamer bezig.

Michel en Ellen zijn de enigen die voor zover het te zien is, vóór op schema zitten. En ze hebben nog twaalf uren aannemers.

Didier (“protteken”, brr) en Sofie geraken écht niet in gang, en Hugo en Nadine maken gebruik van hun zes uren aannemers om alles te be-gyproccen. Michel komt al meteen een beetje grijnzen, en bij het buitengaan merkt hij een probleempje met de isolatie, die niet bij de juiste kamer zit. Zehebben ze al aan de buitenmuren gestoken in plaats van in de binnenmuren. Daardoor zouden Hugo en Nadine misschien wel eens veel tijd en geld kunnen verliezen.

Michel heeft het al gehad, met zijn plafond. Zien wat Hugo doet als het mis loopt.

Later diezelfde dag, enfin, ‘t is te zeggen, later in dezelfde montage, komt Sanchez langs: hij eist een uitstekende afwerking van Michel en Ellen, wat zou moeten lukken nu ze geen echte tijdsdruk hebben.

Didier en Sofie wilden een loungy slaapkamer maken, maar het lijkt niet echt te lukken. Ze hebben nog veel werk, en er staan precies chambrans niet recht. Brrr, moeilijk.

Bij Pieter en Aleksandra lukt het niet. Sanchez snapt niet dat ze er niet voor gaan. En verder worden er niet echt woorden aan vuil gemaakt. Sanchez probeert ze met demoed der wanhoop een beetje te helpen, het plafond uit te plamuren. Aleksandra komt niet meer bij als Sanchez Pieter’s hand vastneemt en ze op zijn spatel legt, en dat ze dan samen zachtjes over en weer wrijven.

Niet dat het veel zal helpen, denk ik, want Pieter zei al meteen “morgen vlieg ik erin”.

…eeeennn drama op komst bij Hugo en Nadine: Sanchez ziet muren staan die niet bij de berging horen, ziet overal isolatie — en alles moet weg. Hugo ziet dat niét zitten.

Hij is geen peuter, zegt hij: het blijft zitten. Het is dat, of hij gaat naar huis. Zwak, natuurlijk: Michel en Ellen moesten ook hun plafond uitbreken.

Nadine heeft het anders opgepakt: “as ze maa kloeëte, dan kloeët iek truug”. En ze zal voortaan een bitch zijn, belooft ze. Dat, euh, belooft.

Reclame!

Oeioei! Michel is in het midden van de nacht aan het rondsluipen! Spannend! Niemand anders is wakker, blijkbaar!

Ah kijk, het was à propos helemaal niets, gewoon een overgangetje naar het volgende, om “aan te tonen” (montage, het is wel iets) dat Michel een nachtraaf is.

Michel werkt al heel de tijd nachten door, en dat begint de mensen een doorn in het oog te worden. Hij werkt al vier weken zo, en ze vinden het niet pluis: iedereen moet namelijk overdag werken. En ze verdenken hem ervan dat hij vakantie genomen heeft op zijn werk.

Controverse! Onreglementair gedrag! Bewonersvergadering!

Niet iedereen werkt evenveel overdag, zegt Hans Otten, en hij gaat zowat het rijtje af. Blijkt dat Michel in shiften werkt, en dat die niet echt nine to five zijn. Dat hij vaak nachten werkt: volgende week van twee tot zes ‘s nachts, vorige week een paar dagen thuis, en misschien de week daarna hele nachten door.

De andere koppels vinden het rond de pot gedraai, maar durven het niet echt te zeggen. Nadine vindt het het moment om inderdaad de bitch uit te hangen, en te gaan vragen naar de winstverdeling als ze zouden winnen op het einde.

Wat een ongelooflijk smerige zet, eigenlijk. Ruzie stoken.

Blijkbaar moet Ellen elf uur per dag werken op haar job, en Michel moet niet echt werken waardoor hij meer kan doen. Michekl vindt dat hij er meer dan 50% in steekt, en dat hij dus meer dan 50% van de eventuele prijs mag hebben. Ellen vindt principieel dat het fifty)fifty moet zijn.

Het is maar een conflictje, opnieuw, want Michel en Ellen zijn zelfs onder de druk van camera’s en groep verbazend volwassen, rijden zich niet vast in onhoudbare posities, gaan niet loos in geschreeuw, getier of emotionaliteit, en slagen er, ondanks wat het voorfilmpje beloofde, helemaal in om de situatie te ontzenuwen en tot een compromis te komen. Ze stijgen allebei serieus in mijn achting.

Volgende week de spannende ontknoping!

Of nee: volgende week nog een aflevering. Ik vond dat deze sneller voorbij ging dan verwacht. Vóór ik het weet, zal het weer dinsdag zijn.

© 2009 GENTBLOGT VZW